Przekręcanie
Co to jest fałszywe przedstawienie?
Wprowadzenie w błąd to fałszywe oświadczenie co do istotnego faktu dokonane przez jedną ze stron, które ma wpływ na decyzję drugiej strony o zawarciu umowy. W przypadku wykrycia wprowadzenia w błąd umowa może zostać unieważniona i, w zależności od sytuacji, strona poszkodowana może dochodzić odszkodowania. W tego rodzaju sporze dotyczącym umowy stroną, której zarzuca się wprowadzenie w błąd, jest pozwany, a stroną wnoszącą roszczenie jest powód.
Kluczowe wnioski
- Fałszywe oświadczenia to fałszywe oświadczenia prawdy, które mają wpływ na decyzję innej strony związaną z umową.
- Takie fałszywe oświadczenia mogą spowodować unieważnienie umowy, aw niektórych przypadkach pozwolić drugiej stronie na dochodzenie odszkodowania.
- Podawanie nieprawdziwych informacji jest podstawą naruszenia umowy w transakcjach, niezależnie od ich wielkości, ale dotyczy tylko stwierdzeń faktów, a nie opinii lub przewidywań.
- Istnieją trzy rodzaje wprowadzenia w błąd – niewinne wprowadzenie w błąd, wprowadzenie w błąd z powodu zaniedbania i wprowadzenie w błąd – z których wszystkie mają różne środki zaradcze.
Jak działa wprowadzanie w błąd
Przedstawianie nieprawdziwych informacji dotyczy wyłącznie stwierdzeń faktów, a nie opinii lub przewidywań. Podawanie nieprawdziwych informacji jest podstawą naruszenia umowy w transakcjach, niezależnie od ich wielkości.
Sprzedawca samochodu w transakcji prywatnej może błędnie przedstawić liczbę mil potencjalnemu kupującemu, co może spowodować, że osoba ta kupi samochód. Jeśli kupujący później dowie się, że samochód był znacznie bardziej zużyty niż przedstawiony, może wnieść pozew przeciwko sprzedającemu.
W sytuacjach wyższych stawek wprowadzenie w błąd może zostać uznane za przypadek niewywiązania się pożyczkodawcy, na przykład z umowy o kredyt. Tymczasem wprowadzenie w błąd może być podstawą do rozwiązania fuzji i przejęć (M&A), w którym to przypadku może obowiązywać znaczna opłata za zerwanie umowy.
Uwagi specjalne
W niektórych sytuacjach, na przykład w przypadku relacji powierniczej, przeoczenie może spowodować wprowadzenie w błąd. Oznacza to, że wprowadzenie w błąd może wystąpić, gdy powiernik nie ujawni faktów materialnych, o których ma wiedzę.
Istnieje również obowiązek skorygowania wszelkich stwierdzeń faktycznych, które później okażą się nieprawdziwe. W takim przypadku nieskorygowanie poprzedniego fałszywego oświadczenia byłoby wprowadzeniem w błąd.
Rodzaje fałszywych informacji
Istnieją trzy rodzaje fałszywych informacji. Niewinne wprowadzenie w błąd to fałszywe oświadczenie co do istotnych faktów przez pozwanego, który w momencie podpisywania umowy nie wiedział, że oświadczenie jest nieprawdziwe. Środkiem zaradczym w tej sytuacji jest zwykle odstąpienie od umowy lub anulowanie umowy.
Drugi typ to niedbałe wprowadzenie w błąd. Ten rodzaj wprowadzenia w błąd to oświadczenie, że pozwany nie próbował zweryfikować prawdziwości przed zawarciem umowy. Stanowi to naruszenie pojęcia „rozsądnej staranności”, którą strona musi podjąć przed zawarciem umowy. Środkiem zaradczym w przypadku wprowadzenia w błąd przez zaniedbanie jest odstąpienie od umowy i ewentualne odszkodowanie.
Trzeci rodzaj to oszukańcze wprowadzenie w błąd. Nieuczciwe wprowadzenie w błąd to oświadczenie, które pozwany złożył, wiedząc, że jest fałszywe lub że pozwany zrobił lekkomyślnie, aby nakłonić drugą stronę do zawarcia umowy. Poszkodowany może dochodzić unieważnienia umowy i dochodzenia odszkodowania od pozwanego.