Nadkolateralizacja (OC)
Co to jest nadkolateralizacja?
Nadwyżka zabezpieczenia (OC) to zapewnienie zabezpieczenia, które jest warte więcej niż wystarczająco, aby pokryć potencjalne straty w przypadku niewykonania zobowiązania.
Na przykład właściciel firmy ubiegający się o pożyczkę może zaoferować nieruchomość lub sprzęt o wartości 10% lub 20% więcej niż pożyczona kwota. Z tego samego powodu nadwyżka zabezpieczeń może być stosowana przez spółki emitujące obligacje.
Kluczowe wnioski
- Kredytobiorca może zastosować nadwyżkę zabezpieczenia w celu uzyskania lepszych warunków kredytu,
- Emitent papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami może zastosować nadzabezpieczenie w celu zmniejszenia ryzyka dla potencjalnych inwestorów.
- W każdym przypadku nadmierne zabezpieczenie może podnieść zdolność kredytową pożyczkobiorcy lub emitenta długu.
W branży usług finansowych nadzabezpieczenie jest stosowane w celu zrównoważenia ryzyka związanego z produktami, takimi jak papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką. W takim przypadku do zabezpieczenia dodaje się dodatkowe aktywa, aby zamortyzować wszelkie straty kapitałowe wynikające z niespłacenia poszczególnych pożyczek, które są zawarte w papierze wartościowym.
W każdym przypadku celem nadmiernego zabezpieczenia jest podniesienie ratingu kredytowego lub profilu kredytowego pożyczkobiorcy lub emitenta papierów wartościowych poprzez zmniejszenie ryzyka dla inwestora.
Zrozumienie nadkolateralizacji (OC)
Sekurytyzacja to praktyka polegająca na przekształcaniu zbioru aktywów, takich jak pożyczki, w inwestycję lub papier wartościowy. Zwykłe kredyty bankowe, takie jak hipoteki mieszkaniowe, są sprzedawane przez banki, które wydają je instytucjom finansowym, które następnie pakują je w celu odsprzedaży jako inwestycje sekurytyzowane.
W każdym razie nie są to aktywa płynne, ale długi generujące odsetki. W terminologii finansowej są to papiery wartościowe zabezpieczone aktywami (ABS). Sekurytyzować można prawie każdy rodzaj długu, w tym mieszkaniowe lub komercyjne kredyty hipoteczne, kredyty studenckie, kredyty samochodowe i zadłużenie z tytułu kart kredytowych.
Wzmocnienie kredytu
Kluczowym krokiem w procesie sekurytyzacji produktów jest określenie odpowiedniego poziomu poprawy jakości kredytowej. Odnosi się to do redukcji ryzyka w celu poprawy profilu kredytowego strukturyzowanych produktów finansowych. Wyższy profil kredytowy prowadzi do wyższego ratingu kredytowego, co ma kluczowe znaczenie dla znalezienia nabywców aktywów sekurytyzowanych.
Inwestorzy w każdy produkt sekurytyzowany są narażeni na ryzyko niewykonania zobowiązania w odniesieniu do aktywów bazowych. Poprawę zdolności kredytowej można traktować jako amortyzację finansową, która pozwala papierom wartościowym zaabsorbować straty wynikające z niespłacenia pożyczek bazowych.
Od 10% do 20%
Praktyczna zasada dotycząca wysokości nadwyżki zabezpieczenia potrzebnej do poprawy profilu kredytowego.
Nadmierne zabezpieczenie jest jedną z technik, które można wykorzystać w celu zwiększenia zdolności kredytowej. W takim przypadku emitent zabezpiecza pożyczkę aktywami lub zabezpieczeniem o wartości przewyższającej pożyczkę. Ogranicza to ryzyko kredytowe kredytodawcy i wzmacnia rating kredytowy przyznany pożyczce.
Praktyczna zasada
Nadzór nad zabezpieczeniem uzyskuje się, gdy wartość aktywów w puli jest większa niż kwota papieru wartościowego zabezpieczonego aktywami (ABS). Tak więc, nawet jeśli niektóre płatności z pożyczek bazowych są spóźnione lub zostaną spłacone, spłata kwoty głównej i odsetek od papieru wartościowego zabezpieczonego aktywami może być nadal dokonywana z nadwyżki zabezpieczenia.
Z reguły wartość bazowa puli aktywów jest często o 10% do 20% wyższa niż cena wyemitowanego papieru wartościowego. Na przykład kwota główna papieru wartościowego zabezpieczonego hipoteką może wynosić 100 milionów USD, podczas gdy wartość główna hipotek stanowiących podstawę emisji może wynosić 120 milionów USD.
Uwaga ostrzegawcza
Należy zauważyć, że wiele papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami było rzekomo nadmiernie zabezpieczonych w czasie kryzysu finansowego w 2008 roku. W rzeczywistości wartość aktywów wykorzystanych jako zabezpieczenie była znacznie niższa niż prezentowana, lub ryzyko niewypłacalności pożyczkobiorców było znacznie wyższe niż oczekiwano, lub jedno i drugie. Doprowadziło to bezpośrednio do kryzysu kredytów hipotecznych typu sub-prime, który nastąpił w 2008 r.