Zasada wykluczenia strat (LDR)
Co oznacza zasada wykluczenia strat?
Zasada wyłączenia strat jest regułą stworzoną przez IRS, która uniemożliwia skonsolidowanej grupie lub konglomeratowi biznesowemu złożenie jednego zeznania podatkowego w imieniu swoich spółek zależnych w celu ubiegania się o odliczenie podatkowe z tytułu strat na wartości akcji spółki zależnej.
IRS stworzył tę zasadę w latach 90., aby upewnić się, że korporacje płacą podatki od zysków kapitałowych, jednocześnie zapobiegając podwójnemu dochodzeniu straty jako odliczenia podatkowego. Ta praktyka była znana jako podwójna strata.
Na przykład korporacja może osiągać zysk netto w wysokości 1 miliona dolarów rocznie. Jeśli ta korporacja nabywa mniejszą firmę jako spółkę zależną, a ta spółka zależna działa w tym roku ze stratą 200 000 USD, zgodnie z zasadą wykluczenia strat, korporacja znajdująca się na szczycie nie może złożyć zeznania podatkowego zawierającego tę spółkę zależną i jej stratę jako sposób na obniżyć zysk netto korporacji do 800 000 USD.
Zrozumienie zasady wykluczenia strat (LDR)
Zasada wykluczenia strat została zmieniona w 1995 r. W wyniku przeglądu przeprowadzonego przez IRS. Nowa wersja zasady wyeliminowała szereg rezerw techniczno-ubezpieczeniowych i przykładów związanych ze skutkami utraty wartości zapasów.
Ważną sprawą sądową w historii zasady wykluczenia strat była sprawa Rite Aid Corp przeciwko Stanom Zjednoczonym. W tym przypadku Federalny Okręgowy Sąd Apelacyjny odrzucił składnik IRS dotyczący podwójnych strat w zasadzie wykluczenia strat. Stworzyło to ważny precedens dla przyszłych korporacji.
Rite Aid Corporation przeciwko Stanom Zjednoczonym
Rite Aid, duża sieć aptek, nabyła 80 procent Penn Encore, sieci księgarni w 1984 roku. W 1988 roku Rite Aid kupił pozostałe akcje Penn Encore. Od 1984 do 1994 roku Rite Aid włączył Penn Encore do swojej grupy powiązanych korporacji, składając skonsolidowane zeznania podatkowe.
W tych latach firma Penn Encore odnotowała wzrost, ale osiągnęła jedynie marginalny poziom zysku. Z czasem dochód netto firmy spadł, co ostatecznie doprowadziło do straty w wysokości 5,2 miliona dolarów. W 1994 roku Rite Aid sprzedał Penn Encore innej niepowiązanej firmie. Tą spółką była CMI Holding Corp. Do celów podatkowych CMI odmówiła wówczas uznania transakcji za zakup aktywów, ponieważ Penn Encore działała ze stratą.
Firma Rite Aid zgłosiła stratę na sprzedaży Penn Encore. Zgodnie z ówczesnymi zasadami firma Rite Aid mogła odliczyć stratę ze sprzedaży Penn Encore. Jednak w innym przepisie określono limit zgłaszanej straty na podstawie współczynnika podwójnej straty spółki zależnej. Zasadniczo zasady zabraniały obu stronom zgłaszania straty przekraczającej rzeczywistą stratę obliczoną w ramach transakcji.