Dyfuzja teorii innowacji

Na czym polega rozpowszechnianie teorii innowacji?

Dyfuzja teorii innowacji to hipoteza opisująca, w jaki sposób nowe osiągnięcia technologiczne i inne postępy rozprzestrzeniają się w społeczeństwach i kulturach, od wprowadzenia do szerszego zastosowania. Teoria rozpowszechniania innowacji ma na celu wyjaśnienie, w jaki sposób i dlaczego przyjmuje się nowe pomysły i praktyki, przy czym ramy czasowe mogą być rozłożone na długie okresy.

Sposób, w jaki innowacje są komunikowane różnym częściom społeczeństwa, oraz subiektywne opinie związane z innowacjami są ważnymi czynnikami wpływającymi na to, jak szybko następuje dyfuzja – lub rozprzestrzenianie się. Ważne jest, aby to zrozumieć przy zwiększaniu udziału w rynku, a teoria ta jest często przywoływana w marketingu nowych produktów.

Zrozumienie teorii rozpowszechniania innowacji

Teoria ta została opracowana przez EM Rogersa, teoretyka komunikacji z University of New Mexico w 1962 roku. Łącząc wcześniejsze socjologiczne teorie zmiany zachowania, wyjaśnia przechodzenie idei przez etapy adopcji przez różnych aktorów. Głównymi osobami zajmującymi się rozpowszechnianiem teorii innowacji są:

• Innowatorzy: ludzie, którzy są otwarci na ryzyko i jako pierwsi wypróbowują nowe pomysły.
• Wcześni użytkownicy: osoby zainteresowane wypróbowaniem nowych technologii i ustaleniem ich użyteczności w społeczeństwie.
• Wczesna większość: wczesna większość toruje drogę do wykorzystania innowacji w głównym nurcie społeczeństwa i jest częścią ogólnej populacji.
• Późna większość: Późna większość jest również częścią populacji ogólnej i odnosi się do grupy osób, które podążają za wczesną większością do przyjęcia innowacji jako części ich codziennego życia.
• Opóźniacze: Jak nazwa wskazuje, marudzy są opóźnieni w przyjmowaniu innowacyjnych produktów i nowych pomysłów przez ogół populacji. Dzieje się tak głównie dlatego, że mają awersję do ryzyka i są nastawieni na swoje sposoby działania. Jednak przenikanie innowacji przez społeczeństwo głównego nurtu uniemożliwia im prowadzenie codziennego życia (i pracy) bez niej. W rezultacie są zmuszeni zacząć z niego korzystać.

Czynniki wpływające na tempo dyfuzji innowacji obejmują mieszankę ludności wiejskiej i miejskiej w społeczeństwie, poziom wykształcenia społeczeństwa oraz stopień uprzemysłowienia i rozwoju. Różne społeczeństwa mogą mieć różne wskaźniki adopcji – to tempo, w jakim członkowie społeczeństwa akceptują nową innowację.

Wskaźniki przyjęcia dla różnych typów innowacji są różne. Na przykład społeczeństwo mogło przyswoić sobie internet szybciej niż samochód ze względu na koszty, dostępność i znajomość zmian technologicznych.

Przykłady teorii dyfuzji innowacji

Podczas gdy teoria rozpowszechniania innowacji została opracowana w XX wieku, większość nowych technologii w rozwoju ludzkości, czy to w prasie drukarskiej w XVI wieku, czy w Internecie w XX wieku, podążyła podobną drogą do powszechnego przyjęcia.

Teoria rozpowszechniania innowacji jest szeroko wykorzystywana przez marketerów do promowania adopcji ich produktów. W takich przypadkach marketerzy zazwyczaj znajdują pierwszych użytkowników, którzy są pasjonatami produktu. Ci pierwsi użytkownicy są odpowiedzialni za ewangelizację jego użyteczności dla głównych odbiorców.

Niedawnym przykładem tej metody jest Facebook. Zaczęło się jako produkt skierowany do studentów i profesjonalistów w instytucjach edukacyjnych. Następnie uczniowie rozpowszechniali używanie produktu w głównym nurcie społeczeństwa i poza granicami.

Teoria dyfuzji innowacji jest również wykorzystywana do projektowania programów zdrowia publicznego. Ponownie, grupa ludzi jest wybierana jako pierwsi użytkownicy nowej technologii lub praktyki i szerzą świadomość na jej temat wśród innych. Jednak takie programy nie zawsze kończą się sukcesem z powodu ograniczeń kulturowych.