Ustawa o rezerwach złota z 1934 r
Co to jest ustawa o rezerwie złota z 1934 r?
Termin Gold Reserve Act z 1934 roku odnosi się do prawa, które odebrało tytuł wszystkim złotym i złotym certyfikatom posiadanym przez osoby prywatne i instytucje i przekazało je do Skarbu Państwa Stanów Zjednoczonych. Ustawa, która obejmowała również złoto znajdujące się w posiadaniu Banku Rezerw Federalnych, została podpisana przez prezydenta Franklina D. Roosevelta. Banki, instytucje finansowe i Rezerwa Federalna nie mogły już wymieniać dolarów amerykańskich na złoto.
Kluczowe wnioski
- Ustawa o rezerwach złota z 1934 r. Została uchwalona za prezydenta Franklina D. Roosevelta w szczytowym okresie Wielkiego Kryzysu, aby ustabilizować podaż pieniądza w USA.
- Rezerwy złota zostały przekazane z banku Rezerwy Federalnej do Departamentu Skarbu USA z dyskontem.
- Metal szlachetny został skutecznie zamieniony z waluty na towar wraz z uchwaleniem ustawy.
- Zamierzonym skutkiem ustawy było zwiększenie podaży pieniądza i powstrzymanie deflacji poprzez dewaluację dolara, w tym na rynkach walutowych.
Zrozumienie ustawy o rezerwach złota z 1934 r
Ustawa o rezerwach złota z 1934 r. Była kulminacją nadzwyczajnych środków wykonawczych i przepisów bankowych przyjętych przez Franklina D. Roosevelta w ciągu pierwszych 100 dni jego urzędowania, które upadły podczas kryzysu bankowego w 1933 r. W marcu i kwietniu 1933 r. Roosevelt ogłosił narodowe święto państwowe, aby powstrzymać runę na banki i uchwalił ustawę o nadzwyczajnej bankowości z 1933 r., Która zezwalała na dokapitalizowanie banków przez Bank Rezerw Federalnych. Kongres uchwalił także ustawę o bankowości z 1933 r. 1933 w czerwcu, znana również jako ustawa Glassa-Steagalla, która stworzyła ubezpieczenia depozytów i inne polisy w celu ustabilizowania bankowości.
5 kwietnia 1933 roku Roosevelt wydał rozkaz wykonawczy 6102, zakazujący „gromadzenia złotych monet, złota w sztabkach i złotych certyfikatów w kontynentalnych Stanach Zjednoczonych”. Nakaz ten wymagał od osób fizycznych, firm i banków dostarczenia ichzłota i certyfikaty złota na rzecz Rezerwy Federalnej w zamian za 20,67 USD. To sprawiło, że handel i posiadanie złota o wartości ponad 100 dolarów stało się przestępstwem, co w efekcie zawiesiłostandard złota, który Stany Zjednoczone przestrzegały od XIX wieku.
Późniejsze uchwalenie ustawy o rezerwach złota z 1934 r. Zakończyło zawieszenie i przekazanie złota z rąk prywatnych do Departamentu Skarbu USA. Jak wspomniano powyżej, prawo wymagało, aby Rezerwa Federalna, osoby prywatne i podmioty gospodarcze przekazywały rządowi wszelkie posiadane złoto o wartości powyżej 100 USD.
Złoto zostało funkcjonalnie zamienione z waluty na towar. Nawet złote monety ze skarbca kazano przetopić i przerobić na sztabki złota. Ustawa ustaliła również wagę dolara na 15,715 ziaren czystego złota w wysokości dziewięciu dziesiątych i zmieniła nominalną cenę złota z 20,67 USD za uncję do 35 USD. Dzięki temu zobaczyłem Skarb wartość złoto ich gospodarstw wzrośnie o $ 2,81 mld USD.
Cena złota była ustalana do 1971 r., Kiedy ówczesny prezydent Richard Nixon stworzył system waluty fiducjarnej, kończąc wymienialność dolarów amerykańskich na złoto.
Uwagi specjalne
Chociaż ustawa technicznie nie odłączyła Stanów Zjednoczonych od standardu złota, dała rządowi większą kontrolę nad krajową podażą pieniądza. Pozwoliło to również Skarbowi Państwa na międzynarodowy zakup złota w celu dalszej dewaluacji dolara na rynkach walutowych.
Roosevelt i Kongres nie były jednak w pełni popularne, aw 1935 r. Do Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych wniesiono kilka spraw, aby sprawdzić konstytucyjność rekwizycji krajowego złota przez rząd, w szczególności:
- Norman przeciwko Baltimore & Ohio Railroad
- Stany Zjednoczone przeciwko Bankers Trust Co.
- Nortz przeciwko Stanom Zjednoczonym
- Perry przeciwko Stanom Zjednoczonym
Sprawy te opierały się na piątej poprawce do konstytucji, która zabrania zabierania własności prywatnej do użytku publicznego bez odpowiedniego odszkodowania.
W dwóch pierwszych sprawach przed sądem zadawano pytanie, czy rząd federalny jest uprawniony do regulowania umów zawierających złote klauzule. W orzeczeniu od pięciu do czterech sąd stwierdził, że rząd ma pełną władzę nad podażą pieniądza, a zatem ma również uprawnienia do uchylania złotych klauzul w kontraktach.
W pozostałych dwóch sprawach powodowie argumentowali, że nie otrzymali słusznego odszkodowania za swoje złoto, ponieważ zapłacili niższą cenę 20,67 USD po tym, jak cena złota na From the Gold Clause Cases to the Gold Commission: A Half-Century of American Monetary Law ”.