Rynki graniczne

Czym są rynki graniczne?

Rynki frontierowe to mniej zaawansowane rynki kapitałowe w krajach rozwijających się. Rynek przygraniczny to kraj, który jest bardziej ustabilizowany niż kraje najsłabiej rozwinięte (LDC), ale wciąż mniej ugruntowany niż rynki wschodzące, ponieważ jest zbyt mały, niesie ze sobą zbyt duże ryzyko nieodłączne lub jest zbyt niepłynny, aby można go było uznać za rynek wschodzący. Rynki frontierowe są również nazywane „rynkami przed wschodzącymi”.

Termin „rynki graniczne” został ukuty w 1992 roku przez Faridę Khambatę z International Finance Corporation. Chociaż są one mniejsze, mniej dostępne i nieco bardziej ryzykowne niż rynki o bardziej ugruntowanej pozycji, rynki graniczne nadal można inwestować. Są uważane za pożądane przez inwestorów poszukujących znacznych długoterminowych zwrotów, ponieważ rynki te mają potencjał, aby rosnąć znacznie bardziej stabilnie i utrwalić się na przestrzeni dziesięcioleci. Jednak istnieje również możliwość, że bardziej ustabilizowany, wschodzący rynek może cofnąć się do statusu rynku frontier, więc inwestowanie na tych rynkach jest nadal ryzykowne.

Jak działają rynki graniczne

Inwestorzy poszukują rynków akcji wschodzących lub granicznych w celu poszukiwania potencjalnie wysokich zwrotów. Ponieważ wiele rynków granicznych nie ma rozwiniętych rynków akcji, inwestycje są często prywatne lub bezpośrednie w startupy i infrastrukturę. Chociaż możliwe jest osiągnięcie dobrych wyników dzięki inwestowaniu na rynkach frontierowych, inwestorzy muszą również zaakceptować wyższe ryzyko niż na przykład w Stanach Zjednoczonych czy Europie (lub w jakimkolwiek innym kraju G7).

Niektóre z ryzyk, na jakie inwestorzy napotykają na rynkach frontierowych, to niestabilność polityczna, słaba płynność, nieodpowiednie regulacje, niespełniająca norm sprawozdawczość finansowa oraz duże wahania kursów walut. Ponadto wiele rynków jest nadmiernie uzależnionych od niestabilnych towarów.

Rynki graniczne i kraje słabiej rozwinięte

Rynki frontierowe wyprzedzają kraje słabiej rozwinięte, chociaż podobne ryzyko może dotyczyć inwestorów. ONZ wymienia obecnie 47 słabiej rozwiniętych krajów, które stoją przed poważnymi wyzwaniami strukturalnymi dotyczącymi zrównoważonego wzrostu. Obejmuje to wyjątkową podatność na wstrząsy gospodarcze i środowiskowe. Dzięki temu kraje najsłabiej rozwinięte mają dostęp do określonych międzynarodowych środków wsparcia i pomocy finansowej, które nie są dostępne dla krajów bardziej rozwiniętych.

Sekretariat CDP DPAD / DESA regularnie dokonuje przeglądu statusu krajów najsłabiej rozwiniętych, aby określić, czy i kiedy przejdą z tej kategorii. Na przykład w marcu 2018 r. Komisja Polityki Rozwoju (CDP) ogłosiła zalecenie, aby narody Bhutanu, Kiribati, Wysp Świętego Tomasza i Książęcej oraz Wysp Salomona ukończyły kategorię LDC.

Rynki graniczne i zarządzanie portfelem

Inwestycje na rynku frontier mogą mieć niską korelację z rynkami rozwiniętymi, a tym samym mogą zapewnić dodatkową dywersyfikację portfela akcji. W zarządzaniu portfelem inwestorzy muszą zrównoważyć mocne i słabe strony, szanse i zagrożenia związane z określonymi wyborami, dokonując kompromisów i stawiając zakłady na opcje dłużne, kapitałowe, krajowe, międzynarodowe, wzrostowe i bezpieczniejsze.

Ważne jest, aby zmaksymalizować zwrot z portfela, biorąc pod uwagę apetyt inwestora na ryzyko. Dodawanie inwestycji na rynkach frontierowych do portfela nie zawsze jest odpowiednie dla niektórych inwestorów. Ci, którzy szukają stabilności, bezpieczeństwa i / lub stałych strumieni dochodu, mogą omijać zakłady wysokiego ryzyka w tych obszarach. Jeśli jednak masz apetyt i zdolność do podejmowania ryzyka (tj. Możesz wytrzymać straty w swoim portfelu), alokacja niewielkiej części aktywów na rynki frontierowe może okazać się owocna i stanowić nowe wyzwanie.