Jak dylemat Triffina wpływa na waluty

Prognoza dolara Roberta Triffina

W październiku 1959 roku profesor z Yale usiadł przed Wspólnym Komitetem Ekonomicznym Kongresu i spokojnie ogłosił, że system z Bretton Woods jest skazany na zagładę. Dolar nie byłby w stanie przetrwać jako światowej waluty rezerwowej bez konieczności utrzymywania przez Stany Zjednoczone stale rosnących deficytów. Tym ponurym naukowcem był urodzony w Belgii Robert Triffin i miał rację. System Bretton Woods załamał się w 1971 roku, a obecnie rola dolara jako waluty rezerwowej sprawia, że ​​Stany Zjednoczone mają największy deficyt na rachunku bieżącym na świecie.

Przez większość XX wieku preferowaną walutą był dolar amerykański. Banki centralne i inwestorzy kupili dolary, aby zachować je jako rezerwy walutowe i nie bez powodu. Stany Zjednoczone miały stabilny klimat polityczny, nie doświadczyły zniszczeń wojen światowych, jak Europa, i miały stale rozwijającą się gospodarkę, która była wystarczająco duża, aby absorbować wstrząsy.

Uwagi dotyczące waluty rezerwowej

„Zgadzając się” na wykorzystanie swojej waluty jako waluty rezerwowej, kraj chowa ręce za plecami. Aby inflacji w kraju. Im bardziej popularna waluta rezerwowa jest w stosunku do innych walut, tym wyższy jest jej kurs wymiany i tym mniej konkurencyjny staje się krajowy przemysł eksportowy. Powoduje to deficyt handlowy w kraju będącym emitentem waluty, ale uszczęśliwia świat. Jeśli zamiast tego kraj z walutą rezerwową zdecyduje się skupić na krajowej polityce pieniężnej, nie emitując większej ilości waluty, wówczas świat stanie się nieszczęśliwy.

Paradoks waluty rezerwowej

Stanie się walutą rezerwową stwarza krajom paradoks. Chcą „nieoprocentowanej” pożyczki generowanej przez sprzedaż waluty obcym rządom i muszą być w stanie szybko pozyskać kapitał z powodu dużego popytu na obligacje denominowane w walucie rezerwowej. Jednocześnie chcą mieć możliwość wykorzystania kapitału i polityki pieniężnej w celu zapewnienia konkurencyjności krajowego przemysłu na rynku światowym oraz zapewnienia, że ​​krajowa gospodarka jest zdrowa i nie wykazuje dużych deficytów handlowych. Niestety, obie te koncepcje – tanie źródła kapitału i dodatnie saldo handlowe zwykle nie mogą być realizowane w tym samym czasie.

Oto dylemat Triffina, nazwany na cześć Roberta Triffina, ekonomisty, który w swojej książce z 1960 rokuGold and the Dollar Crisis: The Future of Convertibility pisał o zbliżającej się zagładzie systemu z Bretton Woods. Zwrócił uwagę, że lata pompowania dolarów do światowej gospodarki poprzez programy powojenne, takie jak Plan Marshalla, sprawiają, że coraz trudniej jest trzymać się standardu złota. Kraj musiał to osiągnąć poprzez zaszczepienie międzynarodowego zaufania poprzez nadwyżkę na rachunku obrotów bieżących, jednocześnie mając deficyt na rachunku bieżącym, zapewniając natychmiastowy dostęp do złota.1

Emisja waluty rezerwowej oznacza, że ​​polityka pieniężna nie jest już tylko kwestią krajową – jest międzynarodowa. Rządy muszą zrównoważyć chęć utrzymania niskiego bezrobocia i stabilnego wzrostu gospodarczego z odpowiedzialnością za podejmowanie decyzji monetarnych, które przyniosą korzyści innym krajom. Status waluty rezerwowej jest zatem zagrożeniem dla suwerenności narodowej.

Kolejna waluta rezerwowa

Co by się stało, gdyby inna waluta, taka jak chiński juan, stała się preferowaną walutą rezerwową świata? Dolar prawdopodobnie straciłby na wartości w stosunku do innych walut, co mogłoby zwiększyć eksport i obniżyć deficyt handlowy. Większym problemem byłby jednak wzrost kosztów finansowania zewnętrznego w związku z malejącym popytem na stały dopływ dolarów, co mogłoby mieć poważny wpływ na zdolność USA do spłaty zadłużenia lub finansowania programów krajowych. Z drugiej strony Chiny będą musiały szybko zmodernizować swój system finansowy, od dawna narzekając na ochronę swoich branż napędzanych przez eksport, poprzez manipulacje walutami. Popyt na wymienialność juana oznacza, że ​​chiński bank centralny musiałby złagodzić przepisy dotyczące obligacji denominowanych w juanie.

Nowy międzynarodowy system walutowy

Istnieje jeszcze jedna możliwość zmniejszenia presji, z jaką kraje starają się utrzymać status waluty rezerwowej: nowy międzynarodowy system walutowy – pomysł, który pojawił się od kilkudziesięciu lat jako potencjalne rozwiązanie. Jedną z możliwości jest specjalne prawo ciągnienia, rodzaj aktywów rezerwowych utrzymywanych przez globalną instytucję, taką jak Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW). Chociaż nie jest to waluta, stanowi roszczenie innych krajów do aktywów walutowych. Bardziej radykalnym pomysłem byłoby stworzenie globalnej waluty, koncepcji promowanej przez Johna Maynarda Keynesa, z wartością opartą na złocie lub mechanizacjach globalnego banku centralnego. Jest to prawdopodobnie bardziej złożone dostępne rozwiązanie i stwarza problemy związane z suwerennością, stabilnością i administracją. W końcu, jak możesz pociągnąć organizację do odpowiedzialności, która jest dobrowolna?

Podsumowanie

W perspektywie krótkoterminowej perspektywa zastąpienia dolara przez walutę rezerwową jest nikła. Pomimo problemów gospodarczych i politycznych, przed którymi stoją Stany Zjednoczone, ich status „bezpiecznej przystani” jest trudny do pobicia, zwłaszcza w świetle trudnej sytuacji euro. Trudno wyliczyć, co dokładnie stałoby się, gdyby dolar został wyprzedzony przez inną walutę, i równie trudno jest przewidzieć, jakie działania budżetowe i oszczędnościowe w Europie i Stanach Zjednoczonych przyniosą globalnej gospodarce w nadchodzących latach.