Układ wielowłóknowy (MFA)
Co to był układ multifiber (MFA)?
Porozumienie Multifiber Arrangement (MFA) to międzynarodowe porozumienie handlowe dotyczące tekstyliów i odzieży, które obowiązywało od 1974 do 2004 roku. Narzuciło ono kontyngenty na wielkość eksportu odzieży i tekstyliów z krajów rozwijających się do krajów rozwiniętych.
Kluczowe wnioski
- Porozumienie Multifiber (MFA) regulowało międzynarodowy handel odzieżą i tekstyliami w latach 1974-2004.
- Celem MSZ było ustanowienie kontyngentów ograniczających import tekstyliów do krajów rozwijających się, których przemysł krajowy borykał się z poważnymi stratami spowodowanymi szybko rosnącym importem.
- System kontyngentów importowych, który dominował w handlu w tym okresie, został obecnie wycofany.
Zrozumienie układu Multifiber
Na mocy porozumienia Multifiber (multifibre) Stany Zjednoczone i Unia Europejska (UE) ograniczyły import z krajów rozwijających się, aby chronić swój krajowy przemysł włókienniczy. Zgodnie z umową każdemu sygnatariuszowi z kraju rozwijającego się przydzielono kontyngenty (ilościowo ograniczone) określonych artykułów, które mogły być eksportowane do USA i UE. (Należy zauważyć, że na początku umowy UE nie istniała w swojej obecnej formie; umowa obejmowała ówczesną Wspólnotę Europejską (WE) i Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu (EFTA).
Historia układu wielowłóknowego
Umowa została po raz pierwszy zawarta pod auspicjami istniejącego wówczas Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT). Źródła potwierdziły zarówno (1) zagrożenie dla rynków rozwiniętych ze strony taniego importu odzieży i tekstyliów w postaci zakłóceń na rynku, jak i wpływ na ich własnych producentów, oraz (2) znaczenie tego eksportu dla krajów rozwijających się dla ich własnego rozwoju gospodarczego. i jako sposób na dywersyfikację dochodów z eksportu.
Na tym etapie kraje rozwijające się były często nadal w dużym stopniu uzależnione od eksportu surowców. Porozumienie miało na celu złagodzenie tego potencjalnego konfliktu, aby zapewnić stałą współpracę w handlu międzynarodowym. W tym kontekście kwoty zostały opisane jako uporządkowany sposób zarządzania światowym handlem odzieżą i tekstyliami w krótszej perspektywie, aby zapobiec zakłóceniom na rynku. Ostatecznym celem pozostało ograniczenie barier i liberalizacja handlu, przy czym oczekuje się, że kraje rozwijające się z czasem będą odgrywać coraz większą rolę w tym handlu.
Liczba sygnatariuszy porozumienia nieznacznie się zmieniała w czasie, ale generalnie przekraczała 40, przy czym KE liczyła się jako jeden sygnatariusz. Handel między tymi krajami zdominował światowy handel odzieżą i tekstyliami, stanowiąc aż 80%.
Od tego czasu GATT został zastąpiony przez Światową Organizację Handlu (WTO), a podczas Rundy Urugwajskiej GATT podjęto decyzję o przeniesieniu nadzoru nad światowym handlem tekstyliami do WTO. W wyniku tej rundy negocjacji rozpoczęto likwidację kontyngentów w światowym handlu odzieżą i tekstyliami. Proces zakończył się 1 stycznia 2005 r., Skutecznie kończąc MSZ. Porozumienie pomogło chronić przemysł w gospodarkach rozwiniętych zgodnie z jego przeznaczeniem, ale także pomogło pobudzić produkcję tekstyliów w niektórych krajach, w których kwoty faktycznie zapewniły im dostęp, którego wcześniej nie mieli.