Nieefektywny portfel

Co to jest nieefektywny portfel?

Nieefektywny portfel to taki, który zapewnia oczekiwany zwrot, który jest zbyt niski w stosunku do podejmowanego ryzyka. I odwrotnie, nieefektywny portfel odnosi się również do takiego, który wymaga zbyt dużego ryzyka dla określonego oczekiwanego zwrotu. Ogólnie rzecz biorąc, nieefektywny portfel ma niski stosunek ryzyka do zysku.

Zrozumienie nieefektywnego portfela

Nieefektywny portfel naraża inwestora na większe ryzyko, niż jest to konieczne do osiągnięcia docelowego zwrotu. Na przykład portfel obligacji o wysokiej rentowności, który ma zapewniać jedynie stopę zwrotu wolną od ryzyka, zostałby uznany za nieefektywny. Inwestor mógłby osiągnąć taki sam zwrot, kupując bony skarbowe, które są uważane za jedne z najbezpieczniejszych inwestycji na świecie (a nie obligacje o wysokiej rentowności, które z definicji są oceniane jako inwestycje ryzykowne).

Wydajne portfele a nieefektywne portfele

W efektywnym portfelu aktywa, które można zainwestować, są łączone w sposób, który zapewnia najlepszy możliwy oczekiwany poziom zwrotu dla ich poziomu ryzyka – lub najniższe ryzyko dla docelowej stopy zwrotu. Linia, która łączy wszystkie te efektywne portfele, nazywana jest efektywną granicą. Granica efektywna reprezentuje te portfele, które mają maksymalną stopę zwrotu dla każdego poziomu ryzyka. Ostatnią rzeczą, jakiej chcą inwestorzy, jest portfel z niskim oczekiwanym zwrotem i wysokim poziomem ryzyka.

Żaden punkt na efektywnej granicy nie jest lepszy niż jakikolwiek inny punkt. Inwestorzy muszą przeanalizować własne preferencje dotyczące zwrotu ryzyka, aby określić, gdzie powinni inwestować na granicy efektywnej. Koncepcja ta została po raz pierwszy sformułowana przez Harry’ego Markowitza w 1952 r. W artykule „Wybór portfela”, który został opublikowany w Journal of Finance w 1952 r. Markowitz był pionierem koncepcji nowoczesnej teorii portfela (MPT). Według MPT charakterystyka ryzyka i zwrotu z inwestycji nie powinna być rozpatrywana samodzielnie. Zamiast tego należy je oceniać pod kątem tego, jak inwestycja wpływa na ogólne ryzyko i zwrot z portfela.

MPT zakłada, że ​​inwestorzy mają awersję do ryzyka, co oznacza, że ​​biorąc pod uwagę dwa portfele, które oferują taki sam oczekiwany zwrot, inwestorzy będą preferować ten mniej ryzykowny. W związku z tym inwestor podejmie zwiększone ryzyko tylko wtedy, gdy zostanie skompensowane wyższymi oczekiwanymi zwrotami; inwestor, który chce wyższych oczekiwanych zwrotów, musi zaakceptować większe ryzyko. Zakłada się, że racjonalny inwestor nie będzie inwestował w portfel, jeśli istnieje drugi portfel o bardziej korzystnym profilu zwrotu z oczekiwanym ryzykiem.

Praktycznie MPT można wykorzystać do skonstruowania portfela, który minimalizuje ryzyko przy określonym poziomie oczekiwanego zwrotu; jest to bardzo przydatne dla inwestorów próbujących budować wydajne portfele przy użyciu funduszy typu ETF. Wydajne portfele wykorzystują nowoczesną teorię portfela. Zgodnie z teorią możesz ograniczyć zmienność swojego portfela, rozkładając ryzyko na różne rodzaje inwestycji. Korzystając z tego pomysłu, portfel ryzykownych akcji może, ogólnie rzecz biorąc, obarczony mniejszym ryzykiem niż portfel, który zajmuje tylko jedną skoncentrowaną pozycję, nawet jeśli jest to stosunkowo bezpieczny pakiet.