Moralny hazard
Co to jest zagrożenie moralne?
Pokusa nadużycia to ryzyko, że strona nie zawarła umowy w dobrej wierze lub podała mylące informacje na temat swoich aktywów, zobowiązań lub zdolności kredytowej. Ponadto pokusa nadużycia może również oznaczać, że strona ma motywację do podjęcia niezwykłego ryzyka w desperackiej próbie osiągnięcia zysku przed uregulowaniem umowy. Zagrożenia moralne mogą wystąpić w dowolnym momencie, gdy dwie strony dojdą do porozumienia. Każda ze stron umowy może mieć możliwość skorzystania z działania sprzecznego z zasadami określonymi w umowie.
Za każdym razem, gdy strona umowy nie musi ponosić potencjalnych konsekwencji ryzyka, zwiększa się prawdopodobieństwo pokusy nadużycia.
Kluczowe wnioski:
- Istnieje ryzyko nadużycia, gdy strona umowy może podjąć ryzyko bez ponoszenia konsekwencji.
- Pokusa nadużycia jest powszechna w branży pożyczkowej i ubezpieczeniowej, ale może również występować w relacjach między pracownikiem a pracodawcą.
- Aż do kryzysu finansowego w 2008 r. Skłonność niektórych właścicieli domów do odejścia od kredytu hipotecznego była wcześniej nieprzewidzianym pokusą nadużycia.
Zrozumieć zagrożenie moralne
Pokusa nadużycia występuje, gdy jedna strona transakcji ma możliwość podjęcia dodatkowego ryzyka, które negatywnie wpłynie na drugą stronę. Decyzja nie opiera się na tym, co jest uważane za słuszne, ale na tym, co zapewnia najwyższy poziom korzyści, stąd odniesienie do moralności. Może to dotyczyć działań w branży finansowej, takich jak umowa między pożyczkobiorcą lub pożyczkodawcą, jak również branży ubezpieczeniowej. Na przykład, gdy właściciel nieruchomości uzyskuje ubezpieczenie nieruchomości, umowa opiera się na założeniu, że właściciel nieruchomości uniknie sytuacji, które mogą spowodować jej uszkodzenie. Istnieje pokusa nadużycia, że właściciel nieruchomości, ze względu na dostępność ubezpieczenia, może być mniej skłonny do ochrony mienia, ponieważ wypłata przez firmę ubezpieczeniową zmniejsza obciążenie właściciela nieruchomości w przypadku katastrofy.
Pokusa nadużycia może również istnieć w relacjach pracodawca-pracownik. Jeśli pracownik ma samochód służbowy, za który nie musi płacić za naprawy lub konserwację, może być mniej prawdopodobne, że pracownik będzie ostrożny i będzie bardziej narażony na ryzyko związane z pojazdem.
Kiedy moralne zagrożenia związane z inwestowaniem prowadzą do kryzysów finansowych, często wzrasta zapotrzebowanie na surowsze regulacje rządowe.
Przykład niebezpieczeństwa moralnego
Przed kryzysem finansowym w 2008 r., Kiedy pękła bańka mieszkaniowa, pewne działania pożyczkodawców można było uznać za pokusę nadużycia. Na przykład pośrednik hipoteczny pracujący dla pierwotnego pożyczkodawcy mógł być zachęcany poprzez stosowanie zachęt, takich jak prowizje, do udzielenia jak największej liczby pożyczek, niezależnie od środków finansowych pożyczkobiorcy. Ponieważ pożyczki miały zostać sprzedane inwestorom, przenosząc ryzyko z instytucji pożyczkowej, pośrednik hipoteczny i pierwotny pożyczkodawca odnieśli korzyści finansowe z podwyższonego ryzyka, podczas gdy ciężar wspomnianego ryzyka ostatecznie spadłby na inwestorów.
Kredytobiorcy, którzy zaczęli walczyć ze spłatą kredytu hipotecznego, również doświadczyli zagrożeń moralnych przy podejmowaniu decyzji, czy podjąć próbę wypełnienia zobowiązania finansowego, czy też odejść od kredytów, które stawały się coraz trudniejsze do spłaty. Wraz ze spadkiem wartości nieruchomości pożyczkobiorcy coraz bardziej tracili swoje pożyczki. Domy były warte mniej niż kwota zadłużenia z tytułu związanych z nimi hipotek. Niektórzy właściciele domów mogli postrzegać to jako zachętę do odejścia, ponieważ porzucenie nieruchomości zmniejszyłoby ich obciążenie finansowe.