Jak zostać dyrektorem zarządzającym w banku inwestycyjnym
Praktycznie każdy student biznesu marzy o życiu jako dyrektor zarządzający (MD) dużego banku inwestycyjnego i łatwo zrozumieć, dlaczego. Najlepsi dyrektorzy bankowości inwestycyjnej mogą zarabiać kilka milionów dolarów rocznie, podróżować po całym świecie i zobaczyć ich nazwiska w publikacjach, takich jak The Wall Street Journal. Pod względem szacunku, stylu życia i prestiżu dyrektorzy zarządzający zajmują czołowe miejsca w świecie finansów.
Kluczowe wnioski
- Zostanie dyrektorem zarządzającym (MD) w firmie finansowej, takiej jak bank inwestycyjny, oznacza wysokie wynagrodzenie i status, ale dostępnych jest tylko kilka takich stanowisk.
- Aby zostać MD, musisz najpierw znaleźć pracę na poziomie podstawowym, a następnie przetrwać wysoce konkurencyjną kulturę korporacyjną banków inwestycyjnych.
- Dzięki ciężkiej pracy, zaangażowaniu i żywym umiejętnościom społecznym można liczyć na awans w kolejnych szeregach, aż do MD.
Propozycja długoterminowa
Tych zawodów jest niewiele, więc konkurencja jest ostra, a dotarcie do tego miejsca wymaga ogromnej ilości pracy. Firma Emolument, zajmująca się porównaniem wynagrodzeń, opublikowała raport o tym, jak długo zajmuje stanowisko dyrektora zarządzającego (MD) w banku inwestycyjnym.
Wyniki nie były zaskakujące. W większości dużych banków inwestycyjnych trwa to co najmniej 16 lat. Według raportu nawet firma o najszybszej ścieżce kariery, Goldman Sachs, wymaga ponad 12-letniego procesu.
Szesnaście lat może nie wydawać się długim czasem oczekiwania, aby zarobić 3 miliony dolarów rocznie, ale ten czas prawdopodobnie nadejdzie po ukończeniu studiów licencjackich, dwuletnim stażu i programie MBA. Po rozpoczęciu pracy większość bankierów inwestycyjnych pracuje od 90 do 110 godzin tygodniowo, co odpowiada ponad 16,5 godziny dziennie przez sześć kolejnych dni.
Jeśli utrzymywałeś ten poziom przez 16 lat, oznacza to 13866,67 godzin pracy. Dla porównania, osiągnięcie 13866 godzin pracy zajęłoby prawie 29 lat 40-godzinnego tygodnia pracy. Ale propozycja jest lukratywna. Jeśli uda ci się dotrzeć do lekarza medycyny, spodziewaj się sześciocyfrowej pensji wraz z dodatkami, statusem i bezpieczeństwem pracy.
Włamanie do bankowości inwestycyjnej
Szkoły biznesu Ivy League, miejsca takie jak Wharton, Harvard i Columbia są wylęgarniami dla początkujących bankowości inwestycyjnej. Studenci rozpoczynają proces przyciągania banków inwestycyjnych we wczesnym wieku, kierując się na staże, strategicznie nawiązywać kontakty ze starszymi specjalistami i biorąc udział w zajęciach, aby dostać się na dobry program magisterski.
Nawet analitycy najniższego szczebla są najzdolniejszymi studentami biznesu, osiągającymi najwyższe wyniki. Znalezienie pracy analityka to gratka, ponieważ banki szukają osób, które z chęcią zbudują aktywne harmonogramy i pokażą, że potrafią pracować długie godziny z doskonałymi wynikami. Pierwszym krokiem do dyrektora zarządzającego jest wejście na parter.
Przetrwać kulturę bankowości inwestycyjnej
Bankowość inwestycyjna ma zasłużoną reputację ze względu na trudności i bezwzględną merytokrację. Od bankierów oczekuje się, że będą pracować tyle godzin, ile potrzeba, i praktycznie nigdy nie są poza godzinami pracy. Kultura jest, jednym słowem, intensywna.
Rozwój kariery wynika z podjęcia wyzwania. Większość banków ma mentalność „postaw lub zamknij się”, nawet w przypadku młodszych analityków. Analitycy niskiego szczebla są traktowani jak towary, a większość z nich twierdzi, że można je łatwo wymienić. To prawda, ponieważ setki chętnych do nauki studentów biznesu marzy o zajęciu każdego dostępnego miejsca.
