Nadziewanie

Co to jest farsz?

Stuffing to czynność polegająca na sprzedaży niechcianych papierów wartościowych z  konta maklera-dealera na konta klientów. Nadziewanie pozwala firmom brokersko-dealerskim na uniknięcie strat na papierach wartościowych, których wartość prawdopodobnie spadnie. Zamiast tego straty są pokrywane na kontach klientów. Nadziewanie może być również wykorzystywane jako sposób na szybkie pozyskanie gotówki, gdy papiery wartościowe są stosunkowo niepłynne i trudno je sprzedać na rynku.

Jak działa farsz

Chociaż wypychanie jest powszechnie uważane za nieetyczne, udowodnienie, że takie transakcje stanowią oszustwo, może być trudne. Często brokerzy-dealerzy mają prawo kupować i sprzedawać bez zgody klienta na dowolnych kontach. Ponadto norma prawna dla brokerów-dealerów kupujących papiery wartościowe na te konta to „ odpowiedniość ”, którą można szeroko interpretować. Ponieważ konta uznaniowe zapewniają tak dużą władzę brokerom-dealerom, wielu doradców finansowych sugeruje, aby klienci nalegali na wyrażenie zgody na wszystkie transakcje na ich kontach.

Oczywiście można założyć, że wypychanie może powodować problemy, ponieważ dotyczy brokerów i klientów. Dlatego nadziewanie może być dość kłopotliwe dla wszystkich zaangażowanych stron. Nacisk na uznaniowe rachunki wyrażające zgodę na wszystkie transakcje jest protokołem bezpieczeństwa, który leży w najlepszym interesie klienta. Świat Wall Street zmierza w kierunku otwartości – procedury mające na celu unikanie wypychania są powszechnie uważane za dobrą rzecz.

Nadziewanie vs. nadziewanie cytatami

Wypychanie kont klientów różni się od bardziej znanej formy manipulacji na giełdzie, czyli „ wypychania kwotowań ”. Wypychanie kwotowań to praktyka szybkiego wprowadzania, a następnie wycofywania dużych zamówień w celu zalania rynku kwotowaniami – co powoduje, że konkurenci tracą czas na ich przetwarzanie.

Wypychanie kwotowań to taktyka handlowców o  wysokiej częstotliwości (HFT), która ma na celu osiągnięcie przewagi cenowej nad konkurentami. W praktyce wypychanie kwotowań polega na tym, że handlowcy nieuczciwie używają algorytmicznych narzędzi handlowych, które pozwalają im przytłoczyć rynki poprzez spowolnienie zasobów giełdy zleceniami kupna i sprzedaży.

Inne formy farszu

Farsz może również odnosić się do sytuacji, gdy broker traci cenę lub podaje cenę nieprawidłowo i jest zobowiązany przez inną stronę do honorowania i sfinalizowania transakcji po podanej lub obiecanej cenie. Ogólnie rzecz biorąc, cena za uzgodnioną transakcję jest niekorzystna dla osoby, która ją zacytowała. Jednak koszt realizacji zlecenia ponosi broker, czyli strona „wypchana”.

W kanale nadzieniem, sprzedawców i firmy próbują nadmuchać swoje dane-i sprzedaży zarobki po celowo wysyłanie nabywców (takich jak detaliści) więcej zapasów niż są w stanie sprzedać. Wypychanie kanałów ma miejsce bliżej końca kwartałów lub lat obrotowych, aby wpłynąć na zachęty oparte na sprzedaży. Ta działalność może spowodować sztuczną inflację  należności. Gdy detaliści nie są w stanie sprzedać nadwyżek zapasów, nadwyżki towarów są następnie zwracane, a dystrybutor jest zobowiązany do ponownego skorygowania swoich należności (jeśli przestrzega procedury GAAP). W rezultacie jej wynik finansowy ulega pogorszeniu po fakcie – i po wypłaceniu premii. Innymi słowy, upychanie kanałów w końcu dogoni firmę, która nie jest w stanie temu zapobiec.