Czym jest „niewidzialna ręka” w kapitalizmie?

Ogólnie rzecz biorąc, nie ma bardziej decydującego wpływu na kapitalistyczny system gospodarczy niż to, co Adam Smith nazwał „ niewidzialną ręką ”. Kapitalizm opiera się na prywatnym rozmieszczeniu środków produkcji i systemie dobrowolnej wymiany; w całości kieruje się spontaniczną, efektywną alokacją zasobów.

W swojej słynnej książce z 1776 r. „Badanie natury i przyczyn bogactwa narodów” Smith przedstawił doktrynę myśli ekonomicznej, która ostatecznie położyła teoretyczne podwaliny pod wolnorynkowy kapitalizm. Termin „niewidzialna ręka” pochodzi z małego fragmentu jego książki. Per Smith: „… Każdy człowiek… stara się, jak tylko może, zarówno wykorzystać swój kapitał do wspierania rodzimego przemysłu, jak i tak pokierować tym przemysłem, aby jego produkty miały największą wartość… On generalnie, rzeczywiście, ani nie zamierza promować interesu publicznego, ani nie wie, jak bardzo go promuje… Jest… prowadzony przez niewidzialną rękę, by promować cel, który nie był częścią jego intencji… Realizując własne interesy, często promuje interes społeczny skuteczniej niż wtedy, gdy naprawdę zamierza to promować ”.

Smith, często nazywany ojcem ekonomii, wprowadził tę koncepcję niekierowanego ładu gospodarczego na długo przed tym, zanim została ona pełniej zrozumiana. Opowiadał się za prywatną własnością kapitału i za wolnym handlem nieskrępowanym polityką rządu. Te argumenty położyły podwaliny dla przyszłych zwolenników kapitalizmu leseferystycznego.

Zinterpretowana wąsko, niewidzialna ręka Smitha sugeruje jedynie, że egoistyczne, dążące do zysku jednostki są bardziej korzystne niż te, które wykorzystują proces polityczny do ulepszania społeczeństwa. Chociaż dokładna, ta interpretacja ignoruje proces, który umożliwia kapitalizmowi tak wydajne wytwarzanie bogactwa.

Jak działa niewidzialna ręka?

Niewidzialnej ręki może być kilka innych nazw: podaż i popyt, ryzyko i nagroda, system cen, a nawet natura ludzka. Innymi słowy, niewidzialna ręka to po prostu suma wolontariatu podmiotów gospodarczych. Zwolennicy modelu niewidzialnej ręki często uważają, że rządy nie są w stanie powtórzyć lub poprawić niezamierzonych konsekwencji kapitalizmu.

Rozważmy następujący scenariusz: zaraza niszczy ogromne zbiory pszenicy na Ukrainie. Ponieważ podaż pszenicy jest zagrożona, ceny pszenicy rosną na całym świecie. Pierwszym efektem jest to, że konsumenci zareagują na wyższe ceny ograniczeniem zakupów pszenicy, co pomaga zachować pozostałą podaż tylko tym, którzy cenią ją najbardziej, rzekomo tym, którzy polegają na pszenicy, aby przetrwać, i firmom, które potrzebują jej dla innych. produkty.

Istnieje również ważny efekt wtórny. Hodowcy pszenicy w Stanach Zjednoczonych, nie dotknięci zarazą, mogą sprzedawać pszenicę z wyższym zyskiem; w końcu ich dane wejściowe pozostały niezmienione. Chcąc uzyskać większe zyski, obecni rolnicy zwiększają produkcję. Pszenicę można uprawiać na obszarach, na których uprawianie jej wcześniej było nieopłacalne. Podaż pszenicy ponownie wzrasta, aby sprostać światowemu popytowi. Z biegiem czasu cena ponownie spada.

Potencjalne miliony lub miliardy aktorów w tej hipotetycznej sytuacji nie muszą ze sobą rozmawiać, tak jak między sobą, być w zgodzie ze sobą, a nawet wiedzieć, że istnieją. Jednak ich wspólne działania pomagają poruszyć niewidzialną rękę rynku, aby rozwiązać globalny problem.