Krzywa broni i masła
Co to jest krzywa Guns and Butter?
kosztu alternatywnego. W gospodarce teoretycznej, w której są tylko dwa dobra, należy dokonać wyboru między tym, ile każdego z nich ma wyprodukować. Ponieważ gospodarka produkuje więcej broni (wydatki wojskowe), musi zmniejszyć produkcję masła (żywności) i odwrotnie.
Kluczowe wnioski
- Krzywa broni i masła zakłada, że można coś zyskać tylko wtedy, gdy w zamian otrzyma się coś innego.
- Krzywa pokazuje, że w gospodarce posiadającej tylko dwa produkty nie można przekroczyć krzywej bez zwiększenia produktywności.
- Typowym przykładem takiej krzywej był okres zimnej wojny, kiedy Związek Radziecki tak bardzo koncentrował się na potędze militarnej, że brakowało mu podstawowych potrzeb swoich obywateli, takich jak dostęp do żywności, opieki zdrowotnej i edukacji.
Zrozumienie krzywej broni i masła
Na wykresie czerwona krzywa przedstawia wszystkie możliwe wybory produkcji dla gospodarki. Czarne kropki reprezentują dwa możliwe wyjścia. Chodzi o to, że każdy wybór wiąże się z kosztami alternatywnymi; można uzyskać więcej, tylko rezygnując z czegoś innego. Zauważysz również, że krzywa jest granicą produkcji. Nie możesz produkować poza krzywą, chyba że nastąpi wzrost produktywności.
Chociaż krzywa ma pokazywać ścisły podział między tylko dwiema opcjami, produkcją na wydatki wojskowe lub żywność, może również przedstawiać wydatki na personel wojskowy, sprzęt i operacje w porównaniu z wszystkimi pozamilitarnymi wydatkami w gospodarce. Może to obejmować inwestycje w potrzeby krajowe, takie jak opieka zdrowotna, edukacja, usługi komunalne i inne usługi.
Uwagi specjalne: strategia gospodarcza
Krzywa przedstawia kompromis zachodzący w granicach produkcji w danej gospodarce. Pieniądze wydane na rozwój i produkcję myśliwców odrzutowych nie mogą być inwestowane w naprawy infrastruktury, takie jak wymiana starzejących się mostów.
Jeśli naród zdecyduje się skupić na rozwoju militarnym, jedynym sposobem na zaspokojenie potrzeb jego krajowej produkcji jest ogólne podniesienie poziomu produkcji. Taki wzrost pozwoliłby na produkty niemilitarne i potrzeby rozkwitu. Oznacza to jednak również, że wielkość i zakres produkcji wojskowej uległyby z kolei eskalacji. Utrzymanie tak wysokiej produkcji w celu zaspokojenia obu potrzeb może okazać się obciążeniem dla gospodarki.
Krzywa broni i masła pokazuje korelacje, które łączą strategię rządu, inwestycje i produkcję.
Ograniczenia krzywej broni i masła można wykorzystać do zilustrowania napięcia, jakie wywierały na narody z czasów zimnej wojny, które skupiały się na gromadzeniu sił zbrojnych, podczas gdy w odpowiedzi ucierpiały dobra konsumpcyjne. Utrzymująca się presja na zaspokojenie potrzeb wojskowych w zakresie obronności przyczyniła się do rozpadu byłego Związku Radzieckiego, który doświadczył niedoborów żywności, mieszkań i innych potrzeb domowych.
Częścią problemu były skoordynowane wysiłki, aby nadążyć za wydatkami na obronność w Stanach Zjednoczonych. Aby w pełni zaspokoić wewnętrzne potrzeby obywateli, Związek Radziecki musiał eskalować swoją ogólną produkcję zgodnie z modelem ekonomicznym wyznaczonym przez krzywą broń i masło.