Jack Welch

Kim był Jack Welch?

Jack Welch był prezesem i dyrektorem generalnym General Electric ( odprawę szacowaną na 420 milionów dolarów, największą w tamtym czasie. Welch zmarł 1 marca 2020 roku w wieku 84 lat.1

Zrozumieć Jacka Welsha

Welch rozpoczął pracę w GE jako młodszy inżynier w 1960 r., Po uzyskaniu stopnia doktora. Doktorat z inżynierii chemicznej na Uniwersytecie Illinois w Urbana-Champaign. W latach 1981–2001 przeszedł przez kolejne szczeblekariery,by ostatecznie kierować firmą jako prezes i dyrektor generalny. Welch kilkakrotnie groził odejściem z firmy w pierwszych latach pracy z powodu biurokratycznej niewydolności. Ale jako przewodniczący i dyrektor generalny pracował nad wyeliminowaniem biurokracji i zwiększeniem wzrostu.

W latach 80-tych Welch usprawnił rozległą działalność GE. Zwalniał nieproduktywnych menedżerów i eliminował całe dywizje. Następnie przejął inne firmy i skłonił je do przyjęcia lepszych modeli zarządzania i zwiększenia zysków GE. Zamknął fabryki, zwolnił pracowników i przedstawił wizję „szybkiego wzrostu w gospodarce o powolnym wzroście”, tak brzmiał tytuł przemówienia, które wygłosił w 1981 r., Wkrótce po objęciu funkcji przewodniczącego. Ten okres masowej restrukturyzacji przyniósł mu przydomek „Neutron Jack”, ponieważ pozbywał się ludzi, pozostawiając stojące budynki, zupełnie jak bomba neutronowa.

Welch promował ideę, zgodnie z którą GE i inne firmy powinny zająć pierwsze lub drugie miejsce w danej branży lub całkowicie ją opuścić. Firma Welch przewodziła wdrożeniu programu Six Sigma firmy Motorola wcelu zwiększenia wydajności produkcji, stosując go w całej firmie GE. Opracował styl „rangi i szarpania” radzenia sobie z pracownikami i menedżerami o słabych wynikach, dokonując wyraźnych cięć w stosunku do pracowników na podstawie ich rankingów w stosunku do innych pracowników i działów.

W tym samym czasie Welch odciął tłuszcz z tego, co zaczęło się jako dziewięciopoziomowy poziom zarządzania. Pracował także nad stworzeniem atmosfery nieformalnej, tak jakby GE było małą firmą (a nie połączoną korporacją, którą stało się za jego kadencji). Podstawowym przekonaniem kierownictwa firmy Welch było to, że wysoko wydajni menedżerowie mogą zmienić niemal każdą firmę, dlatego GE eksperymentował ze wszystkim, od telewizji po syntetyczne diamenty. Jak na ironię, doprowadziło to do fazy ekspansji, czyniąc GE ponownie z natury konglomeratem – nawet jeśli był to bardziej agresywnie zarządzany.

Dziedzictwo Jacka Welcha

Na emeryturze Welch był aktywnym pisarzem i mówcą publicznym, pisząc pamiętnik z 2005 roku „Winning”. Dołączył do forum biznesowego utworzonego przez byłego prezydenta Donalda Trumpa, aby udzielać strategicznych porad w kwestiach gospodarczych.

Spuścizna Welcha została nieco skomplikowana przez los GE od czasu jego odejścia. Welch opuścił firmę w momencie, gdy pękła bańka internetowa, niszcząc niektóre z rozwijających się linii biznesowych GE. Jego następca, Jeff Immelt, został zmuszony do opuszczenia wielu biznesów, które były postrzegane jako odwracające uwagę od głównych centrów zysków GE.

Immelt przewodniczył również spadkowi akcji GE, gdykryzys finansowy 2007-08 uderzył w operacje finansowe GE. Model pozostawiony przez Jacka Welcha dobrze radził sobie z wyciskaniem zysków z czołowych firm. Jednak spowodowało to, że GE nie było przygotowane do przetrwania zewnętrznych wstrząsów i rozwoju nowych biznesów i innowacji, które przeniosłyby firmę w przyszłość. Krótko mówiąc, sukces GE był w dużej mierze wynikiem doskonałego wyczucia czasu, który był trudny do utrzymania w dłuższej perspektywie.

Co ważniejsze, Welch był prawdopodobnie pierwszym dyrektorem generalnym, którego wyniki były postrzegane głównie przez pryzmat wyników akcji. Podczas gdy inwestorzy na ogół doceniają ten pogląd na korporacje, skłonił menedżerów do skupienia się na krótkoterminowych wynikach. Ta krótkoterminowa koncentracja na wynikach może mieć długoterminowy szkodliwy wpływ na zrównoważony rozwój firmy, gdy zostanie doprowadzony do skrajności.