Wojna taryfowa
Co to jest wojna taryfowa?
Wojna celna to bitwa gospodarcza między krajami, w których każdy nakłada dodatkowy podatek na eksport drugiego.
Kluczowe wnioski
- Wojna taryfowa to bitwa gospodarcza między krajami, w których nakładają dodatkowy podatek na swój eksport.
- Wojna taryfowa ma na celu zaszkodzenie gospodarczemu innemu krajowi, ponieważ cła zniechęcają obywateli kraju importującego do kupowania produktu z kraju eksportującego poprzez podniesienie całkowitego kosztu tych produktów.
- Historycznie rzecz biorąc, wojny celne na dłuższą metę niszczą obie strony, chociaż mogą przynosić pewne krótkoterminowe korzyści.
Zrozumieć wojnę taryfową
W wojnie taryfowej kraj A podnosi stawki podatkowe na eksport kraju B. Kraj B następnie podnosi podatki od eksportu kraju A w odwecie. Podwyższona stawka podatkowa ma zaszkodzić gospodarczo innemu krajowi, ponieważ taryfy zniechęcają obywateli kraju importującego do kupowania produktu z kraju eksportującego, podnosząc całkowity koszt tych produktów.
Jeden kraj może wzniecać wojnę celną, ponieważ jest niezadowolony z decyzji politycznych jednego z partnerów handlowych. Wywierając wystarczającą presję ekonomiczną na kraj, ma nadzieję wymusić zmianę w postępowaniu przeciwnego rządu. Ten rodzaj wojny celnej jest również znany jako wojna celna.
Historia wojen taryfowych
Stany Zjednoczone nałożyły wysokie cła na partnerów handlowych dopiero w latach dwudziestych i wczesnych trzydziestych XX wieku. Ze względu na taryfy w tej epoce, ogólny światowy handel spadł o 66% w latach 1929 i 1934. ustawy Smoot-Hawley Taryfa od 1930 jest powszechnie uznawany za poważnie pogarsza Wielkiego Kryzysu prowadzącą do wyborów prezydenta Franklina D. Roosevelt, który w 1934 r. Podpisał ustawę o wzajemnych umowach handlowych, która obniżyła poziomy ceł i zliberalizował handel z zagranicznymi rządami.
W okresie po II wojnie światowej Donald Trump był jednym z nielicznych kandydatów na prezydenta, którzy mówili o nierównościach handlowych i taryfach. Poprzysiągł, że zajmie twarde stanowisko wobec międzynarodowych partnerów handlowych, zwłaszcza Chin, aby pomóc amerykańskim pracownikom fizycznym przemieszczonym w wyniku czegoś, co określił jako nieuczciwe praktyki handlowe.
W grudniu 2016 r. Krążyły pogłoski, że jego zespół przejściowy chciał zaproponować cła. Stało się to dopiero w styczniu 2018 r., Kiedy skierował na cel panele słoneczne i pralki. W marcu 2018 r. Dodano cła w wysokości 25% do importowanej stali i 10% do importowanego aluminium.
Kilka krajów zostało zwolnionych, ale Trump ogłosił, że rząd USA zastosuje cła na chiński import o wartości 50 miliardów dolarów. Doprowadziło to do obiegowych zapowiedzi taryfowych, ponieważ chiński rząd zemścił się na początku kwietnia 2018 r., Stosując 15% lub 25% cło na import z USA, który obejmował 94 różne amerykańskie linie taryfowe dotyczące żywności i produktów rolnych. W odpowiedzi prezydent Trump dodał do listy chińskie produkty o wartości 100 miliardów dolarów.
550 miliardów dolarów
Wartość chińskich towarów, na którym były prezydent Donald Trump nałożyła cła od początku września 2019 roku
Od września 2019 r. Prezydent Trump nałożył cła na towary chińskie o wartości 550 miliardów dolarów, a Chiny odłożyły 185 miliardów dolarów na produkty z USA. Trump obiecał więcej 1 października 2019 r., Chociaż opóźnił niektóre z tych nowych taryf do 15 grudnia 2019 r., Aby uniknąć zranienia świątecznego sezonu zakupowego. W wyniku wojny taryfowej w sektorze wytwórczym gospodarki amerykańskiej nastąpił spadek produkcji, co doprowadziło do recesji.
Wielu ekonomistów i organizacji handlowych reprezentujących duże firmy amerykańskie od początku sprzeciwiało się wojnie celnej. Ale do zwolenników należeli AFL-CIO, który jest największym związkiem zawodowym w USA, oraz senator z Ohio Sherrod Brown (D), ponieważ stwierdził, że zapewni on impuls dla hut w Ohio. Republikanie byli ogólnie bardziej ostrożni, a były przewodniczący Izby Reprezentantów Paul Ryan, jeszcze na stanowisku, a ówczesny przywódca większości w Senacie Mitch McConnell wzywali Trumpa do ponownego przemyślenia swojej propozycji lub zawężenia taryf celnych.
Laureat nagrody Nobla ekonomista Robert Shiller z Yale Universityostrzegł w marcu 2018 r., Że wojna handlowa może pchnąć gospodarkę USA w recesję. Niemniej jednak, ponieważ amerykański prezydent ma nieograniczoną władzę w nakładaniu ceł, jedyna osoba, której opinia ostatecznie sprawy w tej wojnie celnej pozostają sam Trump. W marcu 2018 Trump napisał na Twitterze, że „wojny handlowe są dobre i łatwe do wygrania”.
Taryfy zaszkodziły amerykańskim rolnikom tak bardzo, że prezydent Trump we współpracy z Kongresem musiał udzielić im pomocy w postaci dotacji gospodarczych, aby złagodzić ich cierpienia gospodarcze. Być może zdając sobie sprawę, że jest to destrukcyjne dla obu stron, Stany Zjednoczone i Chiny zgodziły się na umowę handlową podpisaną 15 stycznia 2020 r., Ale pandemia COVID-19 grozi dalszą eskalacją napięć handlowych między dwoma narodami, co może przywrócić wojnę celną. Wcześniejsze