David Ricardo
Kim był David Ricardo?
David Ricardo (1772–1823) był klasycznym ekonomistą najlepiej znanym ze swojej teorii płac i zysku, teorii wartości opartej na pracy, teorii przewagi komparatywnej i teorii rent. David Ricardo i kilku innych ekonomistów również jednocześnie i niezależnie odkryli prawo malejących krańcowych zysków. Jego najbardziej znanym dziełem są „Zasady ekonomii politycznej i opodatkowania” (1817).
Kluczowe wnioski
- David Ricardo był klasycznym ekonomistą, który rozwinął kilka kluczowych teorii, które pozostają wpływowe w ekonomii.
- Ricardo był odnoszącym sukcesy inwestorem i posłem do Parlamentu, który zaczął pisać o ekonomii po przejściu na emeryturę w młodym wieku.
- Ricardo jest najbardziej znany ze swoich teorii przewagi komparatywnej, rent ekonomicznych i teorii wartości opartej na pracy.
Zrozumieć Davida Ricardo
Urodzony w Anglii w 1772 roku, jeden z 17 dzieci, David Ricardo rozpoczął pracę z ojcem jako makler w wieku 14 lat. Ojciec wyrzekł się go jednak w wieku 21 lat za małżeństwo poza religią. Jego bogactwo pochodziło z sukcesu firmy, którą założył, zajmującej się obrotem rządowymi papierami wartościowymi. Przeszedł na emeryturę w wieku 41 lat, po tym jak zarobił szacunkowo 1 milion funtów na spekulacjach na temat wyniku bitwy pod Waterloo.
Po przejściu na emeryturę w wieku 42 lat Ricardo kupił miejsce w parlamencie za 4000 funtów i był członkiem parlamentu. Pod wpływem Thomas Malthus. W swoim „Eseju o wpływie niskiej ceny kukurydzy na zyski zapasów” (1815) Ricardo przedstawił konceptualizację prawa malejących zwrotów z pracy i kapitału.
Ricardo napisał swój pierwszy artykuł o ekonomii, opublikowany w The Morning Chronicle, w wieku 37 lat. Artykuł zalecał Bankowi Anglii ograniczenie działalności w zakresie emisji banknotów. Jego książka z 1815 r. „Zasady ekonomii politycznej i opodatkowania” zawiera jego najbardziej znane pomysły. Poniżej opisano główny wkład Ricarda w teorię ekonomii.
Teorie ekonomiczne Davida Ricardo
Przewaga komapratywna
Wśród godnych uwagi pomysłów, które Ricardo przedstawił w „Zasadach ekonomii politycznej i opodatkowania”, była teoria przewagi komparatywnej, która argumentowała, że kraje mogą czerpać korzyści z handlu międzynarodowego, specjalizując się w produkcji dóbr, dla których mają stosunkowo niższe koszty alternatywne w produkcji. nawet jeśli nie mają absolutnej przewagi w produkcji jakiegokolwiek konkretnego dobra.
Na przykład wzajemne korzyści handlowe byłyby osiągane między Chinami a Wielką Brytanią dzięki Chinom specjalizującym się w produkcji porcelany i herbaty oraz Zjednoczonemu Królestwu koncentrującemu się na częściach maszyn. Ricardo jest wyraźnie kojarzony z korzyściami netto wolnego handlu i ze szkodą dla polityki protekcjonistycznej. Teoria przewagi komparatywnej Ricarda stworzyła odgałęzienia i krytykę, o których dyskutuje się do dziś.
Teoria wartości pracy
Innym najbardziej znanym wkładem Ricarda w ekonomię była teoria wartości opartej na pracy. Pracownicza teoria wartości głosi, że wartość dobra może być mierzona pracą, jaką trzeba było wykonać, aby je wyprodukować. Teoria głosi, że koszt nie powinien opierać się na wynagrodzeniu za pracę, ale na całkowitym koszcie produkcji. Jednym z przykładów tej teorii jest to, że jeśli wykonanie stołu zajmuje dwie godziny, a wykonanie krzesła godzinę, jeden stół jest wart dwa krzesła, niezależnie od tego, ile za godzinę płacili twórcy stołu i krzeseł. Pracownicza teoria wartości stała się później jednym z fundamentów marksizmu.
Teoria czynszów
Ricardo był pierwszym ekonomistą, który omówił ideę czynszów lub korzyści, które przysługują właścicielom aktywów wyłącznie z powodu ich własności, a nie ich wkładu w jakąkolwiek rzeczywistą działalność produkcyjną. W swoim pierwotnym zastosowaniu, ekonomii rolnictwa, teoria czynszów dzierżawnych pokazuje, że korzyści ze wzrostu cen zbóż będą się odnosić do właścicieli gruntów rolnych w postaci czynszów płaconych przez dzierżawców. Pomysł Ricarda został później zastosowany również w ekonomii politycznej, w idei pogoni za rentą, gdzie właściciele aktywów, którzy czerpią korzyści z polityki publicznej kierującej do nich zwiększone czynsze, mają motywację do wywierania wpływu na politykę publiczną i działają na jej podstawie.
Równoważność ricardowska
W dziedzinie finansów publicznych Ricardo napisał, że niezależnie od tego, czy rząd zdecyduje się finansować swoje wydatki z natychmiastowego opodatkowania, czy z pożyczek i wydatków na deficyt, wyniki dla gospodarki będą równoważne. Jeśli podatnicy są racjonalni, uwzględnią wszelkie spodziewane podwyżki podatków w przyszłości, aby sfinansować bieżące deficyty, oszczędzając kwotę odpowiadającą bieżącym wydatkom z tytułu deficytu, tak aby zmiana netto w całkowitych wydatkach wyniosła zero. Jeśli więc rząd zaangażuje się w wydatki związane z deficytem, aby pobudzić gospodarkę, wówczas wydatki prywatne spadną o równoważną kwotę, ponieważ ludzie będą oszczędzać więcej, a efekt netto dla zagregowanej gospodarki będzie zmyty.