Efekt wieżowca - KamilTaylan.blog
5 maja 2021 3:11

Efekt wieżowca

Jaki jest efekt drapacza chmur?

Efekt drapacza chmur jest ekonomicznym wskaźnikiem łączącym budowę najwyższych drapaczy chmur na świecie z nieuchronnym nadejściem recesji gospodarczej . Teoria, że ​​istnieje pozytywna korelacja między rozwojem wielkich budynków a kryzysem finansowym, została opracowana przez brytyjskiego ekonomistę Andrew Lawrence’a w 1999 roku. Efekt drapacza chmur jest również znany jako Skyscraper Index.

Kluczowe wnioski

  • Efekt drapacza chmur jest ekonomicznym wskaźnikiem łączącym budowę najwyższych drapaczy chmur na świecie z nadejściem recesji gospodarczej.
  • Kiedy projekt, taki jak najwyższy budynek na świecie, otrzyma niezbędne fundusze, gospodarkę kraju można postrzegać jako taką, która rozwinęła się tak bardzo, że prawdopodobieństwo upadku w najbliższej przyszłości jest wysokie.
  • Teoria została opracowana przez brytyjskiego ekonomistę Andrew Lawrence’a w 1999 roku.

Jak działa efekt wieżowca

Pomysł, że każdy kraj, który buduje rekordowy drapacz chmur, zostanie ukarany kryzysem gospodarczym, może początkowo wydawać się nieco naciągany. Jednak poszukaj trochę głębiej i stanie się jasne, że teoria Lawrence’a ma pewną wartość.

Korelację między powstaniem wieżowca wyższego niż niedawny rekordzista pod względem wysokości a następstwem kryzysu gospodarczego można wytłumaczyć na wiele sposobów. Ekonomicznym biust występuje zwykle po okresie gospodarczego boomu, charakteryzującej wyższy  produkt krajowy brutto (PKB), o niskiej stopie bezrobocia  i rosnących aktywów cenach.

Kiedy projekt, taki jak najwyższy budynek na świecie, otrzyma niezbędne fundusze potrzebne do rozpoczęcia budowy, gospodarkę kraju można postrzegać jako taką, która rozwinęła się tak bardzo, że prawdopodobieństwo upadku w najbliższej przyszłości jest wysokie. Stąd budowa gigantycznego drapacza chmur wskazuje, że ekspansywna gospodarka osiągnęła szczyt i musi się poprawić, przechodząc w najbliższej przyszłości przez fazę recesji.

Szybki rozwój gospodarki jest zwykle napędzany przez konkretne trwające wydarzenie, takie jak:


Eksperci ekonomiczni czasami nazywają efekt drapacza chmur „przekleństwem drapacza chmur” lub „przekleństwem Wieży Babel”, co jest odniesieniem do mitu z Księgi Rodzaju, w którym ludzie zostali rozproszeni za granicą i dano im różne języki do budowy miasta lub wieży który sięgnął niebios.

Przykłady efektu wieżowca

Brytyjski ekonomista Lawrence badał efekt drapacza chmur przez 13 lat. Na poparcie jego teorii posłużono się następującymi scenariuszami historycznymi:

  • Budynek Park Row o wysokości 391 stóp został uznany za jeden z pierwszych drapaczy chmur i najwyższy budynek komercyjny na świecie. Krótko po otwarciu w 1899 r., Philadelphia City Hall został zbudowany w 1901 r., Przewyższając wysokość budynku Park Row na wysokości 548 stóp. Po obu konstrukcjach nastąpił krach giełdy nowojorskiej (NYSE) w 1901 r. 1901.
  • Plany Metropolitan Life Insurance Company Tower lub po prostu Met Life Tower zostały ogłoszone w 1905 roku i odsłonięte w 1909 roku. Wieża była dodatkiem do istniejącego budynku z 1893 roku. Budynek został uznany za najwyższy budynek na świecie na wysokości 700 stóp. Po fazie budowy   nastąpiła Panika bankierska z 1907 roku i narodził się kryzys finansowy.
  • Wielki Kryzys  , który rozpoczął się na początku 1930 roku natychmiast następuje zakończenie Empire State Building w 1931 roku budynku, który stał w 1250 ft, był najwyższym budynkiem na świecie w tym czasie.
  • W 1972 roku, oryginalne One World Trade Center otworzyło swoje podwoje jako najwyższy budynek na świecie, wznoszący się na wysokość 1368 stóp. Zaledwie rok później, Chicago Sears Tower pobiło tę liczbę, gdy został odsłonięty na wysokości 1450 stóp. Obie spektakularne kreacje miały miejsce tuż przed tym, jak gospodarka USA była nękana przez długi okres  stagnacji, spowodowany wysokimi cenami ropy w 1973 roku i kolejnym krachem giełdowym w latach 1973-1974.
  • Wieże Petronas Towers zbudowane w Kuala Lumpur w Malezji w 1998 roku były najwyższymi budynkami na świecie w tamtym czasie i zbiegły się z kryzysem finansowym w Azji, który osiągnął szczyt w 1998 roku.

Nagrywanie efektu wieżowca

Indeks Barclays Capital Skyscraper Index jest narzędziem ekonomicznym używanym do prognozowania zbliżającego się spowolnienia finansowego poprzez obserwację budowy kolejnego najwyższego budynku na świecie. Indeks wieżowców został opublikowany po raz pierwszy w 1999 roku i postuluje, że nie tylko istnieje korelacja między oboma zdarzeniami, ale także, że tempo wzrostu wysokości budynku może być dokładnym pomiarem rozmiaru kryzysu, który po nim następuje.

Krytyka efektu wieżowca

W 2015 roku Jason Barr, Bruce Mizrach i Kusum Mundra przeprowadzili dogłębne badania i analizy dotyczące związku między wysokościami drapaczy chmur a cyklem koniunkturalnym. Ekonomiści wysunęli teorię, że jeśli budowanie najwyższych konstrukcji jest oznaką szczytu cyklu koniunkturalnego, to plan budowy tych konstrukcji można również wykorzystać do prognozowania wzrostu PKB.

Naukowcy porównali wzrost PKB na mieszkańca w czterech krajach – Ameryce, Kanadzie, Chinach i Hongkongu – z wysokością najwyższych budynków w tych krajach i zakładają, że oba czynniki śledzą się wzajemnie. Oznacza to, że w okresie ożywienia gospodarczego deweloperzy mają tendencję do zwiększania wysokości budynków, chcąc wykorzystać rosnące dochody wynikające ze wzrostu popytu na większą powierzchnię biurową.

Z badania wynika, że ​​chociaż wzrostu nie można wykorzystać do prognozowania zmian w PKB, PKB można wykorzystać do przewidywania zmian wzrostu. Innymi słowy, to, jak wysoki jest budynek, zależy od tego, jak szybko rozwija się gospodarka, ale nie wskazuje na nieuchronną recesję.

 

Related Posts