Giffen Good
Co to jest Giffen Good?
Dobra Giffen to niedochodowy, nieluksusowy produkt, który jest sprzeczny ze standardową teorią ekonomii i popytu konsumenckiego. Popyt na towary Giffen rośnie, gdy cena rośnie i spada, gdy cena spada. W ekonometrii skutkuje to opadającą krzywą popytu, w przeciwieństwie do podstawowych praw popytu, które tworzą opadającą krzywą popytu.
Termin „towary Giffen” został ukuty pod koniec XIX wieku, nazwany na cześć znanego szkockiego ekonomisty, statystyki i dziennikarza Sir Roberta Giffena. Koncepcja towarów Giffen koncentruje się na produktach o niskim dochodzie, nieluksusowych, które mają bardzo niewiele bliskich substytutów. Towary Giffen można porównać do towarów Veblen, które podobnie zaprzeczają standardowej teorii ekonomicznej i popytu konsumenckiego, ale koncentrują się na towarach luksusowych.
Przykłady towarów Giffen mogą obejmować chleb, ryż i pszenicę. Towary te są zwykle niezbędne i zawierają niewiele prawie-wymiarowych substytutów na tym samym poziomie cen.
Zrozumienie towarów Giffen
Giffen good jest rzadkością w ekonomii, ponieważ podaż i popyt na te towary są sprzeczne ze standardowymi konwencjami. Dobra Giffen mogą być wynikiem wielu zmiennych rynkowych, w tym podaży, popytu, ceny, dochodu i substytucji. Wszystkie te zmienne mają kluczowe znaczenie dla podstawowych teorii ekonomii popytu i podaży. Przypadki dóbr Giffen badają wpływ tych zmiennych na dobra nieluksusowe o niskich dochodach, co skutkuje opadającą w górę krzywą popytu.
Kluczowe wnioski
- Dobro Giffen to produkt o niskich dochodach, nieluksusowy, na który popyt rośnie wraz ze wzrostem ceny i odwrotnie.
- Dobro Giffena ma opadającą krzywą popytu, co jest sprzeczne z podstawowymi prawami popytu, które opierają się na opadającej krzywej popytu.
- Na popyt na towary Giffen duży wpływ ma brak bliskich substytutów i presja dochodowa.
- Towary Veblen są podobne do towarów Giffen, ale koncentrują się na przedmiotach luksusowych.
Podaż i popyt
Prawa podaży i popytu rządzą teoriami makro i mikroekonomicznymi. Ekonomiści odkryli, że gdy ceny rosną, popyt spada, tworząc opadającą krzywą. Oczekuje się, że gdy ceny spadną, popyt wzrośnie, tworząc krzywą opadającą w górę. Dochód może nieco złagodzić te wyniki, spłaszczając krzywe, ponieważ większy dochód osobisty może skutkować różnymi zachowaniami. Efekt substytucji i efekt substytucji również mogą być znaczące. Ponieważ większość towarów ma zwykle substytuty, efekt substytucji pomaga wzmocnić argumenty za standardową podażą i popytem.
W przypadku dóbr Giffen efekt dochodowy może być znaczący, a efekt substytucji również ma wpływ. W przypadku towarów Giffen krzywa popytu ma nachylenie w górę, co wskazuje na większy popyt przy wyższych cenach. Ponieważ istnieje niewiele substytutów towarów Giffen, konsumenci nadal są skłonni kupować towary Giffen, gdy cena rośnie. Dobra Giffen są również zwykle niezbędnymi produktami, które obejmują wtedy zarówno efekt dochodowy, jak i efekt substytucji wyższej ceny. Ponieważ towary Giffen są niezbędne, konsumenci są skłonni zapłacić za nie więcej, ale ogranicza to również dochód rozporządzalny, co sprawia, że kupowanie nieco wyższych opcji jest jeszcze bardziej niedostępne. Dlatego konsumenci kupują jeszcze więcej towarów Giffen. Ogólnie rzecz biorąc, zarówno efekt dochodu, jak i efekt substytucji oddziałują na niekonwencjonalne skutki podaży i popytu.
Badania historyczne i dobre przykłady
W swoim podręcznikuPrinciples of Economics ekonomista Alfred Marshall opisał pracę Roberta Giffena w kontekście wzrostu cen chleba, ponieważ ludziom brakowało dochodów na zakup mięsa. , jednak w 1947 roku, przykład mięso, chleb została zakwestionowana przez George J. Stigler w swoim artykule „Uwagi dotyczące dziejów Giffen Paradox”. Innym przykładem istnienia towaru Giffen jest badanie z 2007 roku, którego autorami są ekonomiści z Harvardu Robert Jensen i Nolan Miller, którzy przeprowadzili eksperyment polowy w prowincji Hunan w Chinach, gdzie ryż jest podstawą diety, oraz w regionie Gansu prowincji, gdzie pszenica jest podstawą. Losowo wybrane gospodarstwa domowe w obu województwach otrzymały bony, które subsydiowały zakup ich podstawowych artykułów spożywczych.
Jensen i Miller znaleźli mocne dowody na zachowanie Giffena w gospodarstwach domowych Hunan w odniesieniu do ryżu. Obniżenie ceny ryżu poprzez dotację spowodowało zmniejszenie popytu gospodarstw domowych na ryż, natomiast podniesienie ceny poprzez zniesienie dopłaty miało odwrotny skutek. Jednak dowody na pszenicę w Gansu były słabsze.
Towary Giffen vs. Towary Veblen
Zarówno towary Giffen, jak i towary Veblen są niezwykłymi towarami, które są sprzeczne ze standardowymi konwencjami podaży i popytu. Zarówno w przypadku towarów Giffen, jak i Veblen, krzywa popytu na produkt ma nachylenie w górę. Dochód i substytucja są kluczowymi czynnikami w wyjaśnianiu ekonometrii nachylonej w górę krzywej popytu na towary Giffena, jak omówiono.
Towary Veblen mają również opadającą w górę krzywą popytu, ale z nieco innymi wpływami. Towary Veblen są produktami premium, dobrami luksusowymi. Przykładami mogą być perfumy promowane przez celebrytów lub doskonałe wina. W przypadku tych towarów ich wysoka cena wiąże się z wysokim symbolem statusu społecznego. W związku z tym konsumenci o wysokich dochodach uważają te towary za bardziej pożądane po wyższej cenie. Efekt dochodu ma niewielki wpływ na te dobra, ponieważ dochód nie jest czynnikiem. Zastępowanie jest również minimalnym czynnikiem, ponieważ towary są zazwyczaj symbolami statusu, a nie międzywymiarowymi.