Interwencja walutowa
Co to jest interwencja walutowa?
Interwencja walutowa jest narzędziem polityki pieniężnej, w ramach którego bank centralny przyjmuje aktywną, partycypacyjną rolę w wywieraniu wpływu na tempo transferu środków pieniężnych w walucie krajowej, zwykle z własnymi rezerwami lub własnym upoważnieniem do generowania waluty. Banki centralne, zwłaszcza te w krajach rozwijających się, interweniują na rynku walutowym, aby tworzyć rezerwy dla siebie lub dostarczać je bankom tego kraju. Ich celem jest często ustabilizowanie kursu walutowego.
Kluczowe wnioski
- Interwencja walutowa odnosi się do wysiłków banków centralnych w celu ustabilizowania waluty.
- Skutki destabilizujące mogą pochodzić zarówno z sił rynkowych, jak i pozarynkowych.
- Stabilizacja waluty może wymagać krótko- lub długoterminowych interwencji.
- Stabilizacja pozwala inwestorom na wygodniejsze dokonywanie transakcji przy użyciu danej waluty.
Zrozumienie interwencji walutowej
Kiedy bank centralny zwiększa podaż pieniądza różnymi sposobami, musi uważać, aby zminimalizować niezamierzone skutki, takie jak gwałtowna inflacja. Sukces interwencji walutowej zależy od tego, w jaki sposób bank centralny wysterylizuje wpływ swoich interwencji, a także od ogólnej polityki makroekonomicznej wyznaczonej przez rząd.
Dwie trudności, z jakimi borykają się banki centralne, to określenie terminu i kwoty interwencji, ponieważ często jest to kwestia oceny, a nie zimny, twardy fakt. Ilość rezerw, rodzaj problemów gospodarczych, z jakimi boryka się kraj, i ciągle zmieniające się warunki rynkowe wymagają przeprowadzenia rzetelnych badań i zrozumienia, zanim zdecydujemy, jak podjąć produktywne działania. W niektórych przypadkach może być konieczne podjęcie działań naprawczych wkrótce po pierwszej próbie.
Dlaczego warto interweniować?
Interwencja walutowa ma dwa warianty. Po pierwsze, bank centralny lub rząd mogą ocenić, że jego waluta powoli traci synchronizację z gospodarką danego kraju i ma na nią niekorzystny wpływ. Na przykład kraje silnie uzależnione od eksportu mogą stwierdzić, że ich waluta jest zbyt silna, aby inne kraje mogły sobie pozwolić na wytwarzane przez nie towary. Mogą interweniować, aby utrzymać walutę na poziomie walut krajów, które importują ich towary.
Narodowy Bank Szwajcarii (SNB) wziął tego rodzaju działań od września 2011 do stycznia 2015 roku SNB ustawić minimalny kurs wymiany franka szwajcarskiego i euro. Dzięki temu frank szwajcarski nie umocnił się powyżej poziomu akceptowalnego dla innych europejskich importerów towarów szwajcarskich.
Podejście to było skuteczne przez trzy i pół roku, po czym SNB uznał, że musi pozwolić frankowi szwajcarskiemu na swobodny kurs. Nagle, bez wcześniejszego ostrzeżenia, bank centralny Szwajcarii podał minimalny kurs walutowy. Miało to bardzo negatywne konsekwencje dla niektórych przedsiębiorstw, ale generalnie szwajcarska gospodarka była niewzruszona interwencją.
Interwencja może być również krótkoterminową reakcją na określone wydarzenie. Jednorazowe zdarzenie może spowodować przesunięcie waluty kraju w jednym kierunku w bardzo krótkim czasie. Banki centralne będą interweniować wyłącznie w celu zapewnienia płynności i ograniczenia zmienności. Po tym, jak SNB podniósł poziom swojej waluty w stosunku do euro, frank szwajcarski spadł aż o 25 procent. SNB zainterweniował w krótkim okresie, aby powstrzymać dalszy spadek franka i ograniczyć zmienność.
Ryzyko interwencji walutowej
Interwencje walutowe mogą być ryzykowne, ponieważ mogą podważyć wiarygodność banku centralnego, jeśli nie utrzyma on stabilności. Obrona waluty krajowej przed spekulacją była jedną z głównych przyczyn kryzysu walutowego w Meksyku w 1994 roku i wiodącą rolę w azjatyckim kryzysie finansowym w 1997 roku.