Traktowanie narodowe

Co to jest traktowanie narodowe?

Traktowanie narodowe to koncepcja prawa międzynarodowego, która stwierdza, że ​​jeśli państwo zapewnia swoim obywatelom określone prawa i przywileje, to powinno również zapewnić równoważne prawa i przywileje obcokrajowcom przebywającym obecnie w tym kraju. Traktowanie narodowe to zasada zapewniania innym takiego samego traktowania jak własnym obywatelom.

Traktowanie narodowe dotyczy również towarów importowanych po ich wprowadzeniu na rynek (należy je traktować tak samo, jak towary produkowane lokalnie), usług zagranicznych i krajowych oraz zagranicznych i lokalnych znaków towarowych, praw autorskich i patentów.

Zrozumieć traktowanie narodowe

W ramach traktowania narodowego, jeśli kraj A zapewnia specjalne ulgi podatkowe dla swojego raczkującego przemysłu farmaceutycznego, wszystkie firmy farmaceutyczne, które prowadzą działalność w kraju A, będą uprawnione do ulg podatkowych, niezależnie od tego, czy są to firmy krajowe czy zagraniczne. Pojęcie traktowania narodowego można znaleźć w dwustronnych umowach podatkowych, a także we wszystkich trzech głównychumowach Światowej Organizacji Handlu : art. 3 Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT), art. 17 Układu ogólnego w sprawie handlu Usługi (GATS) i art. 3 Porozumienia w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (TRIPS).12 Jednak zasada jest traktowana nieco inaczej w każdej z tych umów.

W przypadku umów międzynarodowych pojęcie traktowania narodowego oznacza, że ​​państwo musi tak samo traktować obywateli innych państw uczestniczących w umowie międzynarodowej. Towary importowane na podstawie umowy międzynarodowej muszą być traktowane tak samo, jak towary produkowane lokalnie, chociaż obowiązek ten obowiązuje dopiero po wejściu importowanych towarów na rynek zagraniczny.

Zalety i wady traktowania narodowego

Ogólnie uważa się, że traktowanie narodowe jest pożądane. Jednak nie zawsze tak jest. Teoretycznie koncepcja ta pozwala państwu na skuteczne pozbawianie cudzoziemców wszelkich praw lub mienia, których państwo to pozbawia również własnych obywateli.

Załóżmy na przykład, że państwo ma prawo, które pozwala mu wywłaszczać własność. W ramach traktowania narodowego firma zagraniczna technicznie nadal podlegałaby prawu wywłaszczeniowemu.

Albo powiedzmy, że prawo stanowe stanowi, że zamężna kobieta nie może podróżować bez pozwolenia męża; zgodnie z koncepcją traktowania narodowego zamężna zamężna kobieta będąca cudzoziemcem podróżująca lub mieszkająca w tym państwie potrzebowałaby zezwolenia męża na podróż, nawet gdyby nie potrzebowała go w swoim kraju pochodzenia. Jednak w zależności od kraju mogą obowiązywać inne przepisy, które ograniczają traktowanie narodowe tylko do dodatkowych korzyści.

Podczas gdy w przeszłości rządy, zwłaszcza te krajów rozwijających się, stosowały traktowanie narodowe, aby uzasadnić wywłaszczenia, kwestie te są zwykle rozwiązywane na podstawie umów lub traktatów.

Sprzeczną zasadą traktowania narodowego jest zasada minimalnego wymiaru sprawiedliwości, która zapewniłaby obcokrajowcom dostęp do procesu sądowego i ochronę praw podstawowych, niezależnie od tego, na co zezwala im doktryna o traktowaniu narodowym.