Ludwig von Mises
Kim był Ludwig von Mises?
Ludwig von Mises, jeden z najbardziej wpływowych ekonomistów austriackich swojej epoki, był zwolennikiem ekonomii leseferyzmu i zagorzałym przeciwnikiem wszelkich form socjalizmu i interwencjonizmu. Pisał też obszernie o ekonomii monetarnej i inflacji. Mises wykładał na Uniwersytecie Wiedeńskim, a później na Uniwersytecie Nowojorskim, aw 1940 roku opublikował swoją najbardziej znaną pracę Human Action.
Zabrany klucz
- Ludwig von Mises był ekonomistą szkoły austriackiej, który opowiadał się za wolnym rynkiem i przeciw socjalizmowi, interwencjonizmowi i rządowej manipulacji pieniędzmi.
- Von Mises wniósł znaczący wkład w teorię monetarną, teorię cykli koniunkturalnych i ekonomię polityczną.
- Najbardziej znany jest z rozwoju austriackiej teorii cykli koniunkturalnych i ekonomicznych argumentów przeciwko socjalizmowi.
Zrozumieć Ludwiga von Misesa
Ludwig von Mises urodził się we wschodniej Europie Galicji, wówczas części Austro-Węgier, w 1881 r. W rodzinie żydowskiej należącej do szlachty austro-węgierskiej i był dalekim krewnym posła Partii Liberalnej do Austrii. Parlament. Von Mises wcześnie pokazał dary scholastyczne, płynnie posługując się językiem niemieckim, polskim, francuskim i łaciną.
Ale polityka nie byłaby jego kierunkiem studiów, kiedy von Mises rozpoczął studia na Uniwersytecie Wiedeńskim. Tam uczył się od ekonomisty Carla Mengera, jednego z założycieli Austriackiej Szkoły Ekonomicznej. Menger rozwinął teorię zwaną „subiektywną stroną ekonomii”, zgodnie z którą wartość dóbr wynika z ich wartości użytkowej dla jednostek i wszystkich uczestników wymiany handlowej, do stopnia, w jakim cenią oni użytkowanie dobra, które otrzymują handlują więcej niż to, z czego rezygnują.
W 1906 roku von Mises ukończył studia prawnicze z tytułem doktora prawa i rozpoczął karierę jako urzędnik państwowy, ale w latach 1904-1914 zaczął podlegać wpływowi znanego austriackiego ekonomisty Eugena von Böhm-Bawerka. Odbył staż w kancelarii prawnej, ale nadal interesował się ekonomią i zaczął wykładać na ten temat; później został również członkiem Wiedeńskiej Izby Przemysłowo-Handlowej.
Von Mises służył w czasie I wojny światowej jako oficer frontowy i ekonomista Departamentu Wojny Austrii, ale dzięki współpracy z Izbą zaczął nawiązywać kontakty z innymi zainteresowanymi jego pasją do ekonomii i jej wpływem na ludzkie zachowanie. Wkrótce został głównym ekonomistą organizacji i dzięki temu stanowisku został doradcą ekonomicznym austriackiego kanclerza Engelberta Dollfussa, który wierzył w austriacki faszyzm, ale był silnie antynazistowski.
Von Mises rozważał opcje poza Austrią lub Niemcami, gdy narodowi socjaliści zaczęli wpływać na te narody. W 1934 r. Był w stanie zapewnić sobie stanowisko profesora w Graduate Institute of International Studies w Genewie, w Szwajcarii, gdzie pracował do 1940 r.
W 1940 roku von Mises przybył do Stanów Zjednoczonych dzięki grantowi Fundacji Rockefellera i został profesorem wizytującym na Uniwersytecie Nowojorskim w 1945 roku, pozostając tam do przejścia na emeryturę w 1969 roku. Libertariańska organizacja akademicka, Instytut Ludwiga von Misesa, jest nazwany na jego cześć i stara się celebrować i rozpowszechniać jego pisma i nauki, szczególnie te związane z prakseologią, studium ludzkiego zachowania w odniesieniu do ekonomii.
Składki Ludwiga von Misesa
Jako ekonomista von Mises był znany ze swojego konsekwentnego, a czasami zdecydowanego przestrzegania zasad wolnego rynku i sprzeciwu wobec interwencji rządu w sprawy gospodarcze. Słynął również z nalegania na stosowanie logicznego, dedukcyjnego rozumowania jako podstawowego narzędzia nauki ekonomii (którą nazwał „prakseologią”) w przeciwieństwie do gromadzenia i matematycznej analizy danych statystycznych w celu formułowania i testowania hipotez.
Teoria monetarna
W swojej pierwszej książce The Theory of Money and Credit von Mises zintegrował teorię monetarną z podstawowymi ramami mikroekonomii, opracowanymi przez Mengera i innych Austriaków. Idąc za Mengerem, jego teoria po raz pierwszy opisuje pieniądz jako środek wymiany cenny ze względu na jego krańcową użyteczność jako narzędzie wymiany pośredniej; następnie wyjaśnia pochodzenie pieniądza i obecną siłę nabywczą pieniądza jako wyłaniające się z towaru, który ma być wyceniany na rynku przede wszystkim w tym celu jako środek wymiany (jego „twierdzenie o regresji”). Wreszcie klasyfikuje różne podtypy pieniądza (waluta, substytuty pieniądza i powiernicze środki wymiany) o różnych właściwościach ekonomicznych.
W ten sposób integracja pieniądza przez von Misesa z ramami podaży i popytu wypełnia lukę między analizą mikroekonomiczną a tym, co zostanie później wyodrębnione (błędnie w jego opinii) jako odrębne badanie makroekonomii. Ponieważ pieniądz jest jedynym dobrem ekonomicznym, przeciwko któremu handluje się wszystkimi innymi dobrami ekonomicznymi w nowoczesnej gospodarce wymiennej, w tym ujęciu makroekonomia jest niczym innym jak badaniem procesów mikroekonomicznych i ich konsekwencji związanych z podażą i popytem na pieniądz, a także zmiany ilości i jakości oraz ceny pieniądza (tj. jego siły nabywczej).
Teoria cyklu biznesowego
Wyrastając ze swojej teorii monetarnej, von Mises rozwinął austriacką teorię cyklu koniunkturalnego. Teoria ta śledzi przyczynę powtarzających się cykli gospodarczych lub koniunkturalnych do skutków mikroekonomicznych, które zmieniają ilość i jakość pieniądza na strukturę dóbr kapitałowych i inwestycji. W szczególności wyjaśnia cykl ekspansji i recesji obserwowany we współczesnych gospodarkach w wyniku ekspansji podaży środków fiducjarnych dla biznesu poprzez proces bankowości opartej na rezerwie cząstkowej wspomagany przez banki centralne.
W tej teorii początkowa ekspansja mediów fiducjarnych sprzyja boomowi inwestycyjnemu w niektórych branżach i branżach, które są szczególnie wrażliwe na dostępność oszczędności w postaci pieniędzy na finansowanie długoterminowych procesów produkcyjnych. Jednak bez dalszych (i ostatecznie przyspieszających) zastrzyków kredytu projekty te okazałyby się nierentowne i nie do utrzymania z powodu braku realnych oszczędności. Następnie tracą na wartości i muszą zostać zlikwidowane, co jest koniecznym procesem korygowania zniekształceń wprowadzonych w modelu inwestycji kapitałowych.
Ten proces likwidacji i przejściowe podwyższenie bezrobocia siły roboczej i zasobów, które z konieczności wywołałby, stanowi fazę recesji cyklu koniunkturalnego. Alternatywnie, bank centralny mógłby nadal wprowadzać do gospodarki nowe środki powiernicze, ryzykując wywołanie hiperinflacji i hossy załamania.
Ekonomia polityczna
Opierając się na implikacjach mikroekonomii, teorii kapitału i teorii cen, von Mises argumentował, że gospodarka wolnorynkowa, w której wybory konsumentów i przedsiębiorców działają zgodnie z prawami podaży i popytu na dobra konsumpcyjne, kapitałowe i pracę, być najskuteczniejszym narzędziem do produkcji i dystrybucji dóbr i usług ekonomicznych pożądanych przez ludzi w gospodarce.
Von Mises argumentował, że kiedy rząd interweniuje w gospodarce, aby ingerować w działanie podaży i popytu lub ustalać ceny i ilości na rynkach, spowoduje to niezamierzone konsekwencje, które często szkodzą tym samym ludziom, którym rząd twierdzi, że zamierza pomóc.
Uważał, że interwencja rządu w gospodarkę nigdy nie zastąpi ani nie odtworzy wyników dobrowolnych interakcji między prywatnymi właścicielami kupującymi, sprzedającymi, produkującymi i używającymi dóbr ekonomicznych i że spowodowałoby to szkody gospodarcze. Podważając system cen (podaż i popyt poprzez wymianę pieniężną), decydenci nie mieliby racjonalnych środków do ustalania cen i ilości towarów i usług na rynkach i albo uciekaliby się do polegania na pseudonaukowych domysłach, albo po prostu narzucaliby społeczeństwu własne preferencje.
W skrajnym przykładzie gospodarki socjalistycznej lub innej gospodarki centralnie planowanej – takiej, która nie ma funkcjonującego systemu cenowego na żadnym rynku – argumentował, że nastąpi całkowity chaos gospodarczy, który doprowadzi do konsumpcji zgromadzonego bogactwa i kapitału społeczeństwa oraz spadku standardu. życia w czasie.