Represje finansowe
Co to jest represja finansowa?
Represje finansowe to termin opisujący środki, za pomocą których rządy kierują fundusze z sektora prywatnego do siebie, jako formę redukcji zadłużenia. Całościowe działania polityczne powodują, że rząd jest w stanie zaciągać pożyczki przy wyjątkowo niskich stopach procentowych, uzyskując tanie finansowanie wydatków rządowych.
To działanie powoduje również, że oszczędzający zarabiają mniej niż stopa inflacji, a zatem jest represyjny. Koncepcja została po raz pierwszy wprowadzona w 1973 r. Przez ekonomistów ze Stanford, Edwarda S. Shawa i Ronalda I. McKinnona, aby zdyskredytować politykę rządu, która hamowała wzrost gospodarczy na rynkach wschodzących.
Kluczowe wnioski
- Represje finansowe to termin ekonomiczny, który odnosi się do rządów, które pośrednio pożyczają od przemysłu w celu spłaty długów publicznych.
- Środki te są represyjne, ponieważ są niekorzystne dla oszczędzających i wzbogacają rząd.
- Niektóre metody represji finansowych mogą obejmować sztuczne pułapy cenowe, ograniczenia handlowe, bariery wejścia i kontrolę rynku.
Zrozumienie represji finansowych
Represje finansowe są pośrednim sposobem dla rządów na spłatę długów publicznych za dolary przemysłu prywatnego. Rząd kradnie wzrost gospodarczy za pomocą subtelnych narzędzi, takich jak zerowe stopy procentowe i polityka inflacyjna, aby zburzyć własne długi. Niektóre metody mogą być w rzeczywistości bezpośrednie, takie jak zakaz posiadania złota i ograniczenie ilości waluty, którą można zamienić na walutę obcą.
W 2011 roku ekonomiści Carmen M. Reinhart i M. Belen Sbrancia wysunęli hipotezę w artykule National Bureau of Economic Research (NBER) zatytułowanym „ Likwidacja długu publicznego”, że rządy mogą powrócić do represji finansowych, aby poradzić sobie z zadłużeniem po gospodarczym kryzys.
Represje finansowe mogą obejmować takie środki, jak bezpośrednie pożyczki dla rządu, limity stóp procentowych, regulacja przepływu kapitału między krajami, wymogi dotyczące rezerw i ściślejsze powiązania między rządem a bankami. Termin ten był początkowo używany do wskazywania złej polityki gospodarczej, która powstrzymywała gospodarki krajów słabiej rozwiniętych. Jednak od tamtego czasu represje finansowe zostały zastosowane w wielu gospodarkach rozwiniętych poprzez bodźce i zaostrzone zasady dotyczące kapitału w następstwie kryzysu finansowego 2007–2009.
Cechy represji finansowej
Reinhart i Sbrancia wskazują, że represje finansowe mają następujące cechy:
- Limity lub pułapy stóp procentowych
- Własność rządowa lub kontrola krajowych banków i instytucji finansowych
- Stworzenie lub utrzymanie wewnętrznego rynku wewnętrznego dla długu publicznego
- Ograniczenia wejścia do branży finansowej
- Kierowanie kredytów do niektórych branż
W tym samym artykule stwierdzono, że represje finansowe były kluczowym elementem wyjaśniającym okresy, w których gospodarki rozwinięte były w stanie zmniejszyć swój dług publiczny w stosunkowo szybkim tempie. Okresy te zwykle następowały po eksplozji długu publicznego. W niektórych przypadkach było to wynikiem wojen i ich kosztów. Niedawno zadłużenie publiczne wzrosło w wyniku programów stymulacyjnych zaprojektowanych, aby pomóc gospodarkom wyjść z Wielkiej Recesji.
Te testy warunków skrajnych i zaktualizowane regulacje dla ubezpieczycieli zasadniczo zmusić te instytucje do zakupu bardziej bezpiecznych aktywów. Głównym elementem, który organy regulacyjne uważają za bezpieczny składnik aktywów, są oczywiście obligacje rządowe. Ten zakup obligacji pomaga z kolei utrzymać stopy procentowe na niskim poziomie i potencjalnie zachęca do ogólnej inflacji – a wszystko to kończy się szybszą redukcją długu publicznego, niż byłoby to możliwe w innym przypadku.