Podstawa linii prostej
Co to jest podstawa linii prostej?
Podstawą jest prosta metoda obliczania amortyzacji i amortyzacji. Znany również jako amortyzacja liniowa, jest to najprostszy sposób wyliczenia utraty wartości środka trwałego w czasie. Podstawę liniową oblicza się, dzieląc różnicę między kosztem środka trwałego a jego przewidywaną wartością odzysku przez liczbę lat, przez które mają być używane.
Zrozumienie podstawy prostej linii
W księgowości istnieje wiele różnych konwencji , których celem jest dopasowanie sprzedaży i wydatków do okresu, w którym zostały poniesione. Jedna z konwencji, którą firmy przestrzegają, jest nazywana amortyzacją.
Firmy stosują amortyzację środków trwałych oraz amortyzację wartości niematerialnych, takich jak patenty i oprogramowanie. Obie konwencje są stosowane do wyceny środka trwałego przez dłuższy okres, a nie tylko w okresie, w którym został zakupiony. Innymi słowy, firmy mogą rozciągać koszt aktywów na wiele różnych ram czasowych, co pozwala im czerpać korzyści z aktywów bez odejmowania pełnego kosztu od dochodu netto (NI).
Obliczanie podstawy prostej
Wyzwaniem jest określenie, ile wydać. Jedną z metod stosowanych przez księgowych do określenia tej kwoty jest metoda liniowa.
Aby obliczyć linię prostą, weź cenę zakupu środka trwałego, a następnie odejmij wartość odzysku , jego szacunkową wartość sprzedaży, gdy nie oczekuje się, że będzie już potrzebny. Następnie należy podzielić otrzymaną liczbę przez całkowitą liczbę lat, przez które składnik aktywów będzie użytkowany, co w żargonie księgowym określa się jako okres użytkowania.
Podstawa liniowa = (cena zakupu środka trwałego – wartość odzysku) / szacowany okres użytkowania środka trwałego
Kluczowe wnioski
- Metoda liniowa to metoda naliczania amortyzacji, czyli proces rozliczania środka trwałego w dłuższym okresie czasu niż w momencie jego zakupu.
- Oblicza się go, dzieląc różnicę między kosztem środka trwałego a jego przewidywaną wartością odzysku przez liczbę lat, przez które ma być używany.
- Podstawa liniowa jest popularna, ponieważ jest łatwa do obliczenia i zrozumienia, chociaż ma również kilka wad.
Przykład podstawy prostej
Załóżmy, że firma A kupuje urządzenie za 10500 USD. Sprzęt ma oczekiwaną żywotność 10 lat i wartość odzysku 500 USD. Aby obliczyć amortyzację liniową, księgowy dzieli różnicę między wartością odzysku a kosztem wyposażenia – nazywanym również podstawą podlegającą amortyzacji lub kosztem aktywów – przez oczekiwany okres użytkowania sprzętu.
Amortyzacja liniowa tego elementu wyposażenia wynosi (10500 USD – 500 USD) / 10 = 1000 USD. Oznacza to, że zamiast odpisać pełny koszt sprzętu w bieżącym okresie, firma musi wydać tylko 1000 USD. Firma będzie nadal wydatkować 1000 USD na konto przeciwne, zwane skumulowaną amortyzacją, dopóki 500 USD nie pozostanie w księgach jako wartość sprzętu.
Zalety i wady prostej linii bazowej
Księgowi lubią metodę liniową, ponieważ jest łatwa w użyciu, generuje mniej błędów przez cały okres użytkowania środka trwałego i wydaje taką samą kwotę w każdym okresie rozliczeniowym. W przeciwieństwie do bardziej złożonych metod, takich jak podwójnie malejące saldo, linia prosta jest prosta i wykorzystuje tylko trzy różne zmienne do obliczenia kwoty amortyzacji w każdym okresie rozliczeniowym.
Jednak prostota bazowania na linii prostej jest również jedną z jego największych wad. Jedną z najbardziej oczywistych pułapek stosowania tej metody jest to, że obliczanie okresu użytkowania opiera się na domysłach. Na przykład zawsze istnieje ryzyko, że postęp technologiczny może potencjalnie sprawić, że składnik aktywów stanie się przestarzały wcześniej, niż oczekiwano. Ponadto podstawa liniowa nie uwzględnia przyspieszonej utraty wartości aktywów w krótkim okresie ani prawdopodobieństwa, że ich utrzymanie będzie kosztować więcej, gdy się starzeje.