Przepis BB
Co to jest regulacja BB?
Regulacja BB to rozporządzenie Rezerwy Federalnej, które wdraża ustawę Community Reinvestment Act z 1977 roku. Określa standardy zachęcania do udzielania pożyczek przez banki pożyczkobiorcom ze społeczności o niskich i umiarkowanych dochodach i wymaga od banków podawania pewnych informacji opinii publicznej. Zgodnie z przepisami BB banki muszą ujawniać opinii publicznej, którym społecznościom będą służyć i jaki rodzaj kredytu są skłonne tam udzielić. Wymaga również od nich publicznego publikowania wszelkich komentarzy na temat ich oświadczenia w ramach Community Reinvestment Act (CRA).
Kluczowe wnioski
- Rozporządzenie BB określa wdrażanie przez Rezerwę Federalną ustawy Community Reinvestment Act (CRA).
- CRA to prawo federalne, które nakazuje organom regulacyjnym zachęcanie pożyczkodawców do świadczenia usług kredytowych i bankowych we wszystkich segmentach społeczności, którym służą, w tym w obszarach o niskich i średnich dochodach.
- Regulacja BB określa standardy wyników, konsekwencje złej oceny oraz gromadzenie i ujawnianie informacji, które pożyczkodawcy są zobowiązani do
Zrozumienie rozporządzenia BB
Regulacja BB jest częścią wdrożenia agencji ratingowej. Ustawa ta zachęca banki i instytucje pożyczkowe do udzielania kredytów wszystkim grupom społecznym, w tym osobom o niższej zdolności kredytowej. W związku z tym rozporządzenie BB nakłada na te podmioty obowiązek publicznego składania oświadczeń dotyczących ich polityki w tej sprawie. Rozporządzenie BB dodatkowo upoważnia organy regulacyjne do oceny, jak skutecznie instytucje finansowe zaspokajają potrzeby kredytowe wszystkich segmentów społeczności, którym służą, w tym dzielnic o niskich i średnich dochodach. Oczekuje się, że instytucje finansowe będą zaspokajać potrzeby wszystkich segmentów swoich społeczności w sposób zgodny z rozsądnymi decyzjami operacyjnymi.
Agencja CRA została uchwalona w 1977 r., Aby zająć się dyskryminującymi praktykami pożyczkowymi, które działały ze szkodą dla dzielnic o niższych i średnich dochodach. Ta dyskryminacyjna praktyka była znana jako redlining i polegała na odmowie świadczenia usług kredytowych mieszkańcom określonych dzielnic, których obszary zostały oznaczone na mapach zabezpieczeń mieszkaniowych korporacji pożyczkowej dla właścicieli domów kolorem czerwonym.
Rozporządzenie BB określa standardy wydajności, testy i oceny dla pożyczkodawców w oparciu o pożyczki udzielone pożyczkobiorcom z różnych segmentów dochodowych. W oparciu o te standardy, organy regulacyjne mogą wykorzystać wyniki pożyczkodawcy jako dowód dyskryminacyjnych praktyk pożyczkowych, co może negatywnie wpłynąć na ogólną ocenę działalności pożyczkodawcy przez organ nadzoru bankowego i może opóźnić lub zablokować wymagane zgody organów regulacyjnych lub wnioski, których potrzebuje pożyczkodawca.
Standardy wydajności pożyczkodawców opierają się na udzielaniu przez bank pożyczek, inwestycji oraz świadczeniu usług bankowych i rozwoju społeczności społecznościom, którym służą. Na podstawie tych trzech kryteriów organy regulacyjne przypisują każdemu pożyczkodawcy ocenę w czteropunktowej skali, aby ocenić wyniki w obsłudze wszystkich segmentów ich społeczności zgodnie z wymogami agencji ratingowej.
Alternatywne standardy i testy w zakresie rozwoju społeczności są określone dla banków hurtowych i banków o ograniczonym przeznaczeniu, które nie oferują ogólnych kredytów detalicznych lub zajmują się jedynie wyspecjalizowanymi rodzajami kredytów, takimi jak kredyty samochodowe. Dostępne są uproszczone standardy oceny małych banków, których wielkość działalności może utrudniać ustalenie zgodności.
Rozporządzenie ustanawia również wymogi dotyczące gromadzenia, ujawniania i prowadzenia rejestrów w celu śledzenia przestrzegania przez banki standardów wydajności w zakresie pożyczek społecznościowych. Przepisy BB wymagają, aby banki gromadziły dane dotyczące małych firm, małych gospodarstw, rozwoju społeczności i kredytów hipotecznych w społecznościach, którym służą. Zezwala również, ale nie wymaga od banków gromadzenia podobnych danych o kredytach konsumenckich. Banki są zobowiązane do upublicznienia niektórych z tych informacji, wraz z zapisami wszelkich istotnych pisemnych uwag lub skarg, które otrzymały.