Jak współczynnik aktywności zawodowej wpływa na bezrobocie w USA

Jednym z głównych wskaźników wpływających na decyzję Rezerwy Federalnej o podniesieniu stóp procentowych jest stopa bezrobocia. W okresach silnego wzrostu gospodarczego i spadającego bezrobocia Fed jest bardziej skłonny do podnoszenia stóp procentowych, aby ostudzić wzrost płac i powstrzymać potencjalną inflację. Jednak urzędnicy są bardziej skłonni do obniżania stóp w okresach słabnącej aktywności gospodarczej i rosnącego bezrobocia, aby pobudzić wzrost gospodarczy.

Jednak bezrobotni znajdujący nową pracę to nie jedyny sposób, w jaki może spaść stopa bezrobocia. Może również spaść, ponieważ niektórzy bezrobotni nie szukają już pracy i całkowicie wypadli z siły roboczej. Jeśli tak, to spadająca stopa bezrobocia niekoniecznie jest wskaźnikiem odnowienia siły gospodarczej, ale może wskazywać na strukturalną słabość na rynku pracy.

Zrozumienie statystyk bezrobocia

Aby zrozumieć, jak wpływa to na stopę bezrobocia, ważne jest, aby wiedzieć, jak jest obliczana. US Bureau of Labor Statistics (BLS) klasyfikuje wszystkie osoby w wieku powyżej 16 lat jako „bezrobotny, jeśli nie mają pracy, aktywnie poszukiwali pracy w ciągu ubiegłych czterech tygodni i są gotowe do podjęcia pracy”. Siła robocza jest definiowana przez BLS jako „wszystkie osoby sklasyfikowane jako zatrudnione lub bezrobotne”. Wreszcie stopę bezrobocia oblicza się, dzieląc całkowitą liczbę bezrobotnych przez całkowitą siłę roboczą.

Z tego widać, że istnieje wiele sposobów, w jakie może spaść stopa bezrobocia. Po pierwsze, najbardziej oczywistym sposobem jest to, że bezrobotni znajdują pracę i zostają zatrudnieni. Aktywność zawodowa pozostaje taka sama, liczba bezrobotnych spadła, a liczba pracujących wzrosła.

Drugi sposób polega na tym, że osoby nie liczące się obecnie na rynku pracy zostają zatrudnione. Osoba, która nie szuka aktywnie pracy, zawsze może przyjąć ofertę pracy. Ponieważ spowodowałoby to wzrost całkowitej siły roboczej przy niezmienionej liczbie bezrobotnych, odsetek bezrobotnych uległby zmniejszeniu.

Wreszcie, stopa bezrobocia może spaść, gdy osoby uważane za bezrobotne przestaną szukać pracy i całkowicie odejdą z siły roboczej. Ci ludzie mogą chcieć pracować i są do niej dostępni, ale przestali szukać. Ponieważ w takiej sytuacji zmniejsza się zarówno liczba bezrobotnych, jak i ogólna siła robocza, może nie być oczywiste, że stopa bezrobocia faktycznie spada. Ale biorąc pod uwagę najbardziej skrajny przykład wszystkich obecnie bezrobotnych odchodzących z siły roboczej, bez względu na to, jak nisko spadnie całkowita siła robocza, stopa bezrobocia spada do zera.

Podczas gdy pierwsze dwa sposoby, w jakie stopa bezrobocia może spaść, są pozytywnymi oznakami siły gospodarczej, ostatnia droga w rzeczywistości bardziej wskazuje na słabość. Przyjrzyjmy się sytuacji w USA, aby określić, czy spadająca stopa bezrobocia jest oznaką siły, czy też słabości.

Sytuacja zatrudnienia w USA

W 2001 roku stopa bezrobocia w USA byłasiedząc na poziomie 5%. W ciągu następnych kilku lat spadł poniżej 5%, osiągając najniższy poziom 4,4%, zanim zaczął rosnąć poświatowym kryzysie finansowym w 2008 r. Po osiągnięciu wysokiego poziomu 10% w październiku 2009 r. Stopa bezrobocia systematycznie spadała i, pod koniec 2019 r. był na 49-letnim minimalnym poziomie zaledwie 3,5%.

Jednak powyższa dyskusja na temat sposobu obliczania stopy bezrobocia i czynników, które mogą wpłynąć na jej spadek, powinna być powodem do pewnego sceptycyzmu wobec skrajnych liczb bezrobocia. W rzeczywistości istnieje inny trend, który sprawia, że ​​gwałtowny spadek stopy bezrobocia wygląda o wiele mniej różowo.

Od mniej więcej połowy lat 60. dookoło 2000 r. Współczynnik aktywności zawodowej – siła robocza podzielona przez ludność – wzrósł raczej dramatycznie z nieco poniżej 59% do ponad 67%. Jednym z głównych czynników przyczyniających się do tego wzrostu było rosnące tempo dołączania kobiet do siły roboczej. Jednak wskaźnik ten systematycznie spadał z poziomu 66-67% obserwowanego do końca 2008 r. W następstwie światowego kryzysu finansowego.

Podczas gdy wielu ekonomistów twierdzi, że ten spadek aktywności zawodowej od 2008 r. Jest częściowo spowodowany przejściem na emeryturę i odchodzeniem wielu pokoleń wyżu demograficznego na rynku pracy, wskaźnik aktywności zawodowej w najlepszym wieku produkcyjnym (od 25 do 54 lat) również spadł. W styczniu 2020 r. Osiągnął 80,6%, w porównaniu z 77,4% w grudniu 2015 r., W porównaniu z 81% w 2000 r. Tak więc przechodzący na emeryturę pokolenie wyżu demograficznego nie może być jedyną przyczyną spadku ogólnego wskaźnika aktywności zawodowej od czasu kryzys finansowy.