Prawo malejących zwrotów krańcowych
Jakie jest prawo malejących zwrotów krańcowych?
Prawo malejących zysków krańcowych jest teorią ekonomii, która przewiduje, że po osiągnięciu pewnego optymalnego poziomu zdolności, dodanie dodatkowego czynnika produkcji faktycznie spowoduje mniejszy wzrost produkcji.
Na przykład fabryka zatrudnia pracowników do produkcji swoich produktów, aw pewnym momencie firma działa na optymalnym poziomie. Przy niezmiennych wszystkich pozostałych czynnikach produkcji dodanie dodatkowych pracowników powyżej tego optymalnego poziomu spowoduje mniej wydajne operacje.
Prawo malejących przychodów jest powiązane z pojęciem malejącej użyteczności krańcowej. Można to również zestawić z korzyściami skali.
Kluczowe wnioski
- Prawo malejących zysków krańcowych głosi, że dodanie dodatkowego czynnika produkcji skutkuje mniejszym wzrostem produkcji.
- Po pewnym optymalnym poziomie wykorzystania mocy produkcyjnych, dodanie jakichkolwiek większych ilości czynnika produkcji nieuchronnie przyniesie zmniejszone przyrostowe zyski na jednostkę.
- Na przykład, jeśli fabryka zatrudnia pracowników do produkcji swoich produktów, w pewnym momencie firma będzie działać na optymalnym poziomie; przy stałych wszystkich innych czynnikach produkcji dodanie dodatkowych pracowników powyżej tego optymalnego poziomu spowoduje mniej wydajne operacje.
Zrozumienie prawa malejących zysków krańcowych
Prawo malejących zysków krańcowych jest również określane jako „prawo malejących przychodów”, „zasada malejącej krańcowej produktywności” i „prawo zmiennych proporcji”. Prawo to potwierdza, że dodanie większej ilości jednego czynnika produkcji, ceteris paribus, nieuchronnie skutkuje zmniejszonymi przyrostowymi zwrotami na jednostkę. Prawo nie oznacza, że dodatkowa jednostka zmniejsza całkowitą produkcję, co jest znane jako ujemne zwroty; jednak jest to zwykle rezultat.
Prawo malejących krańcowych zysków nie oznacza, że dodatkowa jednostka zmniejsza całkowitą produkcję, ale jest to zwykle rezultat.
Prawo malejących przychodów jest nie tylko podstawową zasadą ekonomii, ale odgrywa również główną rolę w teorii produkcji. Teoria produkcji jest nauką o ekonomicznym procesie przekształcania nakładów w produkty.
Historia prawa malejących przychodów
Idea malejących przychodów ma związek z niektórymi z najwcześniejszych ekonomistów świata, w tym z Jacques’em Turgotem, Johannem Heinrichem von Thünenem, Thomasem Robertem Malthusem, Davidem Ricardo i Jamesem Andersonem.1 Pierwsza odnotowana wzmianka o malejących dochodach pochodzi z Turgot w połowie XVIII wieku.
Klasyczni ekonomiści, tacy jak Ricardo i Malthus, przypisują sukcesywne zmniejszenie produkcji spadkowi jakości nakładów. Ricardo przyczynił się do rozwoju prawa, nazywając je „intensywnym marginesem uprawy”.4 Ricardo był również pierwszym, który zademonstrował, w jaki sposób dodatkowa praca i kapitał dodane do stałego kawałka ziemi będą sukcesywnie generować mniejszy wzrost produkcji.
Malthus przedstawił ten pomysł podczas konstruowania swojej teorii populacji. Teoria ta twierdzi, że populacja rośnie geometrycznie, podczas gdy produkcja żywności rośnie arytmetycznie, co powoduje, że populacja przerasta zasoby żywności. Poglądy Malthusa dotyczące ograniczonej produkcji żywności wynikają z malejących przychodów.
Ekonomiści neoklasyczni postulują, że każda „jednostka” pracy jest dokładnie taka sama, a malejące zyski są spowodowane zakłóceniem całego procesu produkcyjnego, ponieważ dodatkowe jednostki pracy są dodawane do określonej ilości kapitału.
Malejące krańcowe zyski vs. zwroty do skali
Zmniejszające się krańcowe zyski są efektem wzrostu nakładów w krótkim okresie, podczas gdy co najmniej jedna zmienna produkcji jest stała, taka jak praca lub kapitał. Z drugiej strony, powrót skali jest efektem wzrostu nakładów we wszystkich zmiennych produkcji w długim okresie. Zjawisko to określa się mianem ekonomii skali.
Na przykład załóżmy, że istnieje producent, który jest w stanie podwoić swój całkowity wkład, ale uzyskuje tylko 60% wzrost całkowitej produkcji; jest to przykład malejących korzyści skali. Teraz, jeśli ten sam producent podwoi swoją całkowitą produkcję, to osiąga stałe korzyści skali, gdzie wzrost produkcji jest proporcjonalny do wzrostu nakładów produkcyjnych. Jednak korzyści skali pojawią się, gdy procentowy wzrost produkcji będzie wyższy niż procentowy wzrost nakładów (a więc podwojenie nakładów potroi produkcję).