Transza rezerwowa
Co to jest transza rezerwowa?
Transza rezerwowa to część wymaganej kwoty waluty, którą każdy kraj członkowski musi przekazać Międzynarodowemu Funduszowi Walutowemu (MFW), którą można wykorzystać do własnych celów – bez opłaty za usługę lub warunków reform gospodarczych.
Kluczowe wnioski
- Transza rezerwowa jest częścią kwoty państwa członkowskiego Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW), która jest dostępna bez opłat lub warunków reform gospodarczych.
- Początkowo transze rezerw krajów członkowskich stanowią 25% ich kwot, ale pozycja ta może ulec zmianie w zależności od pożyczek udzielanych przez MFW z posiadanymi przez siebie walutami członka.
- Transze rezerwowe, które kraje trzymają w MFW, są uważane za ich instrumenty pierwszej instancji, co oznacza, że wykorzystają je, zanim zaczną ubiegać się o formalną transzę kredytową z odsetkami.
Zrozumienie transzy rezerwowej
MFW jest finansowany przez swoich członków i ich wkłady kwotowe. Transza rezerwowa to w zasadzie konto awaryjne, do którego członkowie MFW mogą uzyskać dostęp w dowolnym momencie bez wyrażania zgody na warunki lub uiszczania opłaty za usługę. Innymi słowy, część kwoty kraju członkowskiego może zostać bezpłatnie odebrana według własnego uznania.
Transze rezerwowe, które kraje trzymają w MFW, są uważane za ich instrumenty pierwszej instancji, co oznacza, że będą korzystać z transzy rezerwowej przed ubieganiem się o formalną transzę kredytową. Teoretycznie członkowie mogą pożyczyć ponad 100% swojego przydziału. Jeśli jednak kwota, o którą stara się kraj członkowski, przekracza jego rezerwową pozycję transzy (RTP), staje się ona transzą kredytu, która musi zostać spłacona w ciągu trzech lat wraz z odsetkami.
Początkowo transze rezerwowe krajów członkowskich wynoszą zwykle 25% ich kwot. Jednak ich RTP może ulec zmianie w zależności od pożyczki udzielonej przez MFW z posiadanymi przez siebie walutami członka.
Ważny
Przed 1978 r. Transza rezerwowa była wypłacana w złocie, które nie było oprocentowane i nosiło nazwę transzy złota.
Uwagi specjalne
RTP rośnie, gdy MFW pożycza z waluty krajowej, która została zebrana w ramach kwoty. Uznaje się, że kraj, którego waluta została pożyczona, znajduje się w pozycji wierzyciela i otrzymuje wynagrodzenie za wykorzystanie swoich środków poza częścią określoną jako nieopłacona część transzy rezerwowej.
Jeśli MFW pożycza walutę danego kraju powyżej części nieopłacanej, powyższe kwoty stają się dodatkową transzą rezerwową dla tego kraju, zwaną opłaconą RTP.
Specjalne prawa ciągnienia (SDR)
Wpłaty do MFW składają się z połączenia waluty krajowej i specjalnych praw ciągnienia (SDR). Ponieważ kraje członkowskie MFW mają wiele różnych walut narodowych, MFW denominuje kwoty swoich członków w postaci SDR, co stanowi kreację MFW wspieraną przez określony koszyk głównych walut międzynarodowych.
SDR był początkowo definiowany jako ekwiwalent 0,888671 gramów czystego złota – odpowiednika wówczas jednego dolara amerykańskiego – aż do załamania się systemustałego kursu walutowegoz Bretton Woods.
Od lutego 2021 r.waluty koszyka dla SDR obejmowały dolara amerykańskiego (USD), euro (EUR), jena japońskiego (JPY), funta szterlinga (GBP) i juana renminbi (CNY). Razem dolar i euro stanowią 70% wartości koszyka.
Waluty znajdujące się w koszyku SDR muszą spełniać dwa kryteria:
- Kryterium eksportowe: „Jego emitent jest członkiem MFW lub unią walutową, w skład której wchodzą członkowie MFW, a także jest jednym z pięciu największych światowych eksporterów ”.
- Dowolne kryterium: „Musi być szeroko stosowane do dokonywania płatności za transakcje międzynarodowe i szeroko sprzedawane na głównych rynkach walutowych”.
Koszyk SDR jest weryfikowany co pięć lat, a czasami wcześniej, jeśli jest to uzasadnione. Przeglądy mają na celu zapewnienie, że SDR odzwierciedla względne znaczenie walut w światowych systemach handlowych i finansowych.