Awans zależy tak samo od ciebie, jak od twoich starszych współpracowników. Banki inwestycyjne nie są znane z trzymania się za ręce lub kładzenia nacisku na szkolenie. Andrew Gutmann, autor książki „How to Be an Investment Banker: Recruiting, Interviewing, and Landing the Job”, szczerze mówi, że „rozwój kariery młodszego bankiera również zajmuje drugie miejsce. Jako młodszy bankier jesteś po to, aby pracować, a nie po to, aby uczyć się.”
Twoi przyjaciele prawdopodobnie będą Twoimi współpracownikami, z którymi spędzasz prawie cały swój czas. Może to prowadzić do dużej przyjaźni wśród analityków, zwłaszcza tych, którzy razem osiągają poziom współpracowników. Z emocjonalnego i interpersonalnego punktu widzenia najważniejszym aspektem przetrwania pierwszych kilku lat jest rozwijanie silnych relacji wewnątrz firmy.
Wprowadzenie czasu
Zdecydowana większość dyrektorów zarządzających była starszymi wiceprezesami, czasami nazywanymi dyrektorami lub dyrektorami, w tej samej firmie przez kilka lat. Większość starszych wiceprezesów była wiceprezesami przez trzy lub cztery lata i udowodniła swoje umiejętności w zawieraniu umów i zarządzaniu relacjami.
Wiceprezesi pochodzą z puli najlepszych współpracowników bankowości inwestycyjnej, zwykle po trzecim roku z tym tytułem. A większość współpracowników jest wybierana spośród analityków, którym udało się przetrwać kilka lat.
Wydaje się trochę dziwne, że taka branża oparta na wynikach ma de facto harmonogram kończenia awansów tutaj, trzy lata, tam dwa lata. Ale banki chcą wiedzieć, że analityk lub współpracownik może dotrzymać kroku i produkować rok po roku.
Aby zostać dyrektorem zarządzającym, będziesz musiał udowodnić, że możesz pomóc bankowi zarabiać pieniądze, a częścią tego procesu jest opanowanie każdego poziomu operacji bankowych.
Czego banki inwestycyjne chcą od dyrektora zarządzającego
Częścią bycia dyrektorem zarządzającym jest poświęcanie czasu, ale większa część to przekonanie banku, że jesteś tym, czego szuka. Każdy dyrektor zarządzający musi znać bank i jego klientów od wewnątrz i na zewnątrz, a co ważniejsze, musi być w stanie taktownie zrównoważyć wszystkie osobiste relacje. Skuteczny dyrektor zarządzający wie, kiedy delegować, a kiedy ingerować, kiedy zatrudniać, a kiedy zwalniać, a nawet kiedy odejść od umowy.
Banki inwestycyjne są firmom w poszukiwaniu zysków, ale dyrektor nie może po prostu mieć krótkoterminowy banku dolnej linii na uwadze. Klienci banku muszą mieć zaufanie do dyrektora zarządzającego, który jest rzecznikiem banku w transakcji. Skuteczni dyrektorzy zarządzający wiedzą, że to klienci naprawdę płacą ogromne pensje.
Dyrektorzy zarządzający generują przychody, szukając i wygrywając umowy. Nie spędzają dużo czasu na zawieraniu umów, więc większość banków inwestycyjnych jest o wiele bardziej zainteresowana świetnym szmerem i poszukiwaczem niż mistrzem technicznym.
Inne czynniki
Istnieje kilka głównych powodów, dla których analityk może nigdy nie dotrzeć do dyrektora zarządzającego. Pierwszym i najczęstszym jest wypalenie zawodowe. Nawet jeśli analityk jest w stanie dostosować się do długich godzin i wymagającej pracy, istnieją ogromne możliwości wyjścia, co oznacza, że istnieją inne doskonałe miejsca pracy w dobrych firmach, które walczą o zbieranie resztek z banków inwestycyjnych. Przyjęcie oferty zewnętrznej i pozostawienie za sobą 100-godzinnych tygodni jest bardzo kuszące, zwłaszcza jeśli nie zostaniesz współpracownikiem lub wiceprezesem tak szybko, jak się spodziewałeś.
Wielu innych analityków i współpracowników nigdy nie dociera do biura dyrektora zarządzającego, ponieważ im przeszkadza życie. Mogą wziąć ślub lub mieć dzieci, być może będą musieli opiekować się starzejącymi się rodzicami lub mogą zachorować lub zranić się. Bankowość inwestycyjna nie pozostawia wiele czasu na życie poza firmą. W obliczu trudnych wyborów wielu skupia się na wszystkim innym i opuszcza bank.