Ustalone kursy wymiany: wady i zalety

W czerwcu 2010 r. Rząd Chin podjął decyzję o zniesieniu 23-miesięcznego powiązania swojej waluty z dolarem amerykańskim. Ogłoszenie, które nastąpiło po miesiącach komentarzy i krytyki ze strony amerykańskich polityków, zostało pochwalone przez światowych liderów gospodarczych.

Ożywienie gospodarcze Chin w ostatniej dekadzie zmieniło kształt ich kraju i świata. Takie tempo wzrostu wymagało zmiany polityki pieniężnej, aby móc efektywnie radzić sobie z niektórymi aspektami gospodarki – w szczególności z handlem eksportowym i inflacją cen konsumpcyjnych. Ale żadne z wskaźników wzrostu w tym kraju nie  mogłoby zostać ustalone bez stałego lub sztywnego kursu dolara amerykańskiego.

Ustalanie pozycji chińskiej waluty to najbardziej oczywisty przykład z ostatnich lat, ale nie tylko oni stosują tę strategię. Gospodarki duże i małe preferują ten typ kursu walutowego z kilku powodów, pomimo pewnych potencjalnych wad.

Zalety stałej / ustalonej stawki

Kraje preferują stały kurs walutowy do celów eksportu i handlu. Kontrolując swoją krajową walutę, kraj może – i najczęściej będzie – utrzymywać niski kurs wymiany. Pomaga to we wspieraniu konkurencyjności towarów, które są sprzedawane za granicą. Na przykład, przyjmijmy kurs wymiany euro (EUR) / dong wietnamski (VND). Biorąc pod uwagę, że euro jest znacznie silniejsze niż waluta wietnamska, wyprodukowanie koszulki w kraju Unii Europejskiej może kosztować firmę pięć razy więcej niż w Wietnamie.

Ale prawdziwą przewagę widać w stosunkach handlowych między krajami o niskich kosztach produkcji (jak Tajlandia i Wietnam) a gospodarkami o mocniejszych walutach porównawczych (Stany Zjednoczone i Unia Europejska). Kiedy chińskich i wietnamskich producentów tłumaczyć ich zarobki z powrotem do swoich krajów, jest jeszcze większa kwota zysku, który jest wykonany przez kurs wymiany. Zatem utrzymanie niskiego kursu walutowego zapewnia konkurencyjność produktu krajowego za granicą i rentowność w kraju. (Aby uzyskać więcej informacji, zobacz „ Wymiana walut: zmienna a stała ”).

Ochrona waluty

Dynamika stałego kursu walutowego nie tylko poprawia perspektywy zysków firmy, ale także wspiera rosnący standard życia i ogólny wzrost gospodarczy. Ale to nie wszystko. Rządy, które stanęły po stronie idei stałego lub sztywnego kursu walutowego, chcą chronić swoje gospodarki krajowe. Wiadomo, że wahania kursów walut negatywnie wpływają na gospodarkę i perspektywy jej wzrostu. Chroniąc krajową walutę przed niestabilnymi wahaniami, rządy mogą zmniejszyć prawdopodobieństwo kryzysu walutowego.

Po kilku latach z walutą półpłynną Chiny zdecydowały się w czasie światowego kryzysu finansowego w 2008 r. Powrócić do reżimu stałego kursu walutowego. Decyzja pomogła chińskiej gospodarce wyjść dwa lata później stosunkowo bez szwanku. W międzyczasie inne globalne gospodarki uprzemysłowione, które nie miały takiej polityki, obniżyły się przed odbiciem.

Wady stałej / ustalonej stawki

Stałe waluty mają swoje wady, ponieważ rządy płacą cenę za wdrażanie polityki sztywnej waluty w swoich krajach. Wspólnym elementem wszystkich stałych lub sztywnych reżimów walutowych jest potrzeba utrzymania stałego kursu walutowego. Wymaga to dużych ilości rezerw, ponieważ rząd lub bank centralny kraju stale kupuje lub sprzedaje walutę krajową.

Chiny są doskonałym przykładem. Przed zniesieniem programu stałego kursu w 2010 r. Chińskie rezerwy walutowe rosły każdego roku znacząco, aby utrzymać stały kurs dolara amerykańskiego. Tempo wzrostu rezerw było tak szybkie, że Chinom zajęło zaledwie kilka lat, aby przyćmić japońskie rezerwy walutowe. W styczniu 2011 roku ogłoszono, że Pekin posiada 2,8 biliona dolarów rezerw – ponad dwukrotnie więcej niż Japonia w tamtym czasie.

Problem z ogromnymi rezerwami walutowymi polega na tym, że ogromna ilość tworzonych funduszy lub kapitału może powodować niepożądane gospodarcze skutki uboczne mianowicie wyższą inflację. Im więcej rezerw walutowych, tym większa podaż pieniądza, co powoduje wzrost cen. Rosnące ceny mogą spowodować spustoszenie w krajach, które chcą zachować stabilność.

Przykład dotyczący bahta tajskiego

Tego typu elementy ekonomiczne doprowadziły do ​​upadku wielu systemów sztywnego kursu walutowego. Chociaż gospodarki te są w stanie obronić się przed niekorzystnymi sytuacjami na świecie, są zwykle narażone na sytuację wewnętrzną. Często niezdecydowanie co do dostosowania kursu do waluty gospodarki może być połączone z niezdolnością do obrony bazowej stałej stopy procentowej. Tajski baht była jedną walutą.

W pewnym momencie baht był powiązany z dolarem amerykańskim. Niegdyś uważany za cenną inwestycję walutową, bat tajlandzki został zaatakowany w następstwie niekorzystnych wydarzeń na rynku kapitałowym w latach 1996-1997. Waluta straciła na wartości, a baht gwałtownie spadł, ponieważ rząd nie chciał i nie był w stanie obronić kołka bahta przy użyciu ograniczonych rezerw.

W lipcu 1997 r. Rząd Tajlandii został zmuszony do wprowadzenia waluty przed przyjęciem pomocy finansowej Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Mimo to, między lipcem 1997 r. A październikiem 1997 r. Baht spadł aż o 40%.