Jak uwzględniać zmiany wartości rynkowej różnych środków trwałych
Przedsiębiorstwo może uwzględnić zmiany wartości rynkowej swoich różnych środków trwałych, przeprowadzając przeszacowanie środków trwałych. Przeszacowanie środka trwałego to proces księgowy polegający na zwiększaniu lub zmniejszaniu wartości bilansowej środka trwałego przedsiębiorstwa lub grupy środków trwałych w celu uwzględnienia wszelkich większych zmian ich godziwej wartości rynkowej.
Początkowo środek trwały lub grupa środków trwałych jest rejestrowana w bilansie firmy po koszcie zapłaconym za środek. Następnie istnieją dwie metody uwzględniania zmian wartości środka trwałego lub aktywów.
Kluczowe wnioski
- Czasami aktywa trwałe firmy – takie jak rzeczowe aktywa trwałe – będą podlegać znacznym zmianom cen rynkowych.
- W takim przypadku firma musi uwzględnić zmiany wartości, stosując metodę kosztową lub techniki przeszacowania.
- Zasady rachunkowości dopuszczają każdą z metod, więc wybór najbardziej odpowiedniego modelu wymaga uznania kierownictwa.
Model kosztów
Najprostszym podejściem księgowym jest model kosztów. W modelu kosztowym środki trwałe przedsiębiorstwa są wyceniane według kosztu historycznego pomniejszonego o skumulowaną amortyzację i skumulowane odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości związane z tymi aktywami. Model kosztowy nie pozwala na korekty w górę wartości składnika aktywów w oparciu o godziwą wartość rynkową.
Głównym powodem, dla którego firmy mogą wybierać podejście kosztowe do wyceny, jest to, że wynikowa liczba jest znacznie bardziej prostą kalkulacją z dużo mniejszą subiektywnością. Jednak takie podejście nie umożliwia ustalenia dokładnej wartości aktywów trwałych, ponieważ ceny aktywów prawdopodobnie będą się zmieniać w czasie – a cena nie zawsze spada. Dość często idą w górę. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku aktywów, takich jak nieruchomości lub nieruchomości.
Model przeszacowania
Drugim podejściem księgowym jest model przeszacowania. W modelu przeszacowania środek trwały jest początkowo rejestrowany po koszcie, ale wartość bilansowa środka trwałego może być następnie zwiększona lub zmniejszona w zależności od wartości godziwej środka trwałego, zwykle raz w roku. Jeśli wartość aktywów spada, mówi się, że są one odpisywane. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) aktywa, które zostały odpisane do wartości godziwej mogą zostać odwrócone, podczas gdy zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości (GAAP) aktywa, które zostały odpisane, tracą wartość i nie można ich odwrócić.
Główną zaletą tego podejścia jest to, że aktywa trwałe są wykazywane w sprawozdaniach finansowych według ich prawdziwej wartości rynkowej. W konsekwencji model przeszacowania przedstawia dokładniejszy obraz finansowy przedsiębiorstwa niż model kosztowy. Jednak przeszacowanie musi być przeprowadzane ponownie w regularnych odstępach czasu, a kierownictwo może czasami być stronnicze i przypisywać wyższą wycenę niż jest to uzasadnione na rynku.
Przeszacowanie a koszt: jak wybierasz?
Decyzja o wyborze między metodą kosztową a metodą przeszacowania powinna być podjęta według uznania kierownictwa. Standardy rachunkowości akceptują obie metody, więc decydującym czynnikiem powinna być metoda najlepiej dopasowana do specyficznych potrzeb danego przedsiębiorstwa. Jeśli firma ma większą część wartościowych aktywów trwałych, najbardziej sensowna może być aktualizacja wyceny. Jeśli nie, kierownictwo może potrzebować głębiej, aby ujawnić czynniki potrzebne do podjęcia najlepszej decyzji.
Należy tylko pamiętać, że aby model przeszacowania działał prawidłowo, musi istnieć możliwość wiarygodnego oszacowania wartości rynkowej. Jeżeli możliwe są wiarygodne porównania z podobnymi aktywami (takimi jak przeszłe transakcje sprzedaży nieruchomości w sąsiedztwie), wówczas subiektywność przeszacowania jest zmniejszona, a wiarygodność przeszacowania wzrasta.