Deprywatyzacja

Co to jest deprywatyzacja?

Dywatyzacja jest aktem przeniesienia własności z sektora prywatnego do sektora publicznego. Rządy mogą to robić z różnych powodów, takich jak próby utrzymania stabilności infrastruktury krytycznej w okresach trudności ekonomicznych. Może to mieć miejsce w różnych segmentach gospodarki.

Znana również jako „ nacjonalizacja ”, deprywatyzacja często (ale nie zawsze) odnosi się do renacjonalizacji wcześniej sprywatyzowanego podmiotu publicznego lub przemysłu. Jednak deprywatyzacja jest czasami używana po prostu jako synonim nacjonalizacji ze względów strategicznych lub politycznych, aby uniknąć konotacji i historycznych skojarzeń słowa „nacjonalizacja” podczas nacjonalizacji biznesu, przemysłu lub zasobów.

Zrozumieć deprywatyzację

Deprywatyzacja generalnie występuje w obszarach transportu, wytwarzania energii elektrycznej, gazu ziemnego, zaopatrzenia w wodę i opieki zdrowotnej, ponieważ rządy chcą zapewnić prawidłowe funkcjonowanie tych sektorów, aby kraj mógł nadal działać sprawnie. Ponadto przedsiębiorstwa elektryczne, gazowe i wodne są zwykle monopolistami naturalnymi, w przypadku których korzyści skali prowadzą do jednego producenta na danym obszarze geograficznym lub na danym rynku. Rządy często mocno regulują lub znacjonalizują takie branże, ponieważ chcą mieć kontrolę w tych obszarach lub zapewnić konsumentom dostęp do tych podstawowych usług po rozsądnych kosztach.

Jako szczególny przypadek nacjonalizacji, deprywatyzacja często obejmuje przemysł lub podmiot, który był wcześniej obsługiwany przez rząd lub inne przedsiębiorstwo publiczne i został w pewnym momencie sprywatyzowany. W wielu przypadkach deprywatyzacja wiąże się z niezadowoleniem społecznym z wyniku wcześniejszej prywatyzacji oraz rzekomej lub faktycznej korupcji w działalności podmiotu prywatnego lub w procesie, w którym został on sprywatyzowany.

Nacjonalizacja i inwestowanie

Nacjonalizacja jest jednym z głównych zagrożeń dla firm prowadzących działalność za granicą ze względu na możliwość przejęcia znacznych aktywów bez odszkodowania. Ryzyko to jest spotęgowane w krajach o niestabilnym przywództwie politycznym i stagnacji lub kurczących się gospodarkach. Firmy mogą wykupić ubezpieczenie obejmujące nacjonalizację i wywłaszczenie przez obce rządy od rządu USA. Kluczowym rezultatem nacjonalizacji jest przekierowanie dochodów do rządu kraju zamiast do prywatnych operatorów, którym często zarzuca się eksport funduszy bez korzyści dla kraju przyjmującego.

W ostatnich dziesięcioleciach przypadki deprywatyzacji były rzadkie. Na przykład Argentyna na mocyprawa wywłaszczeniowego w 2012 r. Przejęła 51% udziałów swojego największego producenta ropy naftowej, YPF, które zostało założone jako przedsiębiorstwo państwowe w 1922 r., A następnie sprywatyzowane w 1993 r. W czasie deprywatyzacji, Właścicielem YPF był hiszpański koncern naftowy Repsol. Akcje YPF i Repsol zostały zakłócone, chociaż hiszpański koncern naftowy zażądał później finansowego ugody od rządu argentyńskiego i otrzymał 5 miliardów dolarów odszkodowania.

Podczas kryzysu finansowego w latach 2008–2009 rząd USA pozbawił prywatyzacji agencje finansowania kredytów hipotecznych: Federal Home Loan Mortgage Corporation (Freddie Mac). Oba były pierwotnie podmiotami sektora publicznego, utworzonymi na mocy prawa odpowiednio podczas Wielkiego Kryzysu i lat 70. XX wieku, które mogły następnie emitować akcje i inne papiery wartościowe na rynkach prywatnych jako prywatne, finansowane przez udziałowców przedsiębiorstwa. W następstwie kryzysu finansowego i wykluczenia z 2008 r. Rząd federalny Stanów Zjednoczonych przejął faktyczną własność i pozbawił prywatyzacji zarówno Fannie Mae, jak i Freddie Mac. Każda z tych interwencji zakończyła się sukcesem, ponieważ przedsiębiorstwa zostały uratowane przed likwidacją. Wyniki dla Departamentu Skarbu USA i akcjonariuszy były w najlepszym razie mieszane.