M1
Co to jest M1?
M1 to podaż pieniądza, na którą składają się fizyczna waluta i monety, depozyty płatne na żądanie, czeki podróżne, inne depozyty podlegające czekowi oraz rachunki o zbywalnej kolejności wypłaty (NOW). M1 obejmuje najbardziej płynne części podaży pieniądza, ponieważ zawiera walutę i aktywa, które są lub mogą być szybko zamienione na gotówkę. Jednak „blisko pieniądze” i „blisko, blisko pieniędzy”, które należą do kategorii M2 i M3, nie mogą być zamienione na walutę tak szybko.
Kluczowe wnioski
- M1 to wąska miara podaży pieniądza, która obejmuje walutę fizyczną, depozyty płatne na żądanie, czeki podróżne i inne depozyty czekowe.
- M1 nie obejmuje aktywów finansowych, takich jak rachunki oszczędnościowe i obligacje.
- M1 nie jest już używany jako przewodnik dla polityki pieniężnej w Stanach Zjednoczonych ze względu na brak korelacji między nią a innymi zmiennymi ekonomicznymi.
Zrozumienie M1
Pieniądz M1 to podstawowa podaż pieniądza w kraju, która jest używana jako środek wymiany. M1 obejmuje depozyty płatne na żądanie i rachunki czekowe, które są najczęściej używanymi środkami wymiany przy użyciu kart debetowych i bankomatów. Ze wszystkich składników podaży pieniądza M1 jest zdefiniowany najwężej.
M1 nie obejmuje aktywów finansowych, takich jak rachunki oszczędnościowe i obligacje. Pieniądz M1 jest miarą podaży pieniądza najczęściej używaną przez ekonomistów do odniesienia się do ilości pieniądza w obiegu w danym kraju.
Podaż pieniądza i M1 w Stanach Zjednoczonych
Do marca 2006 roku Rezerwa Federalna publikowała raporty dotyczące trzech agregatów pieniężnych: M1, M2 i M3. Od 2006 roku Fed nie publikuje już danych o M3. M1 obejmuje rodzaje pieniędzy powszechnie używanych do płatności, które obejmują najbardziej podstawową formę płatności, walutę, która jest również nazywana M0. Ponieważ M1 jest tak wąsko zdefiniowany, bardzo niewiele komponentów jest klasyfikowanych jako M1. Szersza klasyfikacja M2 obejmuje również depozyty na rachunku oszczędnościowym, niewielkie depozyty terminowe oraz rachunki detaliczne na rynku pieniężnym.
Ściśle powiązany z M1 i M2 jest Money Zero Maturity (MZM). MZM składa się z M1 oraz depozytów oszczędnościowych i wszystkich rachunków rynku pieniężnego, w tym instytucjonalnych funduszy rynku pieniężnego. MZM reprezentuje wszystkie aktywa, które można wykupić na żądanie, i ma na celu oszacowanie podaży gotowego do obiegu, płynnego pieniądza w gospodarce.
Jak obliczyć M1
Podaż pieniądza M1 składa się z banknotów Rezerwy Federalnej – zwanych inaczej banknotami lub pieniądzem papierowym – oraz monet znajdujących się w obiegu poza Bankami Rezerwy Federalnej i skarbcami instytucji depozytowych. Pieniądz papierowy jest najważniejszym składnikiem podaży pieniądza w kraju.
M1 obejmuje również czeki podróżne (emitentów pozabankowych), depozyty płatne na żądanie i inne depozyty czekowe (OCD), w tym rachunki NOW w instytucjach depozytowych i rachunki wekslowe unii kredytowych.
W przypadku większości banków centralnych M1 prawie zawsze obejmuje pieniądz w obiegu i łatwo płatne instrumenty. Jednak na całym świecie istnieją niewielkie różnice w tej definicji. Na przykład M1 w strefie euro obejmuje również depozyty jednodniowe. W Australii obejmuje depozyty bieżące z prywatnego sektora pozabankowego. Wielka Brytania nie stosuje jednak już podaży pieniądza klasy M0 lub M1;jego podstawową miarą jest M4, czyli szeroki pieniądz, znany również jako podaż pieniądza.56
M2 i M3 obejmują wszystkie składniki M1 oraz dodatkowe formy pieniądza, w tym rachunki rynku pieniężnego, rachunki oszczędnościowe i fundusze instytucjonalne o znacznych saldach.
Podaż pieniądza i gospodarka USA
Przez pewien czas mierzenie podaży pieniądza wskazywało na ścisły związek między podażą pieniądza a niektórymi zmiennymi ekonomicznymi, takimi jak produkt krajowy brutto (PKB), inflacja i poziom cen. Ekonomiści tacy jak Milton Friedman argumentowali na poparcie teorii, że podaż pieniądza jest powiązana ze wszystkimi tymi zmiennymi.
Jednak w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci związek między niektórymi pomiarami podaży pieniądza a innymi podstawowymi zmiennymi ekonomicznymi był w najlepszym razie niepewny. Tym samym znaczenie podaży pieniądza jako przewodnika w prowadzeniu polityki pieniężnej w Stanach Zjednoczonych znacznie się zmniejszyło.