Ryzyko długowieczności
Ryzyko długowieczności odnosi się do szansy, że oczekiwana długość życia i faktyczne wskaźniki przeżycia przekraczają oczekiwania lub założenia cenowe, co skutkuje większymi niż przewidywano potrzebami w zakresie przepływów pieniężnych ze strony firm ubezpieczeniowych lub funduszy emerytalnych. Ryzyko istnieje ze względu na rosnące tendencje w zakresie oczekiwanej długości życia wśród ubezpieczających i emerytów oraz rosnącą liczbę osób osiągających wiek emerytalny. Trendy mogą skutkować wyższymi poziomami wypłat niż te, które firma lub fundusz pierwotnie rozliczyły. Rodzaje programów narażonych na najwyższe poziomy ryzyka długowieczności to programy emerytalne i renty z określonymi świadczeniami, które czasami gwarantują ubezpieczającym dożywotnie świadczenia.
Zrozumienie ryzyka długowieczności
Rośnie średnia długość życia, a nawet minimalna zmiana długości życia może spowodować poważne problemy z wypłacalnością programów emerytalnych i towarzystw ubezpieczeniowych. Precyzyjne pomiary ryzyka długowieczności są nadal nieosiągalne, ponieważ ograniczenia medycyny i jej wpływ na długość życia nie zostały skwantyfikowane. Ponadto liczba osób osiągających wiek emerytalny – 65 lub więcej lat – również rośnie, a łączna liczba ma osiągnąć 95 milionów do 2060 roku, w porównaniu z około 55 milionów w 2020 roku.
Kluczowe wnioski
- Ryzyko długowieczności to ryzyko, na które narażone są fundusze emerytalne lub firmy ubezpieczeniowe, gdy założenia dotyczące oczekiwanej długości życia i współczynników umieralności są niedokładne.
- Wpływ medycyny na długość życia jest trudny do zmierzenia, ale nawet minimalne zmiany mogą zwiększyć ryzyko długowieczności.
- Starzejące się społeczeństwo i coraz większa liczba osób osiągających wiek emerytalny zwiększają ryzyko długowieczności.
- Największe ryzyko wiążą się z funduszami emerytalnymi i innymi programami o określonych świadczeniach, które obiecują dożywotnie emerytury.
- Aktualne współczynniki umieralności i ryzyko trendu długowieczności to dwa czynniki brane pod uwagę przy próbie przeniesienia ryzyka długowieczności.
Ryzyko długowieczności wpływa na rządy, ponieważ muszą one finansować obietnice składane emerytowanym osobom poprzez emerytury i opiekę zdrowotną i muszą to robić pomimo kurczącej się podstawy opodatkowania. Sponsorzy korporacyjni, którzy finansują zobowiązania z tytułu ubezpieczenia emerytalnego i zdrowotnego, muszą radzić sobie z ryzykiem długowieczności związanym z ich emerytowanymi pracownikami. Ponadto osoby, które mogą mieć ograniczone możliwości polegania na rządach lub sponsorach korporacyjnych w zakresie finansowania emerytury lub mogą nie mieć takich możliwości, muszą radzić sobie z ryzykiem związanym z ich długowiecznością.
Specjalne uwagi dotyczące ryzyka długowieczności
Organizacje mogą przenosić ryzyko długowieczności na kilka sposobów. Najprostszym sposobem jest zastosowanie jednorazowej natychmiastowej renty rocznej (SPIA), w której posiadacz ryzyka płaci składkę ubezpieczycielowi i przenosi zarówno ryzyko aktywów, jak i pasywów. Strategia ta wiązałaby się z dużym przeniesieniem aktywów na stronę trzecią, z możliwością znacznej ekspozycji na ryzyko kredytowe.
Alternatywnie można wyeliminować jedynie ryzyko długowieczności, zachowując aktywa bazowe poprzez reasekurację zobowiązania. W tym modelu, zamiast płacić pojedynczą składkę, składkę rozkłada się na prawdopodobny okres 50 lub 60 lat (oczekiwany okres odpowiedzialności), dopasowując składki i roszczenia oraz przesuwając niepewne przepływy pieniężne do pewnych.
Przenosząc ryzyko długowieczności dla danego planu emerytalnego lub ubezpieczyciela, należy wziąć pod uwagę dwa podstawowe czynniki. Pierwszą z nich są obecne poziomy śmiertelności, które są obserwowalne, ale różnią się znacznie w różnych kategoriach społeczno-ekonomicznych i zdrowotnych. Drugim jest ryzyko trendu długowieczności, które jest trajektorią ryzyka i jest systematyczne, ponieważ dotyczy starzejącej się populacji.
Najbardziej bezpośrednią dostępną kompensacją dla systematycznego ryzyka trendu śmiertelności jest posiadanie ekspozycji na rosnącą śmiertelność – na przykład niektóre księgi polis ubezpieczeniowych na życie. W przypadku programu emerytalnego lub firmy ubezpieczeniowej jednym z powodów rezygnacji z ryzyka jest niepewność co do narażenia na ryzyko trendu długowieczności, w szczególności ze względu na systematyczny charakter.