Fed Speak
Co to jest Fed Speak?
Mowa Fed to wyrażenie używane do opisania tendencji byłego prezesa Zarządu Rezerwy Federalnej Alana Greenspana do wygłaszania rozwlekłych oświadczeń o niewielkiej treści. Wielu analityków uważało, że niejednoznaczne „przemówienie Fed” Greenspana było celową strategią stosowaną w celu zapobieżenia przesadnej reakcji rynków na jego uwagi. Zakładanym zamiarem wypowiedzi Fed było zaciemnienie prawdziwego znaczenia intencji Fed w dążeniu do ograniczenia działań przewidujących ze strony rynku lub inwestorów. Od czasu panowania Greenspana inni przewodniczący Fed komunikowali się w znacznie bardziej zwięzły i bezpośredni sposób.
Kluczowe wnioski
- Mówienie Fed jest techniką zarządzania oczekiwaniami inwestorów poprzez celowo niejasne oświadczenia dotyczące polityki pieniężnej, aby uniemożliwić rynkom przewidywanie, a tym samym częściowe negowanie jej skutków.
- Wystąpienie Fed było zatrudnione przez Alana Greenspana, prezesa Fed w latach 1986-2006 i jest z nim najściślej związane.
- Wystąpienie Fed zostało zastąpione nową strategią przejrzystości Fed, znaną jako forward guidance pod przewodnictwem Bena Bernanke.
Zrozumieć Fed Speak
Mowa Fed to jedna z technik zarządzania oczekiwaniami inwestorów i opinii publicznej w zakresie bieżącej i przyszłej polityki pieniężnej. Wystąpienie Fed ma na celu celowe zaciemnienie intencji decydentów, aby uniemożliwić rynkom przewidywanie ich wpływu i odpowiednie dostosowywanie cen.
Alan Greenspan, który był prezesem Fed w latach 1986-2006, był znany z wygłaszania niejasnych oświadczeń, które nie były łatwe do zinterpretowania. Na przykład, po przemówieniu wygłoszonym przez Greenspana w 1995 r., Nagłówek w New York Times brzmiał: „Wątpliwości wyrażone przez Greenspana w sprawie obniżki stóp procentowych”, podczas gdy nagłówek Washington Post tego dnia brzmiał: „Greenspan wskazuje, że Fed może obniżyć stopy procentowe”. Następcy Greenspana, począwszy od Bena Bernanke, byli znani z bardziej bezpośrednich wypowiedzi.
Cel przemówienia Fedu Greenspana opiera się na ekonomicznej teorii racjonalnych oczekiwań, zwłaszcza na pracy ekonomisty Roberta Lucasa, laureata Nagrody Nobla. Teoria ta sugeruje, że kiedy uczestnicy rynku będą mogli przewidzieć ruch w polityce pieniężnej Fed, wówczas będą formułować racjonalne oczekiwania co do ostatecznego wpływu zmiany polityki pieniężnej na ceny i stopy procentowe, a te racjonalne oczekiwania szybko zostaną uwzględnione w obecnych ceny i stopy procentowe.
Jeśli jednak ceny i stopy procentowe mogą natychmiast dostosować się do nowej polityki pieniężnej, wówczas polityka ta będzie miała niewielki lub żaden wpływ na rzeczywiste wskaźniki wyników gospodarczych, takie jak zatrudnienie i realna produkcja. Na przykład w pełni przewidywana polityka ekspansywna doprowadziłaby jedynie do wyższej inflacji cen i wyższych nominalnych, długoterminowych stóp procentowych, bez zmniejszania bezrobocia. Zatem racjonalne oczekiwania i kompensacyjne zachowania uczestników rynku mogą utrudniać osiągnięcie przez Fed celów politycznych związanych z pełnym zatrudnieniem i wzrostem gospodarczym. Zgodnie z tą teorią tylko nieprzewidziane zmiany w polityce pieniężnej, wpływające na różne mechanizmy transmisji, które opisali ekonomiści, mogą zmienić rzeczywistą produkcję i zatrudnienie.
Aby więc zmniejszyć bezrobocie i pobudzić wzrost gospodarczy, Fed musiałby uniemożliwić uczestnikom rynku przewidywanie jego polityki pieniężnej. Powszechnie wiadomo, że przemówienie Greenspana Fed miało na celu właśnie to. Miał nadzieję, że celowo używając niejasnego i zagmatwanego języka uniemożliwi uczestnikom rynku przewidywanie decyzji dotyczących polityki pieniężnej.
W tamtym czasie strategia Greenspana dotycząca przemówienia Fed była krytykowana, a czasem wyśmiewana jako obskurantystyczna i działająca na niekorzyść rynku. Jednak krytyka ta była zrównoważona faktem, że kadencja Greenspana na stanowisku szefa Fed charakteryzowała się dość stabilnym wzrostem gospodarczym oraz stosunkowo łagodnymi i rzadkimi recesjami. Jednak niektóre badania ekonomiczne faktycznie wykazały, że niepewność rynku dotycząca polityki pieniężnej może sama w sobie mieć negatywne konsekwencje dla systemu finansowego i gospodarki.
Strategia Greenspana została zastąpiona innym podejściem do zarządzania inwestorem i oczekiwaniami opinii publicznej pod rządami jego następcy Bena Bernanke. Nowa strategia, znana jako forward guidance, polegała na wydawaniu bardzo jasnych deklaracji intencji dotyczących bieżącej polityki pieniężnej w celu kształtowania oczekiwań dotyczących kierowania cen i stóp procentowych w celu wspierania celów polityki pieniężnej. Ta odnowiona przejrzystość ma również na celu zmniejszenie niepewności rynku dotyczącej polityki pieniężnej, zwłaszcza w okresach kryzysu gospodarczego lub recesji. Stało się to ogólną normą w polityce monetarnej USA od końca przewodnictwa Greenspana.