Ekonomia peer-to-peer (P2P)
Co to jest gospodarka peer-to-peer (P2P)?
Gospodarka peer-to-peer (P2P) to zdecentralizowany model, w którym dwie osoby wchodzą w interakcję, aby kupować towary i usługi bezpośrednio między sobą lub wspólnie wytwarzać towary i usługi, bez pośredniczącej strony trzeciej lub korzystania z osobnej jednostki lub przedsiębiorstwa. firma. W transakcji peer-to-peer kupujący i sprzedający dokonują transakcji bezpośrednio między sobą w zakresie dostawy towaru lub usługi oraz wymiany płatności. W gospodarce peer-to-peer producentem jest zwykle osoba prywatna lub niezależny kontrahent, który jest właścicielem zarówno narzędzi (lub środków produkcji), jak i gotowego produktu.
Kluczowe wnioski
- Gospodarka peer-to-peer (P2P) to taka, w której osoby fizyczne bezpośrednio prowadzą interesy lub współpracują ze sobą przy produkcji, przy niewielkim lub zerowym pośrednictwie ze strony osób trzecich.
- Nowoczesna technologia pomogła zwiększyć zdolność ludzi do angażowania się w działalność gospodarczą P2P.
- Czynniki wpływające na to, czy P2P lub pośrednia działalność gospodarcza są bardziej prawdopodobne i wydajne, obejmują korzyści skali, koszty transakcji, specjalizację kierownictwa i przedsiębiorczości oraz ryzyko i niepewność.
Zrozumienie ekonomii peer-to-peer (P2P)
Gospodarka peer-to-peer jest postrzegana jako alternatywa dla tradycyjnego kapitalizmu, w którym zorganizowane firmy handlowe są właścicielami środków produkcji, a także gotowego produktu. Firmy działają jako scentralizowani pośrednicy, sprzedając gotowe produkty i usługi klientom oraz zatrudniając siłę roboczą niezbędną do przeprowadzenia procesu produkcyjnego.
Ekonomia P2P może istnieć w ramach gospodarki kapitalistycznej. Oprogramowanie typu open source (czyli P2P) współistnieje z oprogramowaniem dostępnym w handlu detalicznym i komercyjnym. Usługi takie jak Uber czy Airbnb stanowią alternatywę dla taksówek i usług liberalizacyjnych lub odpowiednio hoteli i zajazdów. Firmy te działają jak hybrydy między tradycyjnymi firmami kapitalistycznymi a prawdziwą działalnością P2P, świadcząc usługi pośrednictwa, w tym sieć łączącą kupujących i sprzedających oraz przetwarzającą płatności, ale wykorzystując prywatnych kontrahentów do dostarczania usług bezpośrednio klientom.
W P2P, gdy żadna osoba trzecia nie jest zaangażowana w transakcję, istnieje większe ryzyko, że dostawca nie dostarczy, że produkt nie będzie miał oczekiwanej jakości lub kupujący może nie zapłacić. Zmniejszone koszty ogólne i wynikające z tego niższe ceny mogą pokryć to dodatkowe ryzyko.
Ponieważ dostawcy dóbr lub usług P2P są właścicielami ich gotowych produktów i środków produkcji, gospodarka peer-to-peer jest podobna do produkcji ekonomicznej w epoce przedindustrialnej, kiedy wszyscy byli producentami własnymi, system, który został wyparty przez więcej wydajne systemy gospodarcze, które zapewniły większą produktywność i dobrobyt. Internet i rewolucja IT sprawiły, że gospodarka P2P stała się znacznie bardziej opłacalnym systemem w dzisiejszych czasach, a także pobudziły inwestycje w dostawców usług, którzy nie będąc bezpośrednio zaangażowani w produkcję towarów lub usług P2P, działają na rzecz zwiększenia liczby transakcji P2P widoczne, bezpieczniejsze i wydajne.
Współczesny stan wschodzących gospodarek P2P to tylko najnowszy przykład wartości Internetu dla konsumentów. Wyłaniający się model kapitalizmu oparty na Internecie, samowystarczalny, jest obecnie znaczący i wystarczająco destrukcyjny, aby organy regulacyjne i firmy się z nim obudziły. Świadczy to o ogromnym potencjale tego typu innowacyjnych modeli biznesowych w nadchodzących latach.
Gospodarka kapitalistyczna i ekonomia P2P
Kilka czynników wpływa na przewagę organizowania działalności gospodarczej w firmach kapitalistycznych w porównaniu z ekonomią P2P. W kapitalizmie pracownicy często nie posiadają środków produkcji ani żadnych praw do gotowego produktu, który pomogli wytworzyć. Zamiast tego otrzymują wynagrodzenie w zamian za wkład w produkcję firmy, która następnie sprzedaje produkt klientom. System kapitalistyczny oparty na firmach zewnętrznych ma przewagę nad gospodarką P2P w postaci ogólnie zwiększonej produktywności i wydajności procesu produkcyjnego ze względu na korzyści skali, zarządzanie kosztami transakcyjnymi koordynacji działań kupujących i sprzedających, specjalizację i podział pracy w odniesieniu do zdolności kierowniczych i przedsiębiorczości oraz przenoszenia ryzyka i niepewności z pracowników i klientów na właścicieli firm, którzy mają większe zasoby do absorbowania potencjalnych strat.
Może to oznaczać przewagę nad systemem P2P. System P2P będzie mniej wydajny niż tradycyjne firmy kapitalistyczne do tego stopnia, że ograniczy produkcję do mniej wydajnej skali; ponosi wyższe koszty informacyjne lub inne koszty transakcyjne; ogranicza podział pracy między menadżerami biznesowymi, przedsiębiorcami, pracownikami i klientami; lub ogranicza efektywny rozkład ryzyka i niepewności. Ten zakres jest oparty na technologii fizycznej, instytucjach społecznych i cechach populacji w gospodarce.
Ekonomia skali
Produkcja niektórych towarów i usług jest bardziej wydajna i mniej kosztowna, gdy można je wytwarzać w dużych ilościach. Firmy w gospodarce kapitalistycznej istnieją częściowo po to, aby skonsolidować dobra kapitałowe i siłę roboczą potrzebną do produkcji na dużą skalę w jednym miejscu lub operacji, aby skorzystać z tych korzyści skali. Niektóre nowoczesne technologie, takie jak druk 3D, zwiększają wydajność produkcji niektórych towarów na mniejszą skalę, ułatwiając przyjęcie działalności P2P na tych rynkach.
Koszty transakcji
Organizacja tradycyjnych firm kapitalistycznych jest w dużej mierze zdeterminowana przez koszty transakcyjne różnych transakcji związanych z danym procesem produkcyjnym. Gromadzenie, udostępnianie i przekazywanie informacji o jakości, ilości i koszcie towarów, usług i nakładów produkcyjnych; projektowanie, negocjowanie i egzekwowanie umów; dystrybucja kontroli nad aktywami związanymi z relacjami to przykłady kosztów transakcyjnych, które można zmniejszyć, organizując działania poszczególnych osób w gospodarce w odrębne firmy biznesowe. Tam, gdzie technologia, instytucje społeczne lub cechy populacji mogą pomóc obniżyć tego rodzaju koszty transakcji, firmy mogą być mniej potrzebne, a osoby fizyczne mogą efektywnie przeprowadzać transakcje biznesowe na zasadzie P2P.
Technologie informacyjne, takie jak wyszukiwarki i platformy rynkowe online, które ułatwiają ludziom gromadzenie, udostępnianie i filtrowanie danych o innych kupujących i sprzedających, to jedna z oczywistych dróg ułatwiania działalności P2P, podczas gdy formalne instytucje, takie jak niezawodny system prawo umów i czynów niedozwolonych, które zwiększa zdolność osób fizycznych do zawierania i egzekwowania umów handlowych lub przepisów antymonopolowych, które ograniczają zdolność dużych firm do wykorzystywania siły rynkowej do żądania koncesji od mniejszych kontrahentów. Populacja kupujących i sprzedających z wyższą społeczną preferencją dla zaufania i uczciwości może również być mniej zależna od organizowania firm biznesowych w celu pokonania kosztów transakcji związanych z asymetrią informacji, problemami zleceniodawcy i agenta oraz zastoju w stosunku do aktywów specyficznych dla relacji.
Specjalizacja i podział pracy
Firmy, które działają jako pośrednicy ekonomiczni, oszczędzają na stosowaniu umiejętności menedżerskich i przedsiębiorczości. Pozwalają tym, którzy mają te umiejętności, wyspecjalizować się w produktywnym ich stosowaniu, a tym, którzy ich nie mają, specjalizować się w innych działaniach jako pracownicy opłacani na podstawie wynagrodzenia lub pensji. Ekonomia P2P może odnieść większy sukces, gdy istnieją narzędzia technologiczne, które ułatwiają jednostkom zarządzanie własną działalnością i obciążeniem pracą oraz zmniejszają przewagę komparatywną specjalizacji. Populacja osób, które z jakiegokolwiek powodu mają większy stopień umiejętności zarządzania lub przedsiębiorczości, może być bardziej odpowiednia do czerpania korzyści z ekonomii P2P.
Ryzyko i niepewność
Przyszłe warunki gospodarcze są zawsze niepewne i wiążą się z ryzykiem. Zmieniają się preferencje konsumentów, pojawiają się klęski żywiołowe, gospodarki przechodzą cykle koniunkturalne i recesje. Firmy biznesowe w tradycyjnej gospodarce kapitalistycznej ponoszą to ryzyko i niepewność, będąc odpowiedzialnymi za zysk lub stratę firmy, zapewniając jednocześnie pracownikom stabilną płacę, a konsumentom spójny produkt. W działalności gospodarczej typu P2P, bez firmy działającej jako pośrednik, osoby fizyczne ponoszą więcej bezpośredniego ryzyka związanego z prowadzeniem własnej działalności i bezpośrednio ponoszą straty, jeśli niepewne warunki ekonomiczne obrócą się przeciwko nim. Instytucje społeczne, takie jak uniwersalny dochód podstawowy, opieka zdrowotna dla jednego płatnika lub inne siatki bezpieczeństwa społecznego, mogą umożliwić większą aktywność ekonomiczną P2P poprzez zwiększenie zdolności jednostek do ponoszenia ryzyka prowadzenia działalności gospodarczej dla siebie. Populacja ludzi, którzy są po prostu bardziej tolerancyjni dla niepewności i skłonni do podejmowania większego ryzyka, może również być bardziej przystosowana do ekonomii P2P.