Zarządzanie w łańcuchu
Co to jest zarządzanie łańcuchowe?
Zarządzanie w łańcuchu to system do zarządzania i wdrażania zmian w łańcuchach bloków kryptowalut. W tego typu zarządzaniu zasady wprowadzania zmian są zakodowane w protokole blockchain. Programiści proponują zmiany za pomocą aktualizacji kodu, a każdy węzeł głosuje, czy zaakceptować lub odrzucić proponowaną zmianę.
Kluczowe wnioski
- Zarządzanie łańcuchem to system do zarządzania i wdrażania zmian w łańcuchach bloków kryptowalut.
- Zarządzanie w łańcuchu obejmuje zasady wprowadzania zmian, które są zakodowane w protokole blockchain.
- Deweloperzy proponują zmiany poprzez aktualizacje kodu, a każdy węzeł lub uczestnik głosuje nad zaakceptowaniem lub odrzuceniem proponowanej zmiany.
Zrozumienie zarządzania w łańcuchu
Sieć blockchain to system, który zawiera rozproszoną księgę podobną do współdzielonej bazy danych. Transakcje są rejestrowane w łańcuchu bloków i udostępniane wszystkim uczestnikom. Za każdym razem, gdy przeprowadzana jest nowa transakcja, należy dodać nowy blok do łańcucha bloków. Istnieją jednak protokoły konsensusu, których należy przestrzegać, aby transakcja została uznana za ważną. Górnicy, zwani również węzłami, weryfikują dane, aby upewnić się, że są dokładne i że parametry dotyczące transakcji zostały spełnione.
Gdy górnicy zakończą proces weryfikacji, wyniki są przesyłane do sieci. Po przejrzeniu przez inne węzły lub uczestników i osiągnięciu konsensusu, do sieci dodawany jest nowy blok. Górnicy zwykle otrzymują pewnego rodzaju wynagrodzenie za swoje wysiłki, które nazywa się systemem lub procesem Proof of Work.
Uczestnicy zarządzania w łańcuchu
W przeciwieństwie do nieformalnych systemów zarządzania, które wykorzystują połączenie koordynacji offline i modyfikacji kodu online w celu wprowadzenia zmian, systemy zarządzania w łańcuchu działają tylko w trybie online. Zmiany w łańcuchu bloków są proponowane poprzez aktualizacje kodu. Propozycje ulepszeń w celu wprowadzenia zmian w łańcuchu bloków muszą być składane przez programistów. Podstawowa grupa, składająca się głównie z programistów, jest odpowiedzialna za koordynację i osiąganie konsensusu między interesariuszami. Zazwyczaj zarządzanie w łańcuchu obejmuje następujących interesariuszy:
- Górnicy – którzy obsługują węzły, które weryfikują transakcje
- Deweloperzy – którzy są odpowiedzialni za podstawowe algorytmy łańcucha bloków
- Użytkownicy lub uczestnicy – którzy używają i inwestują w różne kryptowaluty
Interesariuszom tego procesu zapewnia się ekonomiczne zachęty do udziału. Na przykład każdy węzeł może otrzymać obniżkę ogólnych opłat transakcyjnych za głosowanie, podczas gdy programiści są nagradzani za pośrednictwem alternatywnych mechanizmów finansowania.
Uczestnicy lub węzły mogą głosować, aby zaakceptować lub odrzucić proponowaną zmianę. Jednak nie wszystkie węzły mają taką samą siłę głosu. Węzły z większymi zasobami monet mają więcej głosów w porównaniu do węzłów, które mają stosunkowo mniejszą liczbę zasobów. Jeśli zmiana zostanie zaakceptowana, zostanie uwzględniona w łańcuchu bloków i ustalona na podstawie wartości bazowej. W niektórych przypadkach implementacji zarządzania w łańcuchu zaktualizowany kod może zostać przywrócony do wersji sprzed linii bazowej, jeśli proponowana zmiana nie powiedzie się.
Rodzaje zarządzania w łańcuchu
Wdrażanie zarządzania w łańcuchu różni się w zależności od różnych łańcuchów bloków. Na przykład Tezos używa formy samoregulacji księgi. Proponowane zmiany są wdrażane w łańcuchu bloków monety i wdrażane w testowej wersji łańcucha. Jeśli planowane zmiany się powiodą, są finalizowane w produkcyjnej wersji łańcucha bloków. Jeśli nie, są wycofywane.
DFinity, startup, który wykorzystuje blockchain do budowania tego, co, jak twierdzi, będzie największym wirtualnym komputerem na świecie, ujawnił plan przyjęcia sztywnej konstytucji w swojej sieci. Konstytucja wyzwala pasywne i aktywne działania. Przykładem pierwszego może być zwiększenie rozmiaru nagrody za bloki, podczas gdy drugi może obejmować kwarantannę niektórych części sieci w celu aktualizacji lub wycofania.
Obecne systemy zarządzania w Bitcoin i Ethereum są nieformalne. Zostały zaprojektowane w oparciu o zdecentralizowany etos, po raz pierwszy ogłoszony przez Satoshi Nakamoto w jego oryginalnej pracy.
Obawy dotyczące zarządzania w łańcuchu
Krytycy systemu twierdzą, że ta forma nieformalnego zarządzania jest w rzeczywistości scentralizowana wśród górników i programistów. Jako dowód wskazują na dwa widoczne rozwidlenia w ekosystemie kryptowalut.
Ethereum Fork
Pierwszym jest podział oryginalnego blockchain Ethereum na Ethereum Classic (ETC) i Ethereum (ETH) w 2016 roku w wyniku włamania do systemu, w którym skradziono środki o wartości 50 milionów dolarów. Przeprowadzono hard fork, aby zabezpieczyć sieć i zwrócić skradzione fundusze ich pierwotnym właścicielom. Hard fork to poważna zmiana w protokole łańcucha bloków, która może sprawić, że poprzednie bloki lub transakcje będą ważne lub nieważne. Hard fork wymaga od programistów i węzłów zgody na aktualizację lub zmianę protokołów. Czasami nie wszyscy uczestnicy zgadzają się na hard fork, co może wywołać obawy, debatę i krytykę.
Widelec Ethereum był szeroko dyskutowany przez społeczność, podobnie jak to, czy wspierać Ethereum Classic lub Ethereum po forku. Krytycy argumentowali, że było to naruszenie szeroko rozpowszechnionej zasady „Kod jest prawem”, zgodnie z którą parametry rządzące oprogramowaniem są określone w oryginalnym kodzie. Inni argumentowali, że rozwidlenie pokazuje, że złośliwe ataki na system można skutecznie zwalczać, przywracając fundusze zaangażowanych osób.
Bitcoin Fork
W 2017 roku Bitcoin również przeszedł przez hard fork, w wyniku którego powstały dwa oddzielne łańcuchy bloków; oryginalny Bitcoin i Bitcoin Cash. W tym czasie społeczność Bitcoin próbowała ustalić, jak poprawić skalowalność sieci lub możliwość przetwarzania większej liczby transakcji w tym samym czasie. W miarę dodawania nowych transakcji do sieci, tylko kilka z nich może być przetwarzanych jednocześnie. Na przykład Bitcoin mógł przetwarzać tylko jeden megabajt transakcji na raz, co prowadziło do opóźnień w realizacji transakcji.
Podczas forka propozycja zwiększenia średniego rozmiaru bloku w łańcuchu bloków bitcoina została odrzucona przez główny zespół programistów kryptowaluty. Odrzucili zmianę, mimo że wysokie opłaty transakcyjne sprawiły, że użycie bitcoina jako medium do codziennych transakcji stało się nie do utrzymania. Jedynym okręgiem wyborczym, który skorzystał z wysokich opłat transakcyjnych, byli górnicy. W końcu grupa renegatów deweloperów i górników wyprowadziła się, aby stworzyć własną kryptowalutę ze zmiennym rozmiarem bloku. Hard fork pomiędzy Bitcoinem a Bitcoin cash został dokonany po części w celu zwiększenia limitu przetwarzania z jednego do ośmiu megabajtów.
Przyszłość zarządzania łańcuchowego
Zarządzanie w łańcuchu pojawiło się jako alternatywa dla nieformalnych systemów zarządzania. Twierdzi, że rozwiązuje problemy związane z centralizacją bitcoinów poprzez włączenie wszystkich węzłów w sieci blockchain do procesu decyzyjnego.
Technologia Blockchain oferuje integracyjne podejście do technologii, w którym wszyscy uczestnicy mogą dzielić się korzyściami. Ponieważ społeczność blockchain i jej sieci starają się poprawić swoją skalowalność, umożliwiając im przetwarzanie większej liczby transakcji i konkurowanie z tradycyjnymi systemami płatności elektronicznych, takimi jak Visa, aktualizacje technologii będą prawdopodobnie kontynuowane.
Zmiany te będą nadal wdrażane w celu ulepszenia technologii blockchain i wspólnych korzyści społeczności. Zarządzanie w łańcuchu będzie prawdopodobnie koncentrować się na zwiększaniu przejrzystości i zaufania do procesu rozproszonej księgi, gdy te zmiany i ulepszenia są wdrażane.
Jednak społeczność blockchain będzie musiała upewnić się, że zarządzanie łańcuchem nie jest w dużej mierze kontrolowane przez niewielką grupę programistów i górników, którzy mogą wdrażać zmiany według własnego uznania. Wraz ze zmianami rozwojowymi w sieciach blockchain istnieje ryzyko przyszłych nieporozumień i twardych wideł, które mogą podzielić społeczność blockchain.
Zalety zarządzania w łańcuchu
Według jego zwolenników zalety zarządzania w łańcuchu są następujące:
Jest to zdecentralizowana forma zarządzania
Zmiany w łańcuchu bloków nie są kierowane przez podstawową społeczność programistów, która ocenia jego zalety i wady. Zamiast tego każdy węzeł może głosować na proponowaną zmianę i czytać lub omawiać jej zalety i wady. Jest zdecentralizowany, ponieważ polega na społeczności w podejmowaniu wspólnych decyzji.
Zapewnia krótsze czasy realizacji zmian
Nieformalne systemy zarządzania wymagają czasu i wysiłku między zainteresowanymi stronami w celu osiągnięcia konsensusu. Zarządzanie na poziomie łańcucha pozwala osiągnąć konsensus co do proponowanych zmian w relatywnie krótszym czasie wśród interesariuszy. Na przykład rozwidlenie gotówki bitcoin i klasyczny widelec Ethereum zajęły miesiące, aby zbudować i wdrożyć.
Co więcej, manewrowanie poza łańcuchem może skutkować bałaganiarskimi sytuacjami, w których określone węzły mogą zgodzić się na odmowę i nie uruchamiać proponowanych zmian. Algorytmiczne mechanizmy głosowania są stosunkowo szybsze, ponieważ wyniki testów ich implementacji można zobaczyć poprzez aktualizację kodu. Uruchomienie zmiany kodu w sieci testowej, podobnie jak w przypadku Tezos, pozwala również interesariuszom zobaczyć efekty tej zmiany w praktyce.
Możliwość twardego widelca jest znacznie ograniczona
Ponieważ każda proponowana zmiana wymaga konsensusu wszystkich węzłów, oznacza to, że możliwość hard forka jest znacznie ograniczona. Poprzez wykorzystanie nagród, zarządzanie łańcuchem proponuje zachęty ekonomiczne dla węzłów do udziału w procesie głosowania.
Nieformalny proces zarządzania nie zapewnia ekonomicznych zachęt użytkownikom końcowym, którzy wykorzystują kryptowaluty do codziennych transakcji lub inwestują w nie przez długi czas. Zamiast tego bodźce ekonomiczne spoczywają na górnikach i deweloperach. Po zakończeniu głosowania wszyscy operatorzy węzłów są zobowiązani do podjęcia decyzji.
Wady zarządzania w łańcuchu
Opierając się na początkowych eksperymentach przeprowadzonych z protokołami w łańcuchu, wady tego typu zarządzania są następujące:
Ma niską frekwencję wyborczą
Podobnie jak w przypadku wyborów w świecie rzeczywistym, niska frekwencja wyborcza może stać się problemem dla zarządzania w łańcuchu. Dowodem na to jest DAO Carbonvote, który w swoim czasie notował udział w rynku na poziomie 4,5%. Frekwencja z niską liczbą głosów jest również niedemokratyczna, ponieważ może spowodować powstanie pojedynczego węzła ze znacznymi zasobami, które będą manipulować ogólnym przyszłym kierunkiem protokołu.
Użytkownicy z wyższymi stawkami mogą manipulować głosami
Węzły z większą liczbą monet otrzymują więcej głosów. Znów oznacza to, że użytkownicy z większymi stawkami mogą przejąć kontrolę nad procesem głosowania i kierować przyszłym rozwojem w pożądanym kierunku. Co ważniejsze, odwraca dynamikę od górników i programistów do użytkowników i inwestorów, którzy mogą być po prostu zainteresowani maksymalizacją przyszłych zysków, w przeciwieństwie do rozwijania protokołu w kierunku innowacyjnych przypadków użycia.
Krytyka zarządzania w łańcuchu i poza nim
Kwestia zarządzania blockchain nie jest wyjątkowa ani bezprecedensowa. Filozofia i teoria prawna borykają się z tym problemem od setek lat, a kwestie tam zawarte mają bezpośredni związek z kwestią zarządzania w łańcuchu i poza nim.
W debacie między zarządzaniem, które obejmuje podejmowanie decyzji przez człowieka (poza łańcuchem) a podejmowaniem decyzji opartym na regułach, które można przeprowadzić w całości za pomocą zautomatyzowanych procesów (w łańcuchu), jest kwestia „czy istniejące zasady i procesy decyzyjne rządzą system oparty na blockchain powinien być zmieniany od wewnątrz lub z zewnątrz przez społeczność referencyjną i czy system powinien przewidywać mechanizm zmiany samej struktury zarządzania. To praktyczne pytanie prowadzi do bardziej teoretycznego i normatywnego pytania, czy istniejący zbiór zasad opartych na kodeksie mógłby i powinien wyprzedzić wykonywanie ludzkiego osądu przy podejmowaniu decyzji oraz jakie są z tym związane względy etyczne i polityczne ”.
Zarządzanie łańcuchem oparte jest na pozytywistycznej wersji porządku prawnego, która umożliwia pokojowe i zgodne z prawem rozwiązywanie sporów w społeczeństwie pluralistycznym, bez uciekania się do zewnętrznych źródeł (moralnych lub politycznych) w celu uzasadnienia jego legitymizacji. W przypadku zarządzania kryptowalutami oznacza to, że konkurujące interesy interesariuszy nie muszą sprowadzać się do organu arbitrażowego (np. „Co zrobiłby Satoshi?”) Ani do walki o priorytety moralne, na przykład „to niesprawiedliwe, że górnicy robią podejmować decyzje dotyczące opłat, gdy posiadacze monet pozostają na lodzie ”.
Krytyka pyta, czy jest to możliwe, czy też, jak argumentował Carl Schmidt, konserwatywny teoretyk prawa (i były członek niemieckiej partii nazistowskiej), takie pozytywistyczne rozkazy są podatne na przechwycenie przez prywatne interesy. Według Schmitta, reżimy pozytywistyczne załamują się w sytuacjach, w których powstają wyjątki poza normami rządzenia, które są wpisane w reguły– w tym przypadku kod, który uruchamia blockchain.
W takiej sytuacji sam system reguł zaczyna ucieleśniać niemożliwe do utrzymania sprzeczności. Na przykład, jeśli jeden zestaw użytkowników blockchain nalega, aby bloki musiały zostać zmodyfikowane w celu zwiększenia płynności i podaży jego tokenów, co może spowodować inflację, a inny zestaw nalega, aby bronić się przed finansowym bólem mniej płynnej waluty zło inflacji.
W takich sytuacjach Schmitt twierdzi, że jedna osoba lub jedna grupa podejmie decyzję, która zerwie nierozwiązywalny remis – ktoś ponad regułami. Jest to oczywiście anatema dla radykalnie zdecentralizowanego etosu filozofii blockchain.