Brak równowagi fiskalnej

Co to jest nierównowaga fiskalna?

Nierównowaga fiskalna występuje, gdy przyszłe zobowiązania dłużne rządu nie są zrównoważone z jego przyszłymi strumieniami dochodów. Istnieją dwa rodzaje nierównowagi, które mogą wpływać na wydatki i dochody rządu: pionowa nierównowaga fiskalna i pozioma nierównowaga fiskalna.

Zobowiązania i strumienie dochodu są wyceniane według ich odpowiednich wartości bieżących i dyskontowane według stopy wolnej od ryzyka oraz określonego spreadu. Jeśli rząd doświadczy trwałej nierównowagi fiskalnej, wówczas obciążenia podatkowe prawdopodobnie wzrosną w przyszłości, powodując spadek bieżącej i przyszłej konsumpcji gospodarstw domowych.

Zrozumienie nierównowagi fiskalnej

Nierównowaga fiskalna występuje zazwyczaj, gdy wydatki rządu (i wynikający z nich dług) przewyższają jego długoterminową zdolność do zwiększania dochodów w celu sfinansowania wydatków i zadłużenia. Dzieje się tak często, gdy rząd przyjmuje długoterminowe zobowiązania dotyczące wydatków w oparciu o zbyt optymistyczne szacunki kosztu tych zobowiązań lub zdolności lub chęci podatników do ich finansowania.

Jednym z typowych przykładów jest sytuacja, w której rządy zobowiązują się do stosowania drogich emerytur z określonymi świadczeniami dla pracowników publicznych bez rozważania możliwości przyszłego pogorszenia koniunktury gospodarczej, które mogłoby wpłynąć na dochody podatkowe i wartość inwestycji rozdziału 9.

Horyzontalna nierównowaga fiskalna to sytuacja, w której dochody nie pokrywają się z wydatkami dla różnych regionów kraju. Horyzontalne nierównowagi fiskalne są często wykorzystywane do uzasadnienia transferów wyrównawczych lub płatności na rzecz stanu lub prowincji od rządu federalnego w celu wyrównania nierównowagi monetarnej między różnymi częściami kraju.

Horyzontalna nierównowaga fiskalna występuje, gdy samorządy lokalne nie mają takich samych możliwości w zakresie pozyskiwania środków z ich podstaw podatkowych w celu świadczenia usług publicznych. Ten rodzaj nierównowagi fiskalnej powoduje różnice w korzyściach fiskalnych netto, które są połączeniem poziomów opodatkowania i usług publicznych. Korzyści te są również często wykorzystywane jako część uzasadnienia żądania płatności transferowych i redystrybucji bogactwa z niektórych regionów do innych.

Wertykalna nierównowaga fiskalna opisuje sytuację, w której dochody nie odpowiadają wydatkom na różnych szczeblach administracji. Wertykalna nierównowaga fiskalna jest problemem strukturalnym, który można rozwiązać, jeżeli możliwe będzie ponowne przypisanie obowiązków po stronie dochodów i wydatków. Na przykład, jeśli państwo wymaga od swoich miast i miast świadczenia usług edukacyjnych, ale pozostawia odpowiedzialność za finansowanie lokalnym podatkom od nieruchomości lub innych podatków, może to spowodować nierównowagę wertykalną, chyba że państwo również zapewni środki finansowe, aby pomóc spełnić zobowiązanie fiskalne, które stworzyło dla swojego miasteczka i miasta.

Prawdziwy przykład nierównowagi fiskalnej

Grecki kryzys zadłużenia miał swoje początki w rozrzutności fiskalnej poprzednich rządów. Po przystąpieniu Grecji do Wspólnoty Europejskiej w 1981 r. Jej gospodarka i finanse były w dobrej kondycji, ale jej sytuacja finansowa dramatycznie się pogorszyła w ciągu następnych 30 lat.

Przez dziesięciolecia kontrola nad rządem przebiegała w tę iz powrotem między lewicowym Panhelleńskim Ruchem Socjalistycznym a Partią Nowej Demokracji. Próbując uszczęśliwić społeczeństwo, obie strony przyjęły liberalną politykę socjalną, która stworzyła nieefektywną gospodarkę. W wyniku niskiej produktywności, spadku konkurencyjności i szerzącego się uchylania się od płacenia podatków rząd uciekł się do masowego napadania na długi, aby utrzymać się na powierzchni.

Wejście Grecji do strefy euro w 2001 roku i przyjęcie euro znacznie ułatwiło rządowi zaciąganie pożyczek. Rentowności i stopy procentowe greckich obligacji gwałtownie spadły w miarę zbliżania się do cen silnychczłonków Unii Europejskiej, takich jak Niemcy. W rezultacie grecka gospodarka rozkwitła, a roczny wzrost produktu krajowego brutto osiągnął szczytowy poziom 5,65% w 2006 r.

Jednak kryzys finansowy z 2008 r. Skłonił inwestorów i wierzycieli do skupienia się na ogromnym zadłużeniu państwowym w USA i Europie. Z realną możliwością niewypłacalności inwestorzy zaczęli domagać się znacznie wyższych rentowności długu państwowego wyemitowanego przez Grecję jako rekompensaty za to dodatkowe ryzyko. Gdy gospodarka Grecji skurczyła się w następstwie kryzysu, jej stosunek długu do PKB gwałtownie wzrósł.