Ustawa o kontraktach terminowych na ziarno z 1922 r
Jaka jest ustawa o kontraktach terminowych na ziarno z 1922 r?
Ustawa o kontraktach terminowych na ziarno z 1922 r. To ustawa federalna, która została przyjęta w 1922 r. Przez rząd Stanów Zjednoczonych. Ustawa wprowadziła nowe ograniczenie: wszystkie kontrakty terminowe na zboża muszą być przedmiotem obrotu na regulowanych giełdach kontraktów terminowych. Ustawa nakładała również na giełdy wymóg upublicznienia większej ilości informacji, ograniczając jednocześnie wielkość manipulacji na rynku.
Rząd Stanów Zjednoczonych powołał agencję w Departamencie Rolnictwa Stanów Zjednoczonych do zarządzania ustawą o kontraktach terminowych na zboża.
Kluczowe wnioski
- Ustawa o kontraktach terminowych na zboża z 1922 r. Jest ustawą federalną, która została przyjęta przez rząd Stanów Zjednoczonych i stanowi, że wszystkie kontrakty terminowe na zboża muszą być przedmiotem obrotu na regulowanych giełdach kontraktów futures.
- Ustawa nakładała również na giełdy obowiązek upubliczniania większej ilości informacji, ograniczając jednocześnie wielkość manipulacji na rynku.
- Ustawa o kontraktach terminowych na ziarno z 1922 r. Była poprzedniczką późniejszych przepisów, które w znaczący sposób ukształtowały sposób handlu towarami rolnymi.
Understanding the Grain Futures Act z 1922 roku
Zgodnie z językiem pierwotnego statutu ustawa o kontraktach terminowych na ziarno miała „zapobiegać i usuwać przeszkody i obciążenia w międzystanowym handlu zbożem poprzez regulowanie transakcji dotyczących przyszłych wymian zboża oraz do innych celów”. Ustawa o kontraktach terminowych na zboża z 1922 r. Była poprzedniczką kolejnych aktów prawnych, które w znaczący sposób ukształtowały sposób handlu towarami rolnymi.
Historia ustawy o kontraktach terminowych na zboża
W latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku rząd federalny zaczął bardziej rygorystycznie regulować towary. W wyniku ustawy Grain Futures Act rząd Stanów Zjednoczonych uzyskał prawo dostępu do wcześniej niedostępnych informacji o rynkach. Informacje te zostały opublikowane i poddane dogłębnej analizie, do której mieli dostęp regulatorzy, Kongres i uczestnicy rynku kontraktów terminowych.
Impulsem do uchwalenia Grain Futures Act były oszustwa na rynkach towarowych. Pod koniec XIX wieku pojawił się wczesny rodzaj oszustwa towarowego zwany „sklepami z wiaderkami”. W sklepie z wiadrami osoby fizyczne mogą obstawiać aktualne ceny towarów. Jednak zakłady te nie zostały sformalizowane w kontraktach na żadnej giełdzie. Zamiast tego zakłady działające jako sklepy kubełkowe obstawiałyby zakłady we własnych księgach i kompensowały wszystkie otrzymane zakłady własnymi środkami. Nic dziwnego, że te sklepy z wiaderkami nie zawsze były w stanie przynieść korzyści ze swoich zakładów, ponieważ wiele osób, które dokonały udanych zakładów, odkryło, gdy przyszli odebrać wygrane.
Chociaż Chicago Board of Trade (CBOT) próbowała interweniować w działalność wiader, odcinając dostęp do ich notowań rynkowych, sklepy kubełkowe nadal prosperowały w wyniku konkurencyjnych giełd, które wkroczyły i zaczęły dostarczać własne notowania rynkowe. Na szczeblu państwowym wprowadzono również rozporządzenie, które próbowało regulować sklepy z wiadrami. Kiedy stało się jasne, że żadne z tych podejść nie zadziała w celu ograniczenia oszukańczych sklepów z wiadrami, Kongres Stanów Zjednoczonych uchwalił ustawę o kontraktach terminowych na ziarno.
Ustawa o kontraktach terminowych na ziarno została wprowadzona w Kongresie Stanów Zjednoczonych zaledwie dwa tygodnie po tym, jak Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych uznał ustawę o handlu kontraktami terminowymi z 1921 roku za niekonstytucyjną. Podczas gdy ustawa o kontraktach terminowych na zboża zawierała podobne zasady do tych, które znajdują się w ustawie o przyszłym obrocie – w tym wymogi dotyczące wyznaczenia jako rynek kontraktowy – ustawa o kontraktach terminowych na zboża różniła się od ustawy o kontraktach terminowych o przyszłości, ponieważ zakazała raczej handlu kontraktami terminowymi poza rynkiem niż opodatkowanie.
Ustawa o kontraktach terminowych na zboża utworzyła również Komisję ds. Kontraktów terminowych na ziarno. Komisja ta składała się z Sekretarza Rolnictwa, Sekretarza Handlu i Prokuratora Generalnego. Wyznaczone osoby miały możliwość zawieszenia lub cofnięcia oznaczenia rynku kontraktowego.
Ustawa o giełdach towarowych (CEA)
Ostatecznie ustawa Grain Futures Act z 1922 r. Stała się niezwykle trudna do wyegzekwowania, ponieważ podjęto działania dyscyplinarne przeciwko samej giełdzie, a nie indywidualnym handlowcom. Błąd ten został poprawiony w 1936 r., Kiedy uchwalono ustawę o giełdach towarowych (CEA).
Ustawa o giełdach towarowych zapobiegła i usunęła przeszkody w międzypaństwowym handlu towarami, regulując transakcje na giełdach towarowych kontraktów terminowych. Ustanowił ramy prawne, w ramach których działa Komisja ds. Handlu Kontraktami Terminowymi na Towar (CFTC). CFTC została założona w 1974 r. W 1982 r. CFTC utworzyła National Futures Association (NFA).
Bez takich regulacji, jak Grain Futures Act z 1922 r. I późniejszych przepisów, do których doprowadziła, uczestnicy rynku mogliby zostać narażeni na oszustwa, a co za tym idzie stracić wiarę w rynki kapitałowe kraju . Może to spowodować, że rynki kapitałowe będą nieskuteczne w efektywnym przydzielaniu środków finansowych na najbardziej zasłużone środki produkcji i produktywną działalność gospodarczą ze szkodą dla inwestorów, konsumentów i społeczeństwa.