Spread brutto

Co to jest spread brutto?

Spread brutto to wynagrodzenie, które otrzymują subemitenci pierwszej oferty publicznej (IPO). IPO to proces  upubliczniania prywatnej korporacji poprzez emisję akcji. Spread brutto to różnica między ceną gwarantowania otrzymaną przez emitenta a faktyczną ceną oferowaną inwestorowi. Innymi słowy, spread brutto to obniżka lub zysk instytucji finansowej z debiutu giełdowego. Spread brutto jest również nazywany „spreadem ubezpieczeniowym brutto”, „spreadem” lub „produkcją”.

Zrozumienie spreadu brutto

Spread brutto pokrywa koszt firmy ubezpieczeniowej za wykonanie pierwszej oferty publicznej. Większość zysków, które firma ubezpieczeniowa zarabia na transakcji, jest często osiągana poprzez spread brutto. Firma może wybrać więcej niż jednego subemitenta, ponieważ mogą oni mieć określony obszar specjalizacji.

Firma, która chce pozyskać fundusze lub kapitał od inwestorów, zatrudniłaby bank inwestycyjny, który byłby gwarantem jej pierwszej oferty publicznej. Ubezpieczyciele banku inwestycyjnego i spółka określają, ile pieniędzy uda się pozyskać z oferty publicznej i ile bank zapłaci za ich usługi.

Spółka i subemitenci składają oświadczenie w Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) w celu zarejestrowania oferty publicznej. Z kolei SEC rozpatruje wniosek i po ustaleniu, że zostały dostarczone niezbędne informacje, ustala datę złożenia wniosku o IPO.

Bank inwestycyjny kupuje akcje w celu sfinansowania oferty publicznej i sprzedaje je swojej sieci dystrybucyjnej po wyższej cenie. Różnica między ceną zakupu a ceną sprzedaży to spread brutto, który jest zyskiem gwaranta.

Koszty spreadu i ubezpieczenia brutto

Fundusze generowane przez spread brutto zwykle muszą pokrywać kilka kosztów gwarantowania emisji, w tym opłatę zarządzającą, a także opłatę za ubezpieczenie, którą zarabiają członkowie konsorcjum subemitentów. Spread brutto obejmuje również koncesję, czyli spread cenowy uzyskany przez maklera-dealera sprzedającego akcje.

Menedżerowi przysługuje cały spread brutto. Każdy członek konsorcjum ubezpieczeniowego otrzymuje (niekoniecznie równy) udział w opłacie za ubezpieczenie i koncesji. Broker-dealer, który nie jest członkiem konsorcjum subemitentów, ale sprzedaje akcje, otrzymuje tylko część koncesji. Członek konsorcjum subemitentów, który dostarcza akcje temu maklerowi-dealerowi, zatrzymuje opłatę za ubezpieczenie. Spread brutto obejmuje również koszty prawne i księgowe oraz wszelkie opłaty rejestracyjne.

Proporcjonalnie koncesja rośnie wraz ze wzrostem całkowitego spreadu brutto. W międzyczasie opłaty za zarządzanie i ubezpieczenie zmniejszają się wraz ze spreadem brutto. Wpływ wielkości na podział opłat jest zwykle spowodowany zróżnicowanymi korzyściami skali. Zakres pracy bankiera inwestycyjnego, na przykład przy pisaniu  prospektu emisyjnego  i przygotowywaniu roadshow,  jest w pewnym stopniu stały, podczas gdy ilość pracy sprzedażowej jest zmienna. Większe transakcje niekoniecznie muszą oznaczać więcej pracy dla bankiera inwestycyjnego. Jednak większa transakcja może wiązać się z dużo większym wysiłkiem sprzedażowym, wymagającym zwiększenia udziału koncesji na sprzedaż. Alternatywnie, młodsze banki mogą przyłączyć się do konsorcjum, nawet jeśli otrzymują mniejszą część opłat w formie niższej koncesji na sprzedaż.

Przykład spreadu brutto

Załóżmy na przykład, że firma ABC otrzyma 36 USD na akcję w ramach swojej pierwszej oferty publicznej. Jeśli subemitenci odwrócą się i sprzedadzą akcje publicznie po 38 USD za akcję, spread brutto – różnica między ceną gwarantowania a ceną oferty publicznej – wyniesie 2 USD za akcję. Na wartość spreadu brutto mogą wpływać zmienne, takie jak wielkość emisji, ryzyko oraz wahania lub zmienność cen rynkowych.