Pochodna zamiana ceny

Co to jest pochodna zamiany ceny?

Instrument pochodny typu swap cenowy to transakcja na instrumentach pochodnych, w ramach której jeden podmiot gwarantuje stałą wartość łącznych aktywów innego podmiotu w określonym okresie. W ramach tego rodzaju umowy, ilekroć wartość zabezpieczonych aktywów spada, kontrahent musi dostarczyć papiery wartościowe lub inne zabezpieczenie w celu wyrównania tej straty i przywrócenia pierwotnej wartości aktywów.

Zrozumienie pochodnej swapu cenowego

Cena swapowych pochodne pozwalają na wartość aktywów jednej spółki na pobyt stały w ustalonym okresie dzięki pomocy akcji dystrybucji innej firmy. W tym sensie instrument pochodny typu swap cenowy może skutecznie ukryć fakt, że sytuacja finansowa spółki przejmującej słabnie w czasie. Jednak gdy kontrahent emituje nowe akcje, aby wypełnić lukę utworzoną przez obniżony składnik aktywów, powoduje to rozwodnienie wartości dla dotychczasowych akcjonariuszy. To połączenie mylącej wyceny z jednej strony i coraz bardziej rozwodnionych akcji z drugiej może zdestabilizować sytuację finansową obu stron porozumienia.

Obecnie ceny swapów pochodnych to stosunkowo nietypowe transakcje. Ich rzadkość wynika ze zmian zasad rachunkowości i dostępności bardziej powszechnych metod ubezpieczenia od spadków wartości aktywów.

Bardziej powszechny instrument pochodny nazywany jest kontraktem futures. W przypadku kontraktu futures jedna strona zgadza się sprzedać składnik aktywów drugiej stronie po ustalonej cenie w z góry określonej przyszłej dacie. Dodatkowym rodzajem instrumentu pochodnego, którego można użyć do ubezpieczenia spadków wartości aktywów, jest opcja. Opcje są instrumentami pochodnymi podobnymi do kontraktów futures; główna różnica polega na tym, że kupujący nie musi kupować aktywów, gdy nadejdzie przyszła data.

Przykład instrumentu pochodnego ze swapem ceny

Price swap derywaty rozsławiły skandal finansowy Enronu. Enron wykorzystał instrumenty pochodne typu swap, aby zagwarantować wartość jednej ze swoich spółek zależnych, spółki komandytowej o nazwie Raptor. W ramach transakcji pochodnej, ilekroć aktywa Raptor spadły poniżej 1,2 miliarda dolarów, Enron obiecał przekazać spółce zależnej wystarczającą ilość zapasów, aby wyrównać różnicę i utrzymać aktywa Raptor na stałym poziomie.

Ponieważ zdarzało się to wielokrotnie w czasie, akcje Enronu stanowiły coraz większą część łącznych aktywów Raptora. Praktyka ta tylko zwiększyła potrzebę uruchamiania transakcji, ponieważ ilekroć akcje Enronu spadały, powodowałoby to również, że aktywa Raptora spadały poniżej progu 1,2 miliarda USD. Ta spirala spadkowa nadal zmusiła Enron do wyemitowania dodatkowych akcji spółce zależnej. Podczas gdy przyspieszające transakcje na instrumentach pochodnych rozwodniły wartość akcji dla akcjonariuszy Enronu, uniemożliwiły również firmie rejestrowanie spadającej wartości spółki zależnej, co przyczyniło się do zawyżenia jej wyniku w regularnych sprawozdaniach finansowych.