Fundusze powiernicze a fundusze ETF: jaka jest różnica?
Fundusze powiernicze a fundusze ETF: przegląd
Fundusze powiernicze i fundusze typu ETF są tworzone w oparciu o koncepcję inwestowania w pulę funduszy, często stosującą się do pasywnej, indeksowanej strategii, która próbuje śledzić lub powielać reprezentatywne indeksy wzorcowe. Połączone fundusze łączą papiery wartościowe, aby zaoferować inwestorom korzyści w postaci zróżnicowanego portfela. Koncepcja funduszu zbiorczego zapewnia przede wszystkim dywersyfikację i wiąże się z ekonomią skali, umożliwiając zarządzającym obniżenie kosztów transakcji poprzez transakcje na dużych partiach ze zbiorczym kapitałem inwestycyjnym.
Kluczowe wnioski
- Zarówno fundusze inwestycyjne, jak i ETF oferują inwestorom opcje produktów inwestycyjnych w ramach puli.
- Fundusze inwestycyjne mają bardziej złożoną strukturę niż fundusze ETF z różnymi klasami jednostek uczestnictwa i różnymi opłatami.
- Fundusze ETF zazwyczaj przemawiają do inwestorów, ponieważ śledzą indeksy rynkowe, fundusze inwestycyjne są atrakcyjne, ponieważ oferują szeroki wybór funduszy aktywnie zarządzanych.
- Fundusze ETF aktywnie handlują przez cały dzień handlowy, podczas gdy transakcje funduszy powierniczych są zamykane pod koniec dnia handlowego.
- Fundusze powiernicze są aktywnie zarządzane, a fundusze ETF są biernie zarządzanymi opcjami inwestycyjnymi.
Podobieństwa
Zarówno fundusze inwestycyjne, jak i ETF będą zazwyczaj posiadać od 100 do 3000 różnych indywidualnych papierów wartościowych w ramach funduszu. Oba rodzaje inwestycji są również regulowane przede wszystkim przez trzy główne przepisy dotyczące papierów wartościowych uchwalone po krachu na rynku w 1929 r.
- Ustawa o papierach wartościowych z 1933 r
- Ustawa o papierach wartościowych i giełdach z 1934 r
- Ustawa o spółkach inwestycyjnych z 1940r.1
Chociaż te dwa produkty inwestycyjne są zbudowane w oparciu o tę samą koncepcję funduszy zbiorczych i są regulowane przez te same podstawowe przepisy dotyczące papierów wartościowych, bez wątpienia istnieją pewne kluczowe różnice między funduszami wspólnego inwestowania a funduszami ETF. Różnice te mogą być atrakcyjne w zależności od inwestora.
1924
Rok, w którym pierwszy fundusz inwestycyjny został zaoferowany inwestorom w Stanach Zjednoczonych.
Fundusze inwestycyjne
MFS Investment Management zaoferowało pierwszy amerykański fundusz powierniczy w 1924 r. Od lat dwudziestych XX wieku fundusze inwestycyjne zapewniają inwestorom szeroki wybór ofert w ramach wspólnych funduszy. Podczas gdy niektóre fundusze inwestycyjne są zarządzane pasywnie, wielu inwestorów poszukuje tych papierów wartościowych pod kątem wartości dodanej, jaką mogą zaoferować w ramach aktywnie zarządzanej strategii. Dla tych inwestorów aktywne zarządzanie jest kluczowym wyróżnikiem, ponieważ polegają oni na profesjonalnym menedżerze, który zbuduje optymalny portfel, a nie tylko podąża za indeksem.
Fundusze inwestycyjne oferują szeroką gamę opcji aktywnie zarządzanych, podczas gdy fundusze ETF mają zwykle opcje zarządzane bardziej pasywnie.
Z tych dwóch opcji, jako wiodącej, aktywnie zarządzanej inwestycji, fundusze inwestycyjne wiążą się z pewnymi dodatkowymi trudnościami. Zazwyczaj opłaty za zarządzanie będą wyższe w przypadku funduszu wspólnego inwestowania, ponieważ zarządzający mają trudniejsze zadanie polegające na określeniu najlepszych papierów wartościowych pasujących do strategii portfela. Fundusze inwestycyjne są również od dawna włączone w proces transakcji maklerskich oferujących pełną obsługę. Ta pełna oferta usług jest głównym powodem tworzenia struktury klas jednostek uczestnictwa, a także może wiązać się z dodatkowymi względami dotyczącymi opłat.
Tworzone są fundusze powiernicze, które mają być oferowane w wielu klasach tytułów uczestnictwa. Każda klasa tytułów uczestnictwa ma swoją strukturę opłat, która wymaga od inwestora płacenia brokerowi różnego rodzaju obciążeń z tytułu sprzedaży. Różne klasy tytułów uczestnictwa mają również różne rodzaje opłat operacyjnych.
Opłaty operacyjne funduszu inwestycyjnego są kompleksowo wyrażane inwestorowi poprzez wskaźnik kosztów. Wskaźnik kosztów składa się z opłat za zarządzanie, kosztów operacyjnych i opłat 12b-1. Opłaty 12b-1 są podstawowym czynnikiem różnicującym między funduszami wspólnego inwestowania a funduszami ETF. Fundusz wzajemny wymaga opłat w wysokości 12b-1 w celu pokrycia kosztów związanych ze sprzedażą funduszu w ramach pełnousługowych relacji brokerskich. Opłaty 12b-1 nie są potrzebne w przypadku ETF-ów, a zatem mogą nieznacznie zwiększyć wskaźnik wydatków w funduszach wspólnego inwestowania.
Ważne jest również, aby inwestor rozumiał ceny funduszy inwestycyjnych. Fundusze inwestycyjne wyceniane są na podstawie wartości aktywów netto (NAV), która jest obliczana na koniec dnia handlowego. Standardowe otwarte fundusze inwestycyjne można kupować i sprzedawać tylko po ich wartości aktywów netto, co oznacza, że inwestor składający transakcję w ciągu dnia handlowego musi poczekać, aż ostateczna cena zostanie obliczona, aby zrealizować swoje zlecenie.
Opłaty za fundusze powiernicze są zazwyczaj wyższe niż w przypadku ETF-ów, głównie dlatego, że większość funduszy inwestycyjnych jest zarządzanych aktywnie, co wymaga większej siły roboczej i wkładu niż często zarządzane pasywnie fundusze ETF.
Fundusze giełdowe
Pierwszy ETF został wprowadzony w 1993 r. W celu śledzenia indeksu S&P 500, a ich liczba wzrosła do ponad 3400 ETF do końca 2017 r. Przepisy wymagały przede wszystkim biernego zarządzania tymi funduszami za pomocą papierów wartościowych śledzących indeks. W 2008 roku Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) usprawniła proces zatwierdzania funduszy ETF, co po raz pierwszy umożliwiło aktywne zarządzanie funduszami ETF.
Historycznie rzecz biorąc, fundusze ETF były popularne wśród inwestorów indeksowych, którzy chcieli uzyskać ekspozycję na określony segment rynku, z korzyścią płynącą z dywersyfikacji w całym sektorze. W ostatnich latachfundusze smart beta stały się bardziej popularne, a aktywa rosły o prawie 20% rocznie przez ostatnie pięć lat. Na arenie oferowania ETF, inteligentny beta ETF zapewnia rodzaj spersonalizowanego produktu indeksowego zbudowanego wokół metodologii indeksowania opartej na czynnikach. To dostosowanie pozwala inwestorom wybierać spośród opcji indeksowych o wybranych podstawowych cechach, które w wielu przypadkach mogą znacznie przewyższać wyniki. Wraz z ewolucją inteligentnych funduszy indeksowych beta, opcje ETF rozszerzyły się, dając inwestorom szerszą gamę pasywnych opcji ETF.
Opłaty są również ważną kwestią dla inwestorów ETF. Fundusze ETF nie pobierają opłat za sprzedaż. Inwestorzy zapłacą prowizję, jeśli będzie to wymagane do handlu nimi, ale wiele ETFów handluje za darmo. Jeśli chodzi o koszty operacyjne, fundusze ETF mają również kilka różnic w stosunku do opcji funduszy wspólnego inwestowania.
Wydatki ETF są zwykle niższe z kilku powodów. Fundusze ETF mają niższe opłaty za zarządzanie, ponieważ wiele z nich to fundusze pasywne, które nie wymagają analizy akcji od zarządzającego funduszem. Opłaty transakcyjne są również zazwyczaj niższe, ponieważ potrzebny jest mniejszy handel. Jak wspomniano, fundusze ETF również nie pobierają opłat w wysokości 12b-1, co zmniejsza ogólny wskaźnik kosztów.
Ceny funduszy ETF również różnią się od cen funduszy wspólnego inwestowania. Ważna uwaga przy porównywaniu tych dwóch. ETF-y handlują przez cały dzień na giełdach jak akcje. Ten aktywny handel może spodobać się wielu inwestorom, którzy preferują handel w czasie rzeczywistym i aktywność transakcyjną w swoim portfelu. Ogólnie cena ETF odzwierciedla wycenę papierów wartościowych znajdujących się w portfelu w czasie rzeczywistym.
Uwagi specjalne – podatki
Podatki od funduszy inwestycyjnych i ETF są jak każda inna inwestycja, w której każdy uzyskany dochód jest opodatkowany. Inwestorzy muszą zapłacić krótkoterminowy lub długoterminowy podatek odzysków kapitałowych, gdy sprzedają swoje akcje z zyskiem. Krótkoterminowe zyski kapitałowe dotyczą akcji posiadanych krócej niż rok przed sprzedażą. Podatki długoterminowe obejmują zysk z udziałów sprzedanych po okresie ich posiadania przez rok lub dłużej.
Krótkoterminowe zyski kapitałowe są opodatkowane według zwykłej stawki podatku dochodowego. Długoterminowe zyski kapitałowe podlegają opodatkowaniu w wysokości 0%, 15% i 20% w zależności od zwykłego przedziału podatku dochodowego inwestora. Inwestorzy w fundusze inwestycyjne i ETF muszą również płacić podatki od wszelkich dywidend, które otrzymują z holdingu. Zwykłe dywidendy są opodatkowane według zwykłej stawki podatku dochodowego. Dywidendy kwalifikowane są opodatkowane według stawki długoterminowych zysków kapitałowych.
Fundusze inwestycyjne mają zazwyczaj większe konsekwencje podatkowe, ponieważ płacą inwestoromdystrybucję zysków kapitałowych. Te wypłaty kapitału wypłacane przez fundusz wzajemny podlegają opodatkowaniu. ETF-y zwykle nie wypłacają kapitału, a zatem mogą mieć niewielką korzyść podatkową.
Dla inwestorów, którzy trzymają swoje aktywa w pojeździe uprzywilejowanym podatkowo, takim jak 401 (k), ta korzyść znika.401 (k) i inne kwalifikowane programy pobierają składki z odroczonym podatkiem. Zdeponowane pieniądze – do pewnych rocznych limitów – nie podlegają żadnemu podatkowi dochodowemu. Co więcej, inwestycje na koncie mogą rosnąć bez podatku i nie powodują naliczenia podatków, gdy dokonywane są transakcje.