Wycena firmy metodą dochodów rezydualnych

Istnieje wiele różnych metod wyceny firmy lub jej akcji. Można zdecydować się na podejście do wyceny względnej, porównując wielokrotności i metryki firmy w stosunku do innych firm w jej branży lub sektorze. Inną alternatywą byłaby wycena firmy na podstawie bezwzględnych szacunków, takich jak wdrożenie modelowania zdyskontowanych przepływów pieniężnych lub metody dyskontowania dywidend, w celu ustalenia wartości wewnętrznej tej firmie.

Jedną z metod wyceny bezwzględnej, która może nie być tak znana większości, ale jest szeroko stosowana przez analityków, jest metoda dochodu rezydualnego. W tym artykule przedstawimy podstawowe podstawy metody dochodu rezydualnego oraz sposób, w jaki można ją wykorzystać do ustalenia wartości bezwzględnej firmy.

Wprowadzenie do dochodu rezydualnego

Kiedy większość słyszy termin „dochód rezydualny”, myśli o nadwyżce gotówki lub dochodzie do dyspozycji. Chociaż definicja ta jest poprawna w zakresie finansów osobistych, to w przypadku wyceny kapitałowej dochód rezydualny to dochód wygenerowany przez firmę po uwzględnieniu rzeczywistego kosztu jej kapitału.

Możesz zapytać: „ale czy firmy nie uwzględniają już swojego kosztu kapitału w wydatkach na odsetki?” Tak i nie. Koszty odsetek w rachunku zysków i strat uwzględniają jedynie koszt zadłużenia firmy, pomijając jej koszt kapitału własnego, taki jak wypłaty dywidend i inne koszty kapitału własnego.

Patrząc na koszt kapitału z innej strony, pomyśl o tym jako o koszcie alternatywnym akcjonariuszy lub wymaganej stopie zwrotu. Model dochodu rezydualnego próbuje skorygować przyszłe szacunki zysków firmy, aby zrekompensować koszt kapitału własnego i przypisać firmie dokładniejszą wartość. Chociaż zwrot dla posiadaczy kapitału nie jest wymogiem prawnym, podobnie jak zwrot dla posiadaczy obligacji, w celu przyciągnięcia inwestorów firmy muszą zrekompensować im ekspozycję na ryzyko inwestycyjne.

Przy obliczaniu dochodu rezydualnego firmy kluczową kalkulacją jest określenie jej narzutu kapitałowego. Obciążenie kapitałowe to po prostu całkowity kapitał własny firmy pomnożony przez wymaganą stopę zwrotu z tego kapitału i można go oszacować za pomocą modelu wyceny aktywów kapitałowych. Poniższy wzór przedstawia równanie obciążenia kapitałowego:

Opłata kapitałowa = kapitał własny x koszt kapitału własnego

Po obliczeniu obciążenia kapitałowego wystarczy odjąć je od dochodu netto firmy, aby otrzymać dochód rezydualny. Na przykład, jeśli firma X odnotowała w zeszłym roku zysk w wysokości 100 000 USD i sfinansowała swoją strukturę kapitałową kapitałem własnym o wartości 950 000 USD przy wymaganej stopie zwrotu w wysokości 11%, jej dochód rezydualny wyniósłby:

Opłata kapitałowa – 950 000 USD x 0,11 = 104 500 USD

Jak więc widać na powyższym przykładzie, używając pojęcia dochodu rezydualnego, chociaż spółka X wykazuje zysk w swoim rachunku zysków i strat, po uwzględnieniu kosztu kapitału własnego w stosunku do jego zwrotu dla akcjonariuszy, jest ona w rzeczywistości ekonomicznie nieopłacalna na podstawie na danym poziomie ryzyka. To odkrycie jest głównym motorem zastosowania metody dochodu rezydualnego. Scenariusz, w którym firma jest rentowna pod względem księgowym, może nadal nie być dochodowym przedsięwzięciem z perspektywy akcjonariusza, jeśli nie może generować dochodu rezydualnego.

1:39

Wartość wewnętrzna z dochodem rezydualnym

Teraz, gdy odkryliśmy, jak obliczyć dochód rezydualny, musimy teraz wykorzystać te informacje do sformułowania prawdziwej oszacowania wartości firmy. Podobnie jak inne podejścia do wyceny bezwzględnej, koncepcja dyskontowania przyszłych dochodów jest również wykorzystywana w modelowaniu dochodów rezydualnych. Wewnętrzną lub godziwą wartość akcji spółki przy zastosowaniu metody dochodu rezydualnego można podzielić na wartość księgową i bieżące wartości jej oczekiwanych przyszłych dochodów rezydualnych, zgodnie z poniższym wzorem.

Jak być może zauważyłeś, formuła wyceny dochodu rezydualnego jest bardzo podobna do wielostopniowego modelu dyskontowania dywidend, w którym przyszłe wypłaty dywidend zastępują przyszłe zyski rezydualne. Korzystając z tych samych podstawowych zasad, co model dyskonta dywidend do obliczania przyszłych zysków rezydualnych, możemy wyliczyć wewnętrzną wartość akcji firmy. W przeciwieństwie do metody DCF, która wykorzystuje średni ważony koszt kapitału jako stopę dyskontową, właściwą stopą dla strategii dochodu rezydualnego jest koszt kapitału własnego.

Podsumowanie

Podejście oparte na dochodzie rezydualnym jest zarówno pozytywne, jak i negatywne w porównaniu z częściej stosowanymi metodami dyskontowania dywidend i DCF. Z drugiej strony, modele dochodu rezydualnego wykorzystują dane łatwo dostępne w sprawozdaniach finansowych firmy i mogą być dobrze stosowane w firmach, które nie wypłacają dywidend lub nie generują dodatnich wolnych przepływów pieniężnych.

Co najważniejsze, jak omówiliśmy wcześniej, modele dochodów rezydualnych uwzględniają ekonomiczną rentowność firmy, a nie tylko jej księgową rentowność. Największą wadą metody dochodu rezydualnego jest fakt, że w tak dużym stopniu opiera się ona na wybiegających w przyszłość szacunkach sprawozdań finansowych firmy, przez co prognozy są podatne na psychologiczne uprzedzenia lub historyczne błędne interpretacje sprawozdań finansowych firmy.

Podejście do wyceny dochodu rezydualnego jest realną i coraz bardziej popularną metodą wyceny i może być dość łatwo wdrożone nawet przez początkujących inwestorów. W połączeniu z innymi popularnymi podejściami do wyceny, wycena dochodu rezydualnego może dać ci jaśniejsze oszacowanie prawdziwej wewnętrznej wartości firmy.