Rodzaje strategii równoważenia
Równoważenie jest istotnym elementem procesu zarządzania portfelem. Inwestorzy, którzy poszukują usług profesjonalisty, mają zwykle pożądany poziom systematycznej ekspozycji na ryzyko, a zatem zarządzający ich portfelem jest odpowiedzialny za dostosowanie posiadanych inwestycji do ograniczeń i preferencji klientów.
Chociaż strategie równoważenia portfela wiążą się z kosztami transakcji i zobowiązaniami podatkowymi, istnieje kilka wyraźnych zalet utrzymania pożądanej docelowej alokacji.
Dlaczego warto zbilansować?
Przede wszystkim przywrócenie równowagi portfela chroni inwestora przed nadmiernym narażeniem na niepożądane ryzyko. Po drugie, przywrócenie równowagi zapewnia, że ekspozycje portfela pozostają w obszarze specjalizacji zarządzającego.
Załóżmy, że osoba na emeryturze zainwestowała 75% swojego portfela w aktywa wolne od ryzyka, a pozostałą część w akcje. Jeśli wartość inwestycji kapitałowych potroi się, 50% portfela jest teraz alokowane na ryzykowne akcje. Indywidualny menedżer portfela, który specjalizuje się w inwestycjach o stałym dochodzie, nie miałby już kwalifikacji do zarządzania portfelem, ponieważ alokacja przesunęła się poza obszar jego specjalizacji. Aby uniknąć tych niepożądanych zmian, portfel musi być regularnie równoważony.
Ponadto rosnąca część portfela alokowana na akcje zwiększa ogólne ryzyko do poziomów przekraczających te, które są normalnie pożądane przez emeryta.
Istnieje kilka opcji podstawowy zrównoważenie że zarówno detalicznych lub instytucjonalnych inwestorów może wykorzystujące stworzyć optymalny proces inwestycyjny.
Równoważenie kalendarza
Równoważenie kalendarza jest najbardziej podstawowym podejściem do przywracania równowagi. Strategia ta polega po prostu na analizie inwestycji w portfelu we wcześniej określonych odstępach czasu i dostosowaniu do pierwotnej alokacji z żądaną częstotliwością. Zazwyczaj preferowane są oceny miesięczne i kwartalne, ponieważ cotygodniowe równoważenie byłoby zbyt kosztowne, podczas gdy podejście roczne pozwoliłoby na zbyt duże przesunięcie portfela pośredniego. Idealną częstotliwość równoważenia należy określić na podstawie ograniczeń czasowych, kosztów transakcji i dopuszczalnego odchylenia.
Główną zaletą równoważenia kalendarza w porównaniu z równoważeniem wzorcowym jest to, że jest ono znacznie mniej czasochłonne dla inwestora, ponieważ ta ostatnia metoda jest procesem ciągłym.
Rebalansowanie procentu portfela
Preferowane, ale nieco bardziej intensywne podejście do wdrożenia obejmuje harmonogram równoważenia skoncentrowany na dopuszczalnym składzie procentowym aktywów w portfelu. Każda klasa aktywów lub indywidualny papier wartościowy ma przypisaną wagę docelową i odpowiedni zakres tolerancji.
Na przykład strategia alokacji może obejmować wymóg posiadania 30% akcji obligacji rządowych z przedziałem +/- 5% dla każdej klasy aktywów. Zasadniczo zasoby blue chipów na rynkach wschodzących i krajowych mogą wahać się między 25% a 35%, podczas gdy 35% do 45% portfela musi być alokowane na obligacje rządowe. Kiedy waga któregokolwiek holdingu przekroczy dopuszczalny zakres, cały portfel jest ponownie równoważony, aby odzwierciedlić początkowy docelowy skład.
Te dwie techniki równoważenia, kalendarz i metoda korytarzowa, są znane jako strategie o stałej mieszance, ponieważ wagi zasobów nie zmieniają się.
Określenie zakresu korytarzy zależy od wewnętrznych cech poszczególnych klas aktywów, ponieważ różne papiery wartościowe mają unikalne właściwości, które mają wpływ na decyzję. Koszty transakcji, zmienność cen i korelacja z innymi zasobami portfela to trzy najważniejsze zmienne przy określaniu wielkości pasm. Intuicyjnie, wyższe koszty transakcji będą wymagały szerszych dopuszczalnych zakresów, aby zminimalizować wpływ drogich kosztów handlowych.
Z drugiej strony wysoka zmienność ma odwrotny wpływ na optymalne pasma korytarza; bardziej ryzykowne papiery wartościowe należy ograniczyć do wąskiego przedziału, aby zapewnić, że nie są one nadmiernie lub niedostatecznie reprezentowane w portfelu. Wreszcie, papiery wartościowe lub klasy aktywów, które są silnie skorelowane z innymi posiadanymi inwestycjami, mogą mieć akceptowalne szerokie zakresy, ponieważ ich zmiany cen są równoległe do innych aktywów w portfelu.
Ubezpieczenie portfela na stałe proporcje
Trzecie podejście równoważące, strategia ubezpieczeń portfelowych o stałej proporcji (CPPI), zakłada, że wraz ze wzrostem majątku inwestorów rośnie ich tolerancja na ryzyko. Podstawowa przesłanka tej techniki wynika z preferencji utrzymywania minimalnej rezerwy bezpieczeństwa utrzymywanej w postaci gotówki lub obligacji rządowych wolnych od ryzyka. Gdy wartość portfela rośnie, więcej środków jest inwestowanych w akcje, podczas gdy spadek wartości portfela skutkuje mniejszą pozycją w stosunku do aktywów ryzykownych. Utrzymanie rezerwy bezpieczeństwa, niezależnie od tego, czy zostanie wykorzystana na sfinansowanie wydatków na studia, czy też zostanie wpłacona jako zadatek na dom, jest najważniejszym wymogiem dla inwestora.
W przypadku strategii CPPI ilość pieniędzy zainwestowanych w akcje można określić za pomocą wzoru:
Załóżmy na przykład, że osoba fizyczna ma portfel inwestycyjny w wysokości 300 000 USD, z czego 150 000 USD musi zostać zaoszczędzone, aby opłacić czesne jej córki na uniwersytecie. Mnożnik inwestycji wynosi 1,5.
Początkowo kwota środków zainwestowanych w akcje wynosi 225 000 USD [1,5 * (300 000–150 000 USD)], a pozostałą część przeznaczono na papiery wartościowe wolne od ryzyka. Jeśli rynek spadnie o 20%, wartość udziałów kapitałowych zostanie zmniejszona do 180 000 USD (225 000 USD * 0,8), podczas gdy wartość aktywów o stałym dochodzie pozostanie na poziomie 75 000 USD, co da łączną wartość portfela na poziomie 255 000 USD. W takim przypadku portfel musiałby zostać ponownie zbilansowany przy użyciu poprzedniej formuły, a teraz tylko 157 500 USD zostałoby przydzielone na ryzykowne inwestycje [1,5 * (255 000–150 000)].
Równoważenie CPPI musi być stosowane w połączeniu ze strategiami równoważenia i optymalizacji portfela, ponieważ nie dostarcza szczegółowych informacji na temat częstotliwości ponownego równoważenia i wskazuje jedynie, ile kapitału należy utrzymywać w portfelu, zamiast przedstawiać podział aktywów klas aktywów wraz z ich idealną korytarze. Innym źródłem trudności w podejściu CPPI jest niejednoznaczny charakter „M”, który będzie różny w zależności od inwestorów.
Podsumowanie
Równoważenie portfela zapewnia ochronę i dyscyplinę dla każdej strategii zarządzania inwestycjami na poziomie detalicznym i profesjonalnym. Idealna strategia zrównoważy ogólne potrzeby przywrócenia równowagi z jawnymi kosztami związanymi z wybraną strategią.