Odpowiedzialność konsumenta
Co to jest odpowiedzialność konsumenta?
Odpowiedzialność konsumenta nakłada na konsumentów odpowiedzialność za zapobieganie zaniedbaniom w ich działaniach konsumpcyjnych. Zasady określające poziom odpowiedzialności konsumentów są wpisane w umowy firm i stanowią sposób na ich ochronę przed wszelką odpowiedzialnością w wyniku potencjalnego zaniedbania konsumentów.
Kluczowe wnioski
- Zobowiązania konsumenckie to zobowiązania umowne, które nakładają na konsumentów odpowiedzialność za zapobieganie zaniedbaniom podczas korzystania z produktu lub usługi.
- Zasady dotyczące odpowiedzialności konsumenta obejmują zarówno proste zasady dotyczące transakcji, jak i złożone, wielostronne zasady regulowane przez przepisy, takie jak ustawa o elektronicznych transferach środków.
- Za przełom w sprawach z zakresu odpowiedzialności konsumenckiej uważa się skrzynkę na kawę McDonald’s, w której 79-letnia kobieta została poparzona filiżanką kawy kupioną w restauracji sieci.
Zrozumienie odpowiedzialności konsumenta
Zazwyczaj odpowiedzialność konsumenta jest opisana drobnym drukiem na umowie lub w dokumencie warunków świadczenia usług, a odpowiedzialność za przeczytanie i przestrzeganie warunków polisy spoczywa na konsumentach.
Zasady dotyczące odpowiedzialności konsumenta obejmują zarówno proste zasady dotyczące transakcji, takich jak kupowanie biletów bezzwrotnych, jak i bardziej rozbudowane zasady, takie jak te określone w ustawie o elektronicznym transferze środków. Ustawa o elektronicznym transferze środków określa, w jaki sposób konsumenci mogą ograniczyć swoją odpowiedzialność w przypadku zgubienia lub kradzieży karty kredytowej.
Proces sądowy z udziałem 79-letniej kobiety poparzonej filiżanką kawy, którą kupiła w restauracji McDonald’s, jest uważany za przełom w sprawach dotyczących odpowiedzialności konsumentów. W tej sprawie ława przysięgłych ostatecznie stanęła po stronie powoda, przypisując odpowiedzialność za szkodę raczej restauracji niż zaniedbaniu konsumenta. Sprawa zakończyła się pozasądowym ugodą na rzecz pokrzywdzonego. Sprawa wywarła duży wpływ na sposób, w jaki firmy komunikują się ze swoimi klientami na temat swoich produktów i ustanawiają związane z nimi gwarancje.
Jeśli okaże się, że produkt na rynku jest wadliwy lub szkodliwy, firma często dokonuje dobrowolnego wycofania tego produktu. Chociaż powodzenie roszczeń z tytułu obrażeń w tych okolicznościach jest bardzo zróżnicowane, wycofanie produktu często stanowi podstawę odpowiedzialności konsumenta w odpowiedzi na dalsze korzystanie z wycofanych produktów.
Odpowiedzialność konsumenta i ustawa o elektronicznym transferze środków
Ustawa o elektronicznych przelewach środków została utworzona w Stanach Zjednoczonych w 1978 roku w odpowiedzi na popularność bankowości elektronicznej. Bankowość elektroniczna usunęła papierowy ślad zapewniany przez czeki i pewien stopień interakcji międzyludzkiej, które wcześniej były związane z transakcjami finansowymi. Ustawa ma służyć jako ochrona zarówno konsumentów, jak i instytucji finansowych poprzez określenie limitów odpowiedzialności w przypadku nieautoryzowanych elektronicznych transakcji finansowych.
W szczególności prawo to stanowi, że w pewnych okolicznościach konsumenci mogą być narażeni na ograniczoną odpowiedzialność za nieautoryzowane transfery elektroniczne. Polityka stanowi, że konsument, który zorientuje się, że karta kredytowa lub debetowa została zgubiona lub skradziona, musi zgłosić to w banku, który ją wydał, w ciągu dwóch dni roboczych, w przeciwnym razie bank ma ograniczone możliwości zwrotu wszelkich strat. Konsumenci mają również 60-dniowe okno na kwestionowanie błędów bankowych i korygowanie ich, zanim wyzwanie zostanie uznane za nieważne.
Przykłady odpowiedzialności konsumenta
Załóżmy, że Imran używa swojej karty kredytowej do zakupu produktu na stronie producenta. Producent ogłasza upadłość następnego dnia i nie jest w stanie dostarczyć produktu. Imran prosi producenta o zwrot pieniędzy. Zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi odpowiedzialności konsumenckiej, producent jest zobowiązany do zwrotu gotówki Imranowi.
Gdyby Imran użył swojej karty debetowej do przeprowadzenia transakcji, musiałby wystąpić z roszczeniem jako wierzyciel po ogłoszeniu upadłości producenta. Różnica w traktowaniu obu kart wynika przede wszystkim z faktu, że ustawa o elektronicznym transferze funduszy i rozporządzenie Rady Rezerwy Federalnej E regulują transakcje kartami debetowymi i ACH, podczas gdy ustawa o prawach kredytowych i przepis Z są odpowiedzialne za definiowanie zobowiązań konsumentów w transakcjach kredytowych.