Instrument finansowania inwestorów na rynku pieniężnym (MMIFF)
Czym był instrument finansowania inwestorów na rynku pieniężnym?
Instrument finansowania inwestorów rynku pieniężnego (MMIFF) był podmiotem finansowym utworzonym przez Rezerwę Federalną podczas kryzysu finansowego w 2008 r. W celu zwiększenia płynności dostępnej dla inwestycji na rynku pieniężnym.
Zrozumienie FRPIF
Instrument finansowania inwestorów rynku pieniężnego (MMIFF) istniał od 24 listopada 2008 r. Do 30 października 2009 r. W tym czasie Bank Rezerwy Federalnej w Nowym Jorku zezwolił pięciu spółkom celowym (SPV) na zakup do 600 miliardów dolarów w krótkim okresie. terminowe instrumenty dłużne od prywatnych instytucji finansowych. Kwalifikowane aktywa obejmowały wysoko oceniane instrumenty rynku pieniężnego z terminem zapadalności od 7 do 90 dni, przechowywane w amerykańskich funduszach inwestycyjnych rynku pieniężnego i wyceniane na nie mniej niż 250 000 USD.
Bank Rezerwy Federalnej wspierał spółki celowe, pożyczając 90% ceny zakupu każdego aktywa spółkom celowym, które wyemitowały papiery komercyjne zabezpieczone aktywami na pokrycie pozostałej części kosztów. W miarę zapadalności długu FRPF wykorzystał wpływy na spłatę zadłużenia ABCP zarówno w Banku Rezerw Federalnych, jak i w FRPF. Finansowanie ze spółek celowych wsparło 50 wyznaczonych instytucji finansowych o szerokim zasięgu geograficznym i zidentyfikowanych przez liderów branży jako wysokiej jakości emitenci krótkoterminowych długów, z którymi fundusze rynku pieniężnego prowadziły już interesy.
Rezerwa Federalna podjęła te działania w odpowiedzi na obawy o płynność wśród inwestorów rynku pieniężnego i funduszy inwestycyjnych, które zalały rynki krótkoterminowych długów. Tworząc FRPF, Rezerwa Federalna dążyła do rozszerzenia sprzedaży na rynku wtórnym instrumentów średnioterminowych, takich jak certyfikaty depozytowe, banknoty i papiery komercyjne o wysokim ratingu.
Płynność na rynkach pieniężnych
Fundusze rynku pieniężnego zazwyczaj reprezentują stabilną inwestycję o niskim ryzyku. Starają się utrzymać wartość aktywów netto (NAV) zdeponowanych środków na poziomie 1 USD, ale ponieważ Federalna Korporacja Ubezpieczeń Depozytów (FDIC) nie ubezpiecza funduszy rynku pieniężnego, inwestorzy teoretycznie mogą stracić pieniądze, inwestując w nie. Podczas kryzysu finansowego w 2008 r. Upadek banku Lehman Brothers spowodował spadek wartości aktywów netto jednego z funduszy rynku pieniężnego do 0,97 USD po umorzeniu zadłużenia. Departament Skarbu Stanów Zjednoczonych w końcu wkroczył, aby zabezpieczyć konsumenta w przypadku funduszy, które spadły poniżej 1 dolara, powstrzymując potencjalny przepływ gotówki.
Instytucje nieufne wobec runów na swoich funduszach rynku pieniężnego zwiększyły swoje pozycje płynności, inwestując więcej swoich aktywów w bardzo krótkoterminowe aktywa, zwłaszcza pozycje overnight. Bank Rezerwy Federalnej powołał FRPF, aby oferować dodatkowe źródła płynności funduszom rynku pieniężnego na dłuższe okresy. Pomogło to funduszom w utrzymaniu odpowiednich warunków płynnościowych, a jednocześnie uwolniło rynki krótkoterminowych instrumentów dłużnych od obciążenia, jakie wywiera na nie niezwykle duża liczba krótkoterminowych inwestycji obserwowana przez inwestorów na rynku pieniężnym.