Polityka frontowania
Jakie są zasady dotyczące frontu?
Polisa frontingowa to technika zarządzania ryzykiem, w ramach której ubezpieczyciel zawiera ubezpieczenie w celu pokrycia określonego ryzyka, a następnie sceduje to ryzyko na reasekuratora. Polityka frontowania, która jest rodzajem alternatywnego transferu ryzyka (ART), jest najczęściej stosowana przez duże organizacje. PoniewaŜ reasekurator przejmuje całe ryzyko związane z polisą, w konsekwencji zachowuje pełną kontrolę nad procesem roszczeniowym.
Kluczowe wnioski
- Polisa typu fronting to mechanizm zarządzania ryzykiem, w ramach którego ubezpieczyciel zawiera ubezpieczenie w celu pokrycia określonego ryzyka lub zestawu ryzyk, a następnie sceduje ryzyko na reasekuratora.
- Polityki frontowe są najczęściej stosowane przez duże organizacje, które działają w wielu stanach.
- Ta technika jest przykładem alternatywnego przeniesienia ryzyka.
- Reasekurator jest odpowiedzialny za roszczenia zgłoszone na podstawie polisy, którą obecnie kontroluje.
- Poza gwarantowaniem i cesją pierwotnej polisy jedyną funkcją towarzystwa ubezpieczeniowego jest zapewnienie reasekuratorowi środków finansowych na terminową spłatę roszczeń.
- Firma ubezpieczeniowa sama nie wypłaca żadnych roszczeń zgłaszanych przez klienta.
- Polisy Fronting pozwalają towarzystwom ubezpieczeniowym zajmować się nowymi obszarami działalności bez podejmowania typowego ryzyka.
Zrozumienie polityk Fronting
Firma ubezpieczeniowa, która zapewnia pierwotną polisę, jest znana jako firma-przykrywka. Podmiot ten otrzymuje procent składki pomimo scedowania całego ryzyka na reasekuratora, który jest odpowiedzialny za wszystkie roszczenia zgłoszone na podstawie polisy, którą obecnie skutecznie kontroluje. Jedyną funkcją towarzystwa ubezpieczeniowego, poza gwarantowaniem i cesją pierwotnej polisy, jest upewnienie się, że reasekurator jest w stanie spłacić wszelkie roszczenia, które mogą się pojawić. Żeby było jasne: firma ubezpieczeniowa sama nigdy nie wypłaca żadnych roszczeń w tego typu umowach.
Polityki frontowe są najczęściej stosowane przez duże firmy, które prowadzą działalność w wielu regionach lub stanach. Nic dziwnego, że w przeszłości organy regulacyjne miały wątpliwości co do polis frontingowych, ponieważ firmy mogą je wykorzystywać do obchodzenia państwowych przepisów dotyczących ubezpieczeń. Wynika to z faktu, że reasekurator przejmujący całe ryzyko gwarantowane przez spółkę-przykrywkę jest często nielicencjonowany w określonej jurysdykcji. Zasadniczo reasekurator działający jako ubezpieczyciel stanowi lukę regulacyjną.
Strategia polityki frontingowej
W przypadku podstawowej firmy ubezpieczeniowej fronting jest często stosowany jako miękka strategia rynkowa, która zapewnia dochód bez ponoszenia znacznego ryzyka. To źródło dodatkowego kapitału można wykorzystać na zwiększenie zatrudnienia, modernizację systemów lub inne wydatki. Ponadto znaczące wsparcie finansowe i techniczne reasekuratora stanowi dla firmy będącej fasadą łatwy sposób na stopniowe badanie nowej dziedziny ubezpieczeń. Fronting może również zapewnić sposób na wyjście z nowej linii biznesowej, jeśli nie jest to opłacalne dla firmy-frontu w dłuższej perspektywie.
Koszt korzystania z firmy-przykrywki jest zawsze funkcją odsetka składki przypisanej brutto.