Kolba dwuklasowa
Co to są akcje dwuklasowe?
Akcja podwójnej klasy ma miejsce, gdy spółka emituje dwie klasy tytułów uczestnictwa. Na przykład struktura podwójnej klasy akcji może obejmować akcje klasy A i klasy B. Akcje te mogą różnić się pod względem praw głosu i wypłaty dywidendy.
Gdy emitowanych jest wiele klas akcji, zazwyczaj jedna klasa jest oferowana ogółowi społeczeństwa, a druga jest oferowana założycielom, członkom kadry kierowniczej i rodzinie. Klasa oferowana ogółowi społeczeństwa często ma ograniczone prawa głosu lub nie ma ich wcale, podczas gdy klasa dostępna dla założycieli i dyrektorów ma większą siłę głosu i często zapewnia większościową kontrolę nad firmą.
Kluczowe wnioski
- Spółka lub akcje o strukturze dwuklasowej mają dwie lub więcej klas akcji z różnymi prawami głosu dla każdej klasy.
- Zwykle osoby posiadające dostęp do informacji poufnych mają dostęp do klasy akcji, które zapewniają większą kontrolę i prawa głosu, podczas gdy ogółowi społeczeństwa oferuje się klasę akcji z niewielkimi lub zerowymi prawami głosu.
- Zwolennicy twierdzą, że tego typu struktury pozwalają ludziom, którzy założyli i obecnie prowadzą firmę, myśleć długoterminowo, zamiast być na łasce inwestorów krótkoterminowych, którzy chcą od razu zobaczyć większe zyski.
- Struktury dwuklasowe są jednak kontrowersyjne, ponieważ nie pozwalają akcjonariuszom publicznym na zabranie głosu w zarządzaniu firmą i nierównomiernie rozłożą ryzyko.
Zrozumienie akcji podwójnej klasy
Zaprojektowane, aby dać określonym akcjonariuszom kontrolę głosu, klasy akcji z udziałami z nierównym prawem głosu mogą być tworzone w celu zadowolenia właścicieli, którzy nie chcą rezygnować z kontroli, ale chcą, aby publiczny rynek akcji zapewniał finansowanie. W większości przypadków te tak zwane akcje z prawem głosu nie są przedmiotem publicznego obrotu, a założyciele spółek i ich rodziny są najczęściej grupami kontrolnymi w spółkach dwuskładnikowych. Chociaż nie ma standardowej nomenklatury dla wielu klas tytułów uczestnictwa, tytuły klasy A są zwykle nadrzędne w stosunku do tytułów klasy B. W innych przypadkach jest jednak odwrotnie. Dlatego inwestorzy powinni zapoznać się ze szczegółami dotyczącymi klas jednostek uczestnictwa spółki, jeśli rozważają zainwestowanie w firmę posiadającą więcej niż jedną klasę.
Znane firmy, takie jak Berkshire Hathaway z Forda i Warrena Buffetta, mają dwuskładnikowe struktury akcji, które zapewniają założycielom, kierownictwu i rodzinie możliwość kontrolowania większości głosów przy stosunkowo niewielkim procencie całkowitego kapitału. Na przykład struktura dwuklasowa w firmie Ford daje rodzinie Forda kontrolę nad 40% siły głosu, przy jednoczesnym posiadaniu tylko około 4% całkowitego kapitału własnego firmy. Ekstremum jest dyrektor generalny Echostar Communications, Charlie Ergen’s, który posiada 5% akcji firmy, ale dzięki swoim potężnym akcjom klasy A kontroluje około 90% głosów.
Firmy technologiczne szczególnie lubią strukturę dwuklasową, ponieważ umożliwia ona startupom technologicznym dostęp do kapitału publicznego bez utraty kontroli.
Uwagi specjalne
Chociaż ostatnio stały się popularne, struktury dwuklasowe istnieją od jakiegoś czasu w różnych formach. New York Stock Exchange (NYSE) zakazane struktur dual-klasy w 1926 roku po oburzenie nad ofertą publiczną firmy motoryzacyjnej Dodge Brothers, która składała się z akcji bez prawa głosu dla publiczności. Ale wymiana przywróciła praktykę w latach 80-tych w wyniku konkurencji ze strony innych giełd. Po notowaniu akcji spółki nie mogą cofnąć praw głosu przypisanych do nowej klasy ani wyemitować żadnych klas akcji z prawem głosu nadrzędnym.
7%
Według badań przeprowadzonych przez Harvard Law School,około siedem procent amerykańskich firm w indeksie Russell 3000 miało strukturę dwu- lub wieloklasową.
W ostatnim czasie wzrosła liczba spółek decydujących się na strukturę dwuklasową podczas notowań. W szczególności startupy technologiczne notowane na rynkach publicznych wykorzystują tę strategię, aby zachować kontrolę nad swoimi strojami. Poprzednik Alphabet Inc., Google, jest najbardziej znanym przykładem tego trendu. Wiele osób było sfrustrowanych pierwszą ofertą publiczną Google,kiedy ten internetowy gigant, szczycący siękapitalizacją rynkową wśród trzydziestu największych na świecie, wyemitował akcje drugiej klasy B dla założycieli z dziesięciokrotnie większą liczbą głosów niż zwykłe akcje klasy A, sprzedane publicznie.
Kilka indeksów giełdowych przestało uwzględniać w swoich indeksach spółki o strukturze dwuklasowej. S&P 500 i FTSE Russell są przykładami tego trendu. Giełdy w Azji przeniosły się, aby skorzystać i złagodzić swoje zasady dotyczące notowań spółek. Giełda w Hongkongu, która zaczęła dopuszczać akcje strukturyzowane o dwóch klasach, oraz giełda w Singapurze to przykłady giełd azjatyckich konkurujących ze swoimi zachodnimi odpowiednikami o spółki o takich strukturach giełdowych.
W przypadku wielu klas tytułów uczestnictwa jeden może być oferowany założycielom firmy, dyrektorom oraz ich przyjaciołom i rodzinie, podczas gdy drugi może być oferowany szerszej publiczności inwestycyjnej; klasa udostępniana ogółowi społeczeństwa ma zazwyczaj niewielką lub żadną siłę głosu. Inwestorzy nie powinni jednak zakładać, że kupowanie tytułów uczestnictwa klasy A czyni z nich insiderów lub maksymalizuje ich siłę głosu.
Kontrowersje dotyczące akcji podwójnej klasy
Dwuklasowe struktury akcji są kontrowersyjne. Ich zwolennicy argumentują, że struktura umożliwia założycielom wykazanie się silnym przywództwem i przedkładanie długoterminowych interesów nad krótkoterminowe wyniki finansowe. Pomaga również założycielom zachować kontrolę nad firmą, ponieważ można uniknąć potencjalnych przejęć dzięki udziałom z prawem głosu większościowym. Z drugiej strony przeciwnicy argumentują, że struktura pozwala na utrzymanie kontroli niewielkiej grupie akcjonariuszy uprzywilejowanych, podczas gdy inni akcjonariusze (z mniejszą liczbą głosów) zapewniają większość kapitału. W efekcie istnieje nierówny rozkład ryzyka. Założyciel może uzyskać dostęp do kapitału z rynków publicznych przy minimalnym ryzyku ekonomicznym. Akcjonariusze ponoszą znaczną część ryzyka związanego ze strategią. Badania naukowe dowiodły, że potężne klasy akcji dla osób mających dostęp do informacji poufnych mogą w rzeczywistości utrudniać długoterminowe lepsze wyniki.
Środkową ścieżkę zaproponowała inna grupa akcjonariuszy. Według nich skutki struktury dwuklasowej można ograniczyć poprzez nałożenie ograniczeń czasowych na takie struktury i umożliwienie akcjonariuszom gromadzenia w czasie udziału w głosach.
Przykłady struktur dwuklasowych
Jak wspomniano wcześniej, spółka zależna Alphabet, Google, jest najbardziej znanym przykładem firmy o strukturze dwuklasowej. Kiedy w 2004 roku pojawił się na giełdzie, poszukiwawczy gigant zaprezentował w swojej ofercie trzy klasy akcji. Akcje klasy A były zarezerwowane dla zwykłych inwestorów i miały jeden głos na akcję. Akcje klasy B były zarezerwowane dla założycieli i osób zarządzających i miały 10 razy więcej głosów niż inne klasy. Wreszcie akcje klasy C były przeznaczone dla pracowników, a akcje klasy A i nie miały prawa głosu.
Inne przykłady firm o strukturach dwuklasowych to Facebook, Zynga, Groupon i Alibaba.