George Soros: Filozofia elitarnego inwestora

George Soros, niezależny menedżer funduszu hedgingowego. wygenerował znaczące roczne zwroty po uwzględnieniu opłat za zarządzanie. Jego flagowy fundusz Quantum jest szanowany przez inwestorów. Pomimo niechęci generowanej przez jego taktykę handlową i kontrowersji wokół jego filozofii inwestycyjnej, Soros od dziesięcioleci stoi na czele klasy wśród elitarnych inwestorów na świecie. W 1981 roku magazyn Institutional Investor nazwał go „największym na świecie zarządzającym pieniędzmi”.

Filozofia Sorosa

George Soros jest krótkoterminowym spekulantem. Robi ogromne, mocno lewarowane zakłady na kierunek rynków finansowych. Jego słynny fundusz hedgingowy znany jest ze swojej globalnej strategii makroekonomicznej, filozofii skupiającej się na dokonywaniu masowych, jednostronnych zakładów na zmiany kursów walut, cen towarów, akcji, obligacji, instrumentów pochodnych i innych aktywów w oparciu o analizę makroekonomiczną.

Mówiąc najprościej, Soros zakłada, że ​​wartość tych inwestycji wzrośnie lub spadnie. Soros bada swoje cele, pozwalając, by ruchy różnych rynków finansowych i ich uczestników dyktowały jego transakcje. Odnosi się do filozofii stojącej za jego strategią handlową jako refleksyjności. Teoria odrzuca tradycyjne idee otoczenia rynkowego opartego na równowadze, w którym wszystkie informacje są znane wszystkim uczestnikom rynku i tym samym uwzględniane w cenach. Zamiast tego Soros uważa, że ​​sami uczestnicy rynku bezpośrednio wpływają na fundamenty rynku, a ich irracjonalne zachowanie prowadzi do boomów i spadków, które stwarzają możliwości inwestycyjne.

Ceny mieszkań stanowią interesujący przykład jego teorii w praktyce. Kiedy pożyczkodawcy ułatwiają uzyskanie pożyczki, więcej ludzi pożycza pieniądze. Mając w ręku pieniądze, ludzie ci kupują domy, co powoduje wzrost popytu na domy. Rosnący popyt powoduje wzrost cen. Wyższe ceny zachęcają pożyczkodawców do pożyczania większej ilości pieniędzy. Więcej pieniędzy w rękach pożyczkobiorców skutkuje wzrostem popytu na domy i spiralnym cyklem wzrostowym, w wyniku którego ceny mieszkań zostały podniesione znacznie powyżej poziomu, który sugerowałby fundamenty gospodarcze, jest rozsądny. Działania pożyczkodawców i kupujących miały bezpośredni wpływ na cenę towaru.

Inwestycja oparta na idei załamania się rynku mieszkaniowego odzwierciedlałaby klasyczny zakład Sorosa. Krótka sprzedaż akcji deweloperów luksusowych domów lub skrócenie udziałów głównych pożyczkodawców mieszkaniowych to dwie potencjalne inwestycje mające na celu osiągnięcie zysku, gdy boom mieszkaniowy załamie się.

Główne transakcje

Soros zawsze będzie pamiętany jako „człowiek, który złamał Bank Anglii ”. Soros, znany spekulant walutowy, nie ogranicza swoich wysiłków do określonego obszaru geograficznego, zamiast tego, szukając okazji, brał pod uwagę cały świat. We wrześniu 1992 roku pożyczył miliardy dolarów w funtach brytyjskich i wymienił je na marki niemieckie.

Kiedy funt się załamał, Soros spłacił pożyczkodawców w oparciu o nową, niższą wartość funta, wbijając ponad 1 miliard dolarów różnicy między wartością funta a wartością znaku w ciągu jednego dnia handlowego. Po rozwiązaniu swojej pozycji zarobił łącznie prawie 2 miliardy dolarów.

Podobny ruch wykonał z walutami azjatyckimi podczas azjatyckiego kryzysu finansowego w 1997 r., Biorąc udział w spekulacyjnym szale, który doprowadził do załamania się bahta (waluty Tajlandii). Transakcje te były tak skuteczne, ponieważ waluty krajowe, na które spekulanci obstawiali, były powiązane z innymi walutami, co oznacza, że ​​istniały porozumienia mające na celu „wsparcie” walut, aby mieć pewność, że handlują one w określonym stosunku do waluty, do której byli. ustalony.

Kiedy spekulanci obstawiali zakłady, emitenci walut byli zmuszeni próbować utrzymać wskaźniki, kupując ich waluty na wolnym rynku. Kiedy rządom zabrakło pieniędzy i zostały zmuszone do porzucenia tego wysiłku, wartości walut gwałtownie spadły.

Rządy żyły w strachu, że Soros zainteresuje się ich walutami. Kiedy to zrobił, inni spekulanci dołączyli do walki w czymś, co zostało opisane jako wataha wilków zstępująca na stado łosi. Ogromne ilości pieniędzy, które spekulanci mogli pożyczyć i wykorzystać, uniemożliwiły mniejszym rządom oparcie się atakowi.

Pomimo jego mistrzowskich sukcesów nie każdy zakład, który podjął George Soros, działał na jego korzyść. W 1987 roku przewidział, że rynki w USA będą nadal rosły. Jego fundusz stracił 300 milionów dolarów podczas krachu, chociaż nadal zapewniał niskie dwucyfrowe zwroty za cały rok.

Przyjął również 2 miliardy dolarów uderzenia podczas rosyjskiego kryzysu zadłużenia w 1998 roku i stracił 700 milionów dolarów w 1999 roku podczas bańki technologicznej, kiedy postawił na spadek. Dotknięty stratą, kupił dużo w oczekiwaniu na wzrost. Stracił prawie 3 miliardy dolarów, gdy rynek w końcu się załamał.

Wniosek

Handel taki jak George Soros nie jest dla osób o słabych nerwach ani portfela. Wadą dużych zakładów i dużych wygranych jest duże obstawianie i duże straty. Jeśli nie możesz sobie pozwolić na przegraną, nie możesz sobie pozwolić na obstawianie jak Soros. Podczas gdy większość globalnych maklerów handlujących funduszami hedgingowymi jest stosunkowo spokojnymi typami, unikając światła reflektorów, gdy zarabiają fortunę, Soros zajął bardzo publiczne stanowisko w wielu kwestiach gospodarczych i politycznych.

Jego publiczna postawa i spektakularny sukces sprawiły, że Soros w dużej mierze sam zaliczał się do klasy. W ciągu ponad trzech dekad prawie za każdym razem wykonywał właściwe posunięcia, generując rzesze fanów wśród traderów i inwestorów, a także legiony krytyków wśród tych, którzy tracą na swojej działalności spekulacyjnej.