Przegrane zarobki
Jakie są utracone zarobki?
Przychody utracone stanowią różnicę między zarobkami faktycznie osiągniętymi a zarobkami, które mogłyby zostać osiągnięte bez opłat, wydatków lub straconego czasu. Zysk utracony reprezentuje kapitał inwestycyjny, który inwestor wydał na opłaty inwestycyjne. Zakłada się, że gdyby inwestor był narażony na niższe opłaty, zwrot byłby lepszy. Pojęcie utraconych dochodów jest zwykle używane w odniesieniu do opłat za sprzedaż, opłat za zarządzanie lub całkowitych wydatków poniesionych na fundusze.
Kluczowe wnioski
- Zyski utracone stanowią różnicę między faktycznymi zarobkami z inwestycji a zarobkami, które mogłyby zostać zrealizowane, gdyby nie było żadnych opłat.
- Stąd też utracone zyski są kapitałem inwestycyjnym, który inwestor wydał na opłaty inwestycyjne.
- Koncepcja utraconych zysków zakłada, że inwestorzy narażeni na niższe opłaty uzyskują lepsze zwroty na rynku.
- Opłaty za sprzedaż i opłaty operacyjne ponoszone przez inwestora w funduszu inwestycyjnym to przykłady opłat inwestycyjnych, które prowadzą do utraty zysków.
Zrozumienie utraconych zarobków
Utracone zyski, ponieważ odnoszą się do wyników inwestycyjnych, mogą spowodować duże utrudnienie dla długoterminowego wzrostu aktywów i inwestycji. Opłaty są zwykle pobierane od inwestorów za dostęp do funduszy inwestycyjnych, funduszy typu ETF (ETF) i innych połączonych instrumentów inwestycyjnych. Fundusze powiernicze to aktywnie zarządzane fundusze, co oznacza, że są zbiorem papierów wartościowych kupowanych i sprzedawanych przez zarządzającego portfelem. Fundusze ETF są funduszami zarządzanymi pasywnie, co oznacza, że zazwyczaj śledzą indeks, taki jak S&P 500, a zatem mają niższe opłaty niż fundusze wspólnego inwestowania.
Coś tak pozornie niewinnego, jak obciążenie front-endu lub 1% opłata za zarządzanie, może kosztować tysiące dolarów w miarę gromadzenia się lat, dzięki cudom złożonych zwrotów. Inwestorzy muszą zbadać koszty związane z każdą inwestycją, aby ograniczyć utracone zyski.
Przykłady utraconych zarobków
Opłaty za sprzedaż
Koszty sprzedaży mogą być znaczącym kosztem dla inwestorów. Urząd Regulacji branży finansowej (FINRA) zapewnia następujący harmonogram, który nakreśla potencjalne obciążenie opłatami sprzedażowe front-end do inwestowania w fundusze. Tabela pokazuje również różne progi, w których opłaty z tytułu sprzedaży są zmniejszane w zależności od kwoty zainwestowanych środków.
Opłaty sprzedażowe mogą wystąpić na różnych etapach procesu inwestycyjnego. Opłaty za sprzedaż to prowizje pobierane przez dystrybutorów, które wynagradzają brokera za sprzedaż.
Poniżej znajdują się trzy przykłady rodzajów opłat sprzedażowych i kiedy one występują.
- Front-end koszty sprzedaży są obliczane jako procent nominalnej ilości lub inwestycji początkowej w momencie zakupu. Zwykle z akcjami klasy A są związane opłaty z tytułu sprzedaży typu front-end.
- Opłaty z tytułu sprzedaży typu back-end są obliczane jako procent kwoty nominalnej w momencie sprzedaży inwestycji. Zwykle od tytułów uczestnictwa B funduszu pobiera się opłaty za sprzedaż końcową.
- Odroczone opłaty z tytułu sprzedaży to końcowe koszty sprzedaży, które są stopniowo zmniejszane, dopóki inwestycja pozostaje w funduszu. Ostatecznie opłaty można zredukować do zera. Odroczone opłaty są również nazywane warunkowymi odroczonymi opłatami ze sprzedaży, ponieważ opłata jest uzależniona od tego, jak długo inwestycja pozostaje w funduszu.
Inwestorzy indywidualni są zwykle obciążani niższymi opłatami podczas handlu z brokerem dyskontowym, a wiele platform może nie wymagać żadnych opłat z tytułu sprzedaży. Opłaty za sprzedaż można również często ominąć, inwestując bezpośrednio za pośrednictwem towarzystwa funduszu.
Opłaty za sprzedaż transakcji za pośrednictwem pośredników są ustalane przez fundusz inwestycyjny. Niektóre fundusze inwestycyjne zapewniają inwestorom zestawienie zwrotów z opłatami za sprzedaż i bez nich. Na przykład fundusz ClearBridge Aggressive Growth Fund zgłasza zwroty z opłatami za sprzedaż i bez nich. Na dzień 10 listopada 2019 r. Średni roczny zwrot Funduszu bez opłat z tytułu sprzedaży wyniósł 6,87%. Po uwzględnieniu kosztów sprzedaży, zwrot wyniósł 0,73%, przy czym różnica 6,14% oznacza utracone zyski z tytułu kosztów sprzedaży.
Powyższy przykład pokazuje, jak bardzo utracone zarobki mogą wpłynąć na zwrot z inwestycji. Rabaty w punktach przerwania mogą znacznie obniżyć koszty sprzedaży i prowizje, umożliwiając reinwestowanie lub łączenie większej części zysków z inwestycji, co prowadzi do lepszych długoterminowych zwrotów. Ważne jest, aby inwestorzy zbadali i przeprowadzili należytą staranność w zakresie rabatów za punkty przerwania w funduszach wzajemnych, aby określić, czy się kwalifikujesz, a jeśli tak, określić wymagania.
Koszty operacyjne funduszu
Inwestorzy odczują również utracone dochody z opłat operacyjnych za fundusze wspólnego inwestowania. Opłaty operacyjne funduszy powierniczych zazwyczaj obejmują opłaty za zarządzanie, opłaty dystrybucyjne, opłaty transakcyjne i koszty administracyjne. Fundusz wspólnego inwestowania może zgłaszać wskaźnik kosztów brutto i wskaźnik kosztów netto, który obejmuje te opłaty. Jeżeli podawany jest wskaźnik kosztów netto, fundusz zawarł umowy dotyczące zwolnień i zwrotu kosztów. W miarę upływu czasu wskaźnik kosztów funduszu zwykle wzrasta do wskaźnika kosztów brutto po wygaśnięciu rabatów.
Inwestorzy mogą wziąć pod uwagę opłaty za zarządzanie i stosunek kosztów brutto do netto, porównując fundusze z utraconymi zyskami. Fundusze zarządzane pasywnie mają zazwyczaj niższe wskaźniki kosztów niż fundusze zarządzane aktywnie. Aktywnie zarządzane fundusze wymagają wyższych opłat za zarządzanie i kosztów transakcji.
Na przykład, powiedzmy, że masz 10 000 USD do zainwestowania, a jeden fundusz pobiera 0,5%, a drugi 2%. Oba fundusze oferują ekspozycję na podobny segment rynku. Gdybyś zainwestował w fundusz 2%, zwrot z inwestycji spadłby o 200 USD rocznie. Inwestowanie w fundusz 0,5% kosztuje tylko 50 USD. Jeśli zdecydujesz się zainwestować w fundusz 2%, Twoje utracone zyski z opłat funduszu wyniosą łącznie 150 USD.
Opłaty za wykup
Opłaty za umorzenie mogą być również pobierane przez fundusze wspólnego inwestowania, aby uniemożliwić inwestorom dokonywanie transakcji krótkoterminowych. Opłaty te są określane przez towarzystwo funduszu. Ich ramy czasowe dla płatności mogą wynosić od 30 do 365 dni po pierwszym zakupie. Opłaty za umorzenie są zwracane funduszowi z tytułu kosztów handlowych i operacyjnych. Unikanie opłat za wykup może być również czynnikiem pomagającym zmniejszyć potencjalne utracone zarobki.