Solow Residual
Co to jest pozostałość Solow?
Reszta Solowa opiera się na pracy zdobywcy nagrody Nobla ekonomisty Roberta Solowa, którego model wzrostu definiował wzrost produktywności jako rosnącą produkcję przy stałym kapitale i pracy. Mówi ci, czy gospodarka rozwija się z powodu wzrostu kapitału lub siły roboczej, czy też dlatego, że te nakłady są wykorzystywane bardziej efektywnie. Solow stwierdził, że tylko jedną ósmą wzrostu wydajności pracy w Stanach Zjednoczonych w latach 1909–1949 można przypisać wzrostowi kapitału. Innymi słowy, Ameryka stała się wielka dzięki amerykańskim innowacjom i know-how.
Reszta Solowa to część wzrostu produkcji gospodarki, której nie można przypisać akumulacji kapitału i pracy, czyli czynnikom produkcji. Reszta Solowa reprezentuje wzrost produkcji, który wykracza poza zwykły wzrost nakładów. Jako taka, reszta Solowa jest często opisywana jako miara wzrostu produktywności spowodowanego innowacjami technologicznymi. Reszta Solowa jest również nazywana całkowitą produktywnością czynników produkcji (TFP).
Kluczowe wnioski
- Reszta Solowa to rezydualna stopa wzrostu produkcji, której nie można przypisać wzrostowi nakładów.
- W raporcie Solowa zwrócono uwagę na brak uznania roli innowacji we wzroście gospodarczym, prowadząc do bardziej zaawansowanej analizy ekonomicznej mającej na celu uchwycenie roli wzrostu produktywności.
- Reszta Solowa jest również powszechnie nazywana całkowitą produktywnością czynników produkcji (TFP).
Zrozumienie pozostałości po solow
Na pozostałości Solowa wpływa ogromna różnorodność czynników technologicznych, ekonomicznych i kulturowych. Innowacje, inwestycje w bardziej produktywne sektory oraz polityka gospodarcza ukierunkowana na liberalizację i konkurencję zwiększają całkowitą produktywność czynników wytwórczych. I odwrotnie, resztę Solowa mogą obniżyć restrykcyjne praktyki pracy, nadmierne regulacje, słabo rozwinięte rynki finansowe, które nie potrafią efektywnie alokować kapitału, lub cokolwiek innego, co wpływa na łączną produktywność gospodarki. Jednak całkowita produktywność czynników produkcji jest często wykorzystywana jako wskaźnik postępu technologicznego i innowacji. Różnice w poziomach TFP w poszczególnych krajach są czasami wykorzystywane do wyjaśnienia różnic w rozwoju gospodarczym.
Należy zauważyć, że Solow nie używał terminu całkowita produktywność czynników i nie uważał swojego modelu wzrostu ani pozostałości noszącej jego imię za mające jakąkolwiek funkcję predykcyjną. Solow po prostu wskazał, że wzrost nie został uwzględniony w modelu standardowym i że wzrost ten można prawdopodobnie przypisać innowacjom, które pobudziły dodatkową produktywność. Pozostałości Solowa pobudziły ulepszenia modeli ekonomicznych i miar, skutkując lepszym zrozumieniem znaczenia innowacji – i inwestycji w innowacje – w poprawie wyników gospodarczych danego kraju.
Zastosowania Solow Residual w świecie rzeczywistym
Jak wspomniano, reszta Solowa była często wykorzystywana jako wyjaśnienie zmieniających się losów gospodarczych gospodarek narodowych. Na przykład spowolnienie wzrostu w Chinach często tłumaczono jako podstawowy problem z produktywnością. W tej interpretacji „cud” wzrostu Chin był raczej wynikiem szybkiej akumulacji kapitału i przeniesienia niewykorzystanej siły roboczej do nowoczesnej gospodarki kapitalistycznej, a nie wzrostu produktywności. Według Conference Board,wskaźnik TFP Chin jest konsekwentnie ujemny od 2015 r., Ponieważ zmarnował ogromne ilości środków finansowych na nieefektywne przedsiębiorstwa państwowe w branżach takich jak stal, węgiel i cement oraz na nadmierną infrastrukturę.34
Patrząc przez pryzmat całkowitej produktywności czynników, Chiny zdołały stać się potęgą gospodarczą dzięki swoim rozmiarom, a nie dzięki wzrostowi produktywności. Ten brak produktywności staje się jednak coraz większym problemem, ponieważ Chiny najwyraźniej osiągnęły granice swojego apetytu na reformy rynkowe. Chiny mogą również widzieć mniejszy dostęp do potencjalnie ważnych technologii, ponieważ UE i USA zajęły bardziej zdecydowane stanowisko w sprawie dzielenia się istotną własnością intelektualną – coś, co może wpłynąć na ich pozostałości w Solow. Ponieważ chińska siła robocza kurczy się, ze względu na trwającą od dziesięcioleci politykę „jednego dziecka”, tempo wzrostu gospodarczego Chin wydaje się nie do utrzymania.
Biorąc pod uwagę znaczenie Chin dla światowej gospodarki, inwestorzy powinni spodziewać się znacznie więcej informacji o łącznej produktywności czynników chińskich w nadchodzących latach